Beste Beatrijs,
Als moeder van twee puberdochters ben ik regelmatig in gesprek over kledingkeuzes. Gedurende de week is er niet vaak discussie, maar op zondag wel. Ons gezin gaat dan naar de kerk en ik ben van mening dat je in de kerk niet een korte broek, tanktop of jurkje met spaghettibandjes moet dragen. Mijn dochters vinden dat je moet kunnen dragen wat je wil, en tot op zekere hoogte ben ik het daarmee eens. Een spijkerbroek, sneakers of een vrolijk shirt zijn geen probleem, maar kleren die veel bloot laten zien of erg strak zitten, leiden andere kerkgangers af. Dat is tenminste mijn ervaring. Ik ben ervoor om op zondag een zekere fatsoensnorm aan te houden, maar ook het woord ‘fatsoen’ zegt mijn kinderen weinig. Hebt u advies voor mij?
Kerkkleding
Beste Kerkkleding,
U kunt zeker aan uw dochters vragen om nettere kleding te dragen naar de kerk! Als niet in de kerk, wanneer dan wel? Ze hebben natuurlijk de leeftijd om zelf te beslissen wat ze zullen aantrekken, maar ze kunnen af en toe best wat sturing gebruiken. Er zijn nu eenmaal verschillende soorten kleding en verschillende gelegenheden. Laten we zeggen dat kleding neergelegd kan worden op een lijn die loopt van degelijk en ingetogen (lange rokken, hooggesloten blouses, grof gebreide, donkere vesten) naar uitdagend en opvallend (ultrakorte rokjes, naveltopjes met blote schouders, schoenen met hoge hakken). De ene soort kleding is vooral geschikt voor de kerk en de andere soort meer voor het uitgaansleven. Uw dochters zullen vast wel kunnen raden welke kleding bij welke gelegenheid past.
Zeg tegen uw dochters dat ze geen kostschoolkleding aan hoeven naar de kerk (die zullen ze niet eens in de kast hebben hangen), maar dat al te blote en strakke kleren niet geschikt zijn, omdat ze daarmee te veel de aandacht op zichzelf richten. Die spullen kunnen ze bij andere gelegenheden weer aan. In de kerk is enige mate van devotie vereist evenals gewone, nette kleding die niet speciaal bedoeld is om de devotie van andere kerkgangers te ondergraven.
In de kerk kleed je je netjes vanwege conventie en traditie. Niet omdat vrouwen en meisjes verantwoordelijk zijn voor andermans lusten. De personen die de lusten voelen zijn zelf verantwoordelijk voor het bedwingen ervan.
De kledingkeuze van heel wat mensen vind ik tegenwoordig afschuwelijk. In korte broek en tanktop naar de supermarkt, terwijl er een zweetlucht aanhangt. Of mensen met ontbloot bovenlijf. Ik heb vroeger geleerd (en nee, zo oud ben ik niet) dat als je de straat opging, je iets bedekts aan deed. En nee, dat hoefde geen driedelig grijs te zijn. Ook tijdens het eten mochten we niet half bloot aan tafel: even iets aantrekken.
Ik ben blij dat het weer winter wordt: dan kleden de mensen zich weer.
Het is al heel wat dat deze moeder haar puberdochters nog mee krijgt naar de kerk. Als ze erg moeilijk gaat doen over hun kleding geeft ze hen een perfect excuus om helemaal niet meer te gaan. Maar goed, ze kan proberen ze een vestje om te hangen, kerken zijn ook in de zomer vaak nogal kil.
Het probleem is dat steeds minder ouders van jongs af aan hun kinderen bijbrengen dat je kleden voor gelegenheden normaal is. Naar een begrafenis mag je bést in je spijkerbroek en tuurlijk kan je die leuke sportsweater aan naar een huwelijksreceptie. Ouders geven zelf ook vaak niet meer het voorbeeld: het aantal mannen dat nog een pak in de kast heeft hangen is op 1 hand te tellen, het aantal vrouwen dat nog geklede jurken bezit eveneens. Dus komen ze naar de begrafenis van oma in die hippe spijkerbroek vol gaten. En gaat vader naar een huwelijksreceptie in een spijkerbroek met een “nette” bloes erop, openstaand tot aan zijn navel. Goed voorbeeld doet goed volgen.
Moeder: je hebt gelijk. Onze dochters leren zich te kleden naar de gelegenheid. Dat is opvoeding. Twijfel niet, jij bent de (bege)leider.
En ook naar school en werk is het belangrijk om geen uitdagende kleding te dragen. Mijn dochters vonden dit advies vroeger stom maar zijn er als midden twintigers met terugwerkende kracht blij mee!
Beatrijs legt hier precies de vinger op de zere plek: het onvoorstelbaar conservatieve karakter van het instituut “kerk”. Ik (katholiek gedoopt, maar absoluut niet praktiserend) vind dat ieder vrij is om zijn/haar geloof te belijden op een hem/haar passende manier, in welke kleding dan ook.
Mevrouw mag blij zijn dat haar kinderen nog mee gaan naar de kerk zonder verder gedoe, dan mag daar mijns inziens ook wat flexibiliteit en een open blik geen aanzien van kleding tegenover staan.
Ik ken de richtlijn dat in een kerk schouders en knieën bedekt moeten zijn. Dus geen korte broeken of rokjes, geen haltertops. Voor decolleté moet je een beetje je boerenverstand gebruiken. Als het afleidt, is het te veel.
Stefan, volgens mij hoef je hier niet de vermeende conservativiteit van de kerk met de haren bij te slepen. Het gaat nu om de algemene regel dat er tijden en plaatsen zijn voor verschillende soorten kleding. En ik schrijf dit als de moeder van een15-jarige dochter die op Goede Vrijdag in de kerk een schriftlezing deed gehuld in Gothic zwart tulle, met dito make-up. Ik geef toe, ik vond het niet kunnen; ze deed het natuurlijk toch; en verrassenderwijs toonde de hele congregatie zich blij te zien dat ook Gothic teenagers de weg naar de kerk vonden. Dat is dan weer de andere kant van de kwestie, ongeveer zoals Stefan het ziet. Maar mini-broek of -rok en/of decollété had ik haar streng verboden.