Wél Sinterklaas met familie

Beste Beatrijs,

Op uw afhandeling van vraagstelster “Rij alsjeblieft ons huisje voorbij” wil ik als (de echte) Sint reageren. Uw antwoord is geheel in lijn met de geïndividualiseerde samenleving. U bevestigt mensen in de gedachte: “Mijn wensen staan voorop en die van een ander zijn daaraan volledig ondergeschikt”.

Mijn vraag is of u niet óók had moeten wijzen op het alternatief, namelijk de mogelijkheid om saamhorigheid of (familie)gemeenschapszin te tonen. Zeker als het om het Sinterklaasfeest gaat. Oprecht hoop ik dat die mevrouw, wanneer zij uw advies volgt om niet mee te doen met een familie-Sinterklaasfeest, in de toekomst niet het slachtoffer van eenzaamheid wordt.

Hoor wie klopt daar

Beste Hoor wie,

Saamhorigheid en familiezin, alles goed en wel, maar iemand die er de voorkeur aan geeft Sinterklaas op bescheiden wijze binnen het eigen gezin te vieren, in plaats van deel te nemen aan een grootschalig evenement met grootouders, verschillende volwassen familieleden èn hun kleine kinderen, kan ik niet van op hol geslagen individualisme betichten. Men kan wel aanvoeren dat het niet om de cadeaus gaat, maar om de creativiteit van handgemaakte surprises en geestige gedichten, maar zonder cadeaus gaat het hele feest toch mooi niet door, dus tot zover de nadruk op immateriële waarden.

Er zijn meer mensen als mevrouw ‘Rij alsjeblieft’, die bezwaar hebben tegen een groots opgezette Sinterklaasviering voor de extended family met alles (vooral cadeaus dus) erop en eraan. Vaak zijn dit ouders van opgroeiende kinderen. Waar komen hun reserves vandaan? Niet uit gebrek aan betrokkenheid met de familie, maar uit onvrede met de voortdurende parade van festiviteiten, vieringen en bijzondere evenementen die het hele jaar door, maar speciaal in december, over mensen worden uitgestort. Kinderen gaan gemiddeld naar acht (verjaardags)feestjes per jaar. Vaak zijn het er meer. Moeders kopen cadeautjes voor al die feestjes en voor de verjaardagen van hun eigen kinderen en voor de verjaardagen van feestjesgevende familieleden. Vakanties en vrije dagen worden besteed aan consumptieve pret. Met Kerstmis sluipen de cadeautjes er ook meer en meer in. Ouders moeten met hun kinderen de deuren langs, snoep ophalen, omdat er ineens door het hele land Halloween én Sint Maarten wordt gevierd. Op school wordt vanzelfsprekend ook Sinterklaas gevierd. Kinderen vanaf groep vier trekken lootjes en moeten surprises en gedichten fabriceren. De meeste achtjarigen hebben geen flauw idee hoe dat in zijn werk gaat, dus wie verzint het idee, moet vervolgens fröbelen met lijmpot en karton en wie componeert de gedichten? Precies, dat is moeder, die overigens ook nodeloos exquise gerechten voor het al even nodeloze schoolkerstdiner moet klaarmaken en daar als ober moet aantreden.

Moeders zijn er helemaal niet op uit om onder deze verplichtingen uit te komen, want ze willen geen spelbreker zijn voor hun kinderen en ze vinden het belangrijk om aan tradities mee te doen. Dat betekent niet dat ze elk passerend feestvoorstel moeten omarmen. Een moeder als ‘Rij alsjeblieft’, die op een gegeven moment aan de rem trekt als het zoveelste mega-event op haar gezin afkomt, plaatst inderdaad haar eigen wens voorop: haar wens om niet het hele leven in een roes van festiviteiten ten onder te laten gaan. Dat haar voorkeur om Sinterklaas zonder veel poespas met het eigen gezin te vieren haar voorbestemt tot eenzaamheid in haar latere leven, is onwaarschijnlijk. Men kan het contact met de (schoon)familie uitstekend onderhouden zonder in kartonnen contrapties verstopte en van kreupele rijmen voorziene overbodige geschenken.