We willen hem niet op onze camping!

Beste Beatrijs,

Mijn vrouw en ik hebben altijd met veel plezier gekampeerd, maar de ouderdom komt met gebreken en van die mooie zwerfvakanties door Europa hebben we afscheid moeten nemen. Komende zomer willen we niet ver van onze woonplaats op een kleine, rustige camping gaan staan, misschien wel voor de laatste keer. Toen we dit onlangs vertelden bij een gezellige bijeenkomst, zei een van de andere gasten dat hem dat leuk leek en dat hij op dezelfde camping wilde komen staan.

De volgende dag vonden we dat niet zo’n prettig idee, te meer omdat dit iemand is die graag de touwtjes in handen neemt en gemakkelijk het doen en laten van anderen doorkruist. We hebben toen de betreffende persoon per e-mail laten weten dat we hem natuurlijk de toegang tot een camping niet konden ontzeggen, maar dat we niet blij waren met zijn voornemen, omdat we vreesden dat onze vrijheid hierdoor aangetast zou worden. Later kregen we spijt dat we ons misschien asociaal hebben opgesteld. Is dit terecht?

Ongestoord kamperen

Beste Ongestoord kamperen,

Zo’n ‘Waag het niet!’ e-mail zal uw kennis u vast niet in dank hebben afgenomen. Het was een wat abrupte manier om hem van zijn plannen af te houden. U had ook even kunnen afwachten. Als u tijdens een gezellig avondje ergens enthousiast over vertelt, reageren mensen vaak: ‘O, wat leuk, dat wil ik ook, daar wil ik ook heen.’ Terwijl het nog helemaal de vraag is of ze dat ook werkelijk willen, laat staan het echt doen. Ze zitten alleen maar een beetje mee te praten. Kans lijkt me groot dat die kennis uw vakantieplannen voor die ene specifieke camping de dag daarna allang weer vergeten zou zijn.

Met uw waarschuwende e-mail met de strekking ‘We kunnen jou er niet bij gebruiken!’ bent u dus te hard van stapel gelopen. Anderzijds, stel dat uw kennis na enig sonderen serieus van plan bleek om zich bij u te voegen (iets wat later duidelijk zou worden – het kampeerseizoen is nog niet begonnen), is de correcte handelwijze om hem er persoonlijk op te attenderen dat u geen aardigheid hebt in groepsvakanties, dat u en uw vrouw liever met z’n tweeën privé vakantie vieren en dat hij natuurlijk naar die camping kan komen, maar dat u niet van plan bent om gemeenschappelijke activiteiten te ondernemen. Iemand ontmoedigen kan veel beter gebeuren in een persoonlijk gesprek van mens tot mens, desnoods telefonisch, dan per e-mail. In een gesprek kunt u uw slecht nieuws (‘Blijf alsjeblieft weg!’) verzachten en begrijpelijk maken. In een e-mail leidt precies dezelfde boodschap al snel tot gezichtsverlies van de ander.

Als u het weer in orde wil maken met uw kennis (te vrezen valt dat hij behoorlijk gepikeerd zal zijn), raad ik u aan om sorry te zeggen voor uw botheid en begrip te vragen voor uw standpunt over de genoegens van ongebonden kamperen zonder bekenden erbij. Voer deze herstelmanoeuvre mondeling uit, niet per e-mail.