Beste Beatrijs,
Hoe zit het eigenlijk met taal en etiquette? Toen ik met mijn broer enige weken geleden een busritje maakte en wij daarbij allebei zo’n klein strippenkaartje moesten kopen, was ik als eerste aan de beurt en ik had het idee dat ik te weinig geld terugkreeg. Dit vermoeden bleek te kloppen, maar omdat het maar om twintig cent of iets in die buurt ging, besloot ik het te laten zitten. Wél lette ik op hoe dat bij mijn broer ging. Wat bleek, ook hij kreeg te weinig terug. Om de conversatie privé te houden zei ik hier iets over in het Fries tegen hem. Vervolgens kreeg ik de buschauffeur op mijn nek, die enigszins sarrend opmerkte: ‘Kunnen wij geen Nederlands meer praten?’ Natuurlijk kan ik prima Nederlands spreken, maar ik had het tegen mijn broer en niet tegen hem. Wat zijn eigenlijk de taalrichtlijnen voor openbare situaties?
Wat spreekt men op straat?
Beste Wat spreekt men,
In het openbaar (straat, openbaar vervoer, resaturant, winkels, in de rij voor loketten) mogen mensen onderling elke taal spreken die zij wensen. Het geeft geen pas als buitenstaanders (die dus geen deel uitmaken van het gezelschap) hier kritiek op uitoefenen. Verder horen ambtenaren en andere dienstverleners zich verre te houden van de vooral in de hulpverlening populaire pluralis majestatis (‘wij’zeggen als ‘u’ wordt bedoeld). De buschauffeur dient niet als kleuterjuf op te treden. Daarmee maakt hij een astrante indruk. Bovendien moeten klanten te allen tijde de correcte hoeveelheid wisselgeld terugkrijgen, wat voor taal zij onderling ook spreken. Anders worden zij bestolen en dat is bij wet verboden. Deze buschauffeur beging in kort tijdbestek drie overtredingen. Geen van drieën zwaar genoeg om er een consumentenklacht over in te dienen bij het busbedrijf, maar een veroordeling van de etiquettepolitie heeft hij wel te pakken.
0 reacties
Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.