Beste Beatrijs,
Mijn partner en ik wonen al een paar jaar samen. We zijn beiden eerder gescheiden. We hebben een samengesteld gezin, geen van de kinderen is nog thuiswonend. De dertigjarige zoon van mijn partner heeft de laatste tijd de gewoonte ontwikkeld om elke middag een fietstochtje te maken, mede door de maatregelen vanwege de pandemie. Tijdens zijn fietsroute pauzeert hij bij ons huis om een kopje koffie te drinken. Altijd welkom, thee, koffie, ik ben gepensioneerd en toch thuis, geen probleem. Wel een probleem vind ik het feit dat hij bij binnenkomst zonder te vragen de (volautomatische) koffiemachine aanzet, een kopje uit de kast pakt en koffie tapt.
In mijn beleving zou het normaal zijn dat zoonlief toestemming hiervoor vraagt, waarop het antwoord altijd ‘ja’ zou zijn. Hoe zou ik hem dat aan zijn verstand kunnen brengen? Zijn vader vergoelijkt het gedrag van zijn zoon en vindt het ‘een teken dat hij zich thuis voelt’. Maar mij stoort het, terwijl hij verder een hele brave gast is en ik van hem houd als van mijn eigen kind.
Vrijpostig kopje koffie
Beste Vrijpostig kopje koffie,
Probeer uw ergernis de kop in te drukken. De zoon van uw man komt dagelijks langs tijdens zijn fietstochtje om even pauze te nemen en een kop koffie te drinken. U weet precies wat er te gebeuren staat: hij zet de koffiemachine aan. Hij vindt het niet nodig om te vragen ‘of het mag’, hij gaat er van uit dat het is toegestaan. Dat klopt ook, u hebt geen bezwaar tegen zijn koffie-routine. Hij is een zoon van uw partner, dus hij is bijna familie.
Volwassen kinderen doen in het huis van hun ouders wel vaker alsof ze (nog) thuis zijn. Dat drukt inderdaad een gevoel van vertrouwdheid uit. Het is weliswaar zijn ouderlijk huis niet, maar zijn vader woont er wel. Als de zoon de vrijheid nam om de ijskast open te maken en zich te bedienen van wat hij daar aantrof of als hij op eigen initiatief een biertje zou pakken, zou u reden hebben om hem aan te spreken, maar het gaat alleen om een kopje koffie. Laat hem begaan en geef hem ook carte blanche om zijn hand aan de koektrommel te slaan.
Persoonlijk zie ik het als zeer positief gedrag: de zoon van uw man is erg op zijn gemak.
Onder elkaar in ieders huis was dat onder mijn vrienden ook de gewoonte: ieder vond het prima om in elkaars keukenkasten/koelkast iets te pakken. Laat het zo, het is juist positief en kritiek heef een averechtse uitwerking. Het is slechts een kop koffie…
Zie het van een mooie kant: wees blij dat uw stiefkinderen zich zo thuis voelen bij u dat ze zelf koffie zetten. Ik zou het als een compliment voelen.
Ik zou het als een compliment beschouwen dat hij zich bij u beiden zo thuis voelt, zoals uw man ook al zegt. U houdt van hem als van een eigen kind, toch zou u het van een eigen kind misschien eerder gewoon vinden dat hij zonder vragen koffie pakt? 2 van onze (volwassen) kinderen wonen in een apart huis op ons erf. We overlopen elkaar verder niet.
Ze drinken beiden geen koffie en hebben geen koffiemachine, als ze bezoek hebben dat wel graag koffie wil, komen ze ongevraagd bij ons in de keuken “tanken”. Overigens hebben we ze verteld dat dat gewoon mag. Voor andere dingen komen ze ook gewoon binnenlopen. Onze andere 2 kinderen die op zichzelf wonen, gedragen zich bij ons ook alsof ze thuis zijn (op een prettige manier). Er zijn zoveel ouders die op gespannen voet staan met hun kinderen, dat ik oprecht blij ben dat ze zich bij ons zo op hun gemak voelen!