Zakenlunch betalen

Beste Beatrijs,

Sinds enige tijd ben ik (jonge vrouw van 23) accountmanager voor een klein internetbedrijf. Dit houdt in dat ik degene ben die – vaak in een openbare gelegenheid – met klanten afspreekt om de zaken door te nemen. De klanten zijn vaak mannen van middelbare leeftijd.

Aan het eind van zo’n gesprek dient de rekening te worden betaald. Ik meen dat ik dit zou moeten doen – zij zijn immers de klant. Toch gebeurt het steeds weer dat de klant de rekening betaalt. Misschien heeft dit iets te maken met het feit dat ik een (jonge) vrouw ben? Of hoort de klant de kosten voor de consumpties op zich te nemen?

Momenteel maak ik er geen probleem van, omdat ik niet goed weet of ik het gelijk aan mijn kant heb als ik aandring op betalen. Voorstellen de rekening te delen lijkt me wat al te studentikoos, en die schijn wil ik juist (vanwege mijn leeftijd) vermijden. Toch voel ik me niet gemakkelijk bij de huidige gang van zaken. Ik krijg soms het gevoel dat ik een afspraakje heb gehad in plaats van een zakenbespreking. Wat is de correcte gang van zaken?

Wie betaalt de zakenlunch?

Beste Wie betaalt,

In het zakelijke verkeer betaalt degene die de macht heeft. Dat is degene die de opdrachten verstrekt. Uit uw e-mail is niet helemaal duidelijk wie er precies dingt naar de gunsten van wie. Als het zo is dat u als internetbedrijf uw diensten aanbiedt (en de klant kan ja of nee zeggen tegen uw voorstellen en offertes), dan betaalt de klant voor de consumpties. Als het daarentegen zo zit dat u met iemand in gesprek bent om uit te zoeken of u met elkaar in zee zult gaan, terwijl u de opdracht gaat verstrekken, dan bent u degene die betaalt. Kosten van dit soort zakelijke gesprekken kunnen worden gedeclareerd bij het bedrijf.

Dit alles staat geheel los van de sekse van wie er de besprekingen voert. De conventie dat heren dames vrijhouden in een café of restaurant duidt op romantische belangstelling of persoonlijke betrekkingen, en die conventie dient zeker niet te worden toegepast in een zakelijke context. Dus als u de opdrachtgever bent, en middelbare heren maken aanstalten om zich van de rekening meester te maken, moet u dit niet toestaan. U zegt vriendelijk: ‘Deze rekening is vanzelfsprekend voor mij,’ terwijl u door uw besliste manier van optreden (de ober wenken, creditcard of contanten tevoorschijn halen) duidelijk maakt dat hier niet over te discussiëren valt.