Zoon biecht intimiteiten op

Beste Beatrijs,

Mijn zoon (30) en ik kunnen het goed met elkaar vinden. We gaan al heel lang als maatjes met elkaar om. Zijn vriendin, met wie hij al vijf jaar samenwoont, mag ik ook graag. Toch voel ik me soms ongemakkelijk in hun beider gezelschap. Dat komt doordat mijn zoon bij andere gelegenheden, als ik hem alleen spreek, wel eens over haar klaagt. Ook heeft hij mij op een avond met veel drank eens verteld over zijn escapades met andere vrouwen. Daar weet zijn vriendin niets van. Hoewel ik het wel vleiend vind dat mijn zoon mij al die intimiteiten vertelt, voel ik me op een rare manier schuldig tegenover zijn vriendin. Ik heb wel eens de neiging haar op te bellen en haar voor mijn zoon te waarschuwen. Maar dat is waarschijnlijk niet zo’n goed idee. Wat moet ik met deze situatie aan?

Innerlijk verscheurde moeder

Beste Innerlijk Verscheurd,

U zit te veel bovenop uw zoon of uw zoon zit teveel bovenop u. Hoe dit ook zij, dit is geen deugdelijke ouder-kind relatie. Een man van dertig jaar hoort niet naar z’n mammie te lopen om zijn slaapkamertjeszonden op te biechten. Te klef, te intiem. Als hij zo nodig moet leeglopen, kan hij beter een vriend als praatpaal nemen, en dan liefst eentje die niet al te dichtbij staat, anders komt die ook weer in hetzelfde lastige parket terecht, als waarin u verkeert: een loyaliteitsconflict met de bedrogen en zwartgemaakte vriendin.

Het is uitgesproken onaardig van uw zoon om nu eens bij u zijn beklag te doen over zijn vriendin en dan weer te verwachten dat u gedrieën gezellig mooi weer speelt. Zijn vriendin staat buitenspel in een moeder-zoon-alliantie die neurotisch ongezonde trekjes vertoont.

U laat het zich intussen kennelijk rustig aanleunen. U vindt het zelfs wel vleiend dat uw zoon u zo in vertrouwen neemt. Stroomt onder dit maatjesgedoe, onder deze oppervlakte van ‘mijn-zoon-is-mijn-beste-vriend’ niet toch een zekere rivaliteit? Proeft u mogelijk een heimelijke, helle vreugde dat u, als moeder, na dertig jaar nog steeds de belangrijkste vrouw in het leven van uw zoon bent? Kijk, daar zit zijn vriendin nietsvermoedend in haar huis, klaar voor de dolksteek. Eén zogenaamd behulpzaam telefoontje van u (‘Die man is niks voor jou, kindje, veel te trouweloos. Zoek een ander die wel om je geeft’) en u hebt uw zoon weer helemaal voor uzelf.

Goed, goed, ik hoor uw protesten. U bent er helemaal niet op uit uw zoon te claimen. Ik geloof u graag, maar sta dan ook niet toe dat hij u claimt. Die sfeer van ouwe jongens krentenbrood is historisch zo gegroeid en het ís natuurlijk ook gezellig om met uw zoon te kunnen dollen. Trap alleen op de rem, als hij over de schreef gaat. Zijn liefdesleven moet hij met z’n vriendin evalueren en niet met u. Als het uitgaat, kunt u zijn tranen drogen, maar ga hem niet van tevoren al zitten pamperen. Wees een goede moeder, duw hem uit het nest.