Ze hoort niet bij ons groepje

Beste Beatrijs,

Ik ben een vrouw van halverwege de twintig en heb op mijn werk leuke collega’s. We gaan regelmatig na het werk iets drinken of samen eten. Sinds een half jaar is er een nieuwe collega die ik niet echt leuk vind. Ze lijkt onzeker over zichzelf, wat ze compenseert met aandacht trekken over dure spullen die ze heeft gekocht en als ze te veel gedronken heeft, gaat ze opzichtig flirten met de mannelijke collega’s. Een eigen mening heeft ze niet, ze praat iedereen naar de mond. Als ze hoort dat we hebben afgesproken om samen uit te gaan, zegt ze: ‘O, gezellig, ik ga mee!’ Ze bemoeit zich constant met ‘ons groepje’. Nu heb ik voorzichtig één op één gepolst wat anderen van haar vinden. Ze vinden haar wel aardig maar ze vinden het niet leuk dat ze altijd overal bij wil zijn. Dus hebben we afgesproken om de volgende keer ‘stiekem’ uit te gaan zodat ze niet mee gaat. Daarna willen wij het ook stil houden op het werk, zodat we haar geen pijn doen of zich buitengesloten zou voelen. Mogen wij haar op deze manier buitensluiten of kan dit echt niet en moeten wij eerlijk zijn tegen haar?

Collega dringt zich op

Beste Collega dringt zich op,

Er bestaat verschil tussen een persoonlijke vriendenkring en de vriendschappelijke omgang met collega’s van het werk. Voor persoonlijke vrienden gelden scherpere selectiecriteria. Aan het werk gelieerde vriendenclubjes zijn vrijblijvender, oppervlakkiger en opener voor buitenstaanders. Je komt er makkelijk in en je bent er even makkelijk weer uit (als je baan ophoudt bijvoorbeeld). Elke werkkring kent het verschijnsel van de in-groep: collega’s die het leuk vinden met elkaar rond te hangen, te drinken en te roddelen over het werk. Er zijn ook altijd collega’s die zich hiervan afzijdig houden, omdat ze andere prioriteiten voor hun vrije tijd hebben. En dan heb je de collega’s die graag bij de in-groep willen horen.

Ergens bij willen horen is een elementaire menselijke behoefte. Het is behoorlijk onsympathiek om deze vrouw bewust uit te sluiten en achter haar rug om dingen af te spreken. Door iedereen apart naar hun mening over haar te vragen bent u eigenlijk een beetje bezig met stemming kweken tegen haar. Op het werk zouden mensen in principe welkom moeten zijn om mee te doen aan de gezelligheid buiten werktijden, ook al zijn ze een beetje irritant en heb je persoonlijk geen grote sympathie voor ze. Het is nu eenmaal nooit zo dat iedereen in een groep het even goed met elkaar kan vinden. Zolang mensen niet rechtstreeks kwaadaardig zijn of een rotstreek hebben geleverd, bestaat er geen goede grond om hen uit te sluiten. Wat voor last hebt u er nou precies van dat er iemand bij zit, op wie u een beetje neerkijkt? Het zijn maar collega’s in dat café of restaurant – niet uw dierbaarste intimi.

Het zou u niet zo veel moeten kunnen schelen, omdat de aanwezigheid van een irritant persoon te midden van een groep mensen die u wél leuk vindt au fond niet zo belangrijk is. Binnen een prettige werksfeer weegt de ergernis die u ondervindt als zij er ook bij is, minder zwaar dan haar gevoelens van pijn, wanneer ze merkt dat ze buitengesloten wordt. Verdraag haar!