Beste Beatrijs,
Omdat zowel mijn man als mijn zoon in deze periode jarig zijn met de bijbehorende feestjes, vieren wij Sinterklaas in huiselijke kring op bescheiden wijze. Met Kerstmis hebben we dan ook nog wel wat cadeautjes onder de boom.
Mijn schoonzusje heeft ons dit jaar voorgesteld Sinterklaas gezamenlijk (en met haar ouders) te vieren. Zij wil graag de oude traditie van bij haar thuis voor haar zoontje (bijna twee jaar) weer in het leven roepen: cadeautjes, surprises en gedichten. Ik word eerlijk gezegd al moe als ik eraan denk. Ook mijn man staat niet te springen….
We willen dus niet. Maar mijn schoonzusje is met dit soort zaken snel op haar teentjes getrapt. Hoe komen we hier met goed fatsoen onder uit?
Rij alsjeblieft ons huisje voorbij
Beste Rij alsjeblieft,
U wilt geen Sinterklaas in breder familieverband vieren, dus daar moet u zeker niet aan beginnen. U hebt uw bezwaren heel duidelijk uitgelegd. U kunt dat op een vriendelijke manier even duidelijk aan uw schoonzuster uitleggen. U geeft niet zoveel om Sinterklaas, u hebt er geen tijd voor, enzovoort. Als u bang voor uw schoonzuster bent, kunt u uw broer aanspreken, die de boodschap aan zijn vrouw kan overbrengen, of (als het de zuster van uw man betreft) uw man dit klusje laten opknappen. Het is makkelijker voor bloedverwanten om ‘dankjewel, maar liever niet’ te zeggen, dan voor u als koude tak om het voorstel te torpederen.
Op uw reactie op “Rij alsjeblieft ons huisje voorbij” wil ik als (de echte) Sint reageren. Uw antwoord is geheel in lijn met individualiseerde samenleving. “Mijn wensen staan voorop en die van een ander zijn daaraan volledig ondergeschikt”.
De vraag is of Trouw ook niet zou moeten wijzen op het alternatief n.l. de mogelijkheid om saamhorigheid of (familie)gemeenschapszin te tonen. De vragensteller heeft dan zelf de mogelijkheid om het standpunt te heroverwegen. Zeker als het om het Sinterklaasfeest gaat. Oprecht hoop ik dat die mevrouw dat door haar houding van nu, in de toekomst niet het slachtoffer van eenzaamheid wordt.
In uw rubriek heeft u vaker (zo staat mij bij) antwoorden gegeven waarin u het individu sterk centraal stelt. Wordt zo niet verder bijgedragen aan de vereenzaming. In elk geval is dat mijn stelling. Verschil van inzicht tussen u en mij kan veroorzaakt worden door een verschillende mens- of levensbeschouwing.
De vraag doet zich ook voor hoe en door wie de normen voor de “moderne manieren” worden bepaald. Uw rubriek wekt u de suggestie dat u dat bent. Is wat meer relativering (in de introductie tekst) niet op zijn plaats, dat het gaat om moderne manieren voor ikke in en rondom de Randstad?