Beste Beatrijs,
Vandaag was het een mooie dag in Den Haag. Omdat ik vrij was, heb ik een stuk gewandeld en via Kijkduin kwam ik door een prachtig park met de naam Ockenburgh. Daar in dat park kwam ik achtereenvolgens een drietal dames tegen met hun viervoetertjes. Na drie keer ‘Goedemiddag’ van mijn kant werd het mij duidelijk dat deze dames totaal geen zin hadden in dit soort beleefdheden. Antwoord kreeg ik niet, behalve van de laatste die zo overdreven ‘Goedendag’ terugzei, dat ik het gevoel kreeg dat het spottend bedoeld was. Deze dames waren allen van middelbare leeftijd. Ik weet dat in deze regio mensen niet gauw vreemden zullen begroeten, maar wat voor ergs kun je verwachten van iemand die zonder bijbedoelingen rustig loopt te wandelen? Ik was gekleed in een spijkerbroek met een groen jasje inclusief rugzakje. Ik heb nog even gedacht dat ik misschien niet herkenbaar was als een van hen, oftewel de elite die in die buurt woont. Ben ik te ver gegaan?
Ongewenste groeter
Beste Ongewenst,
Meestal begroeten onbekenden in een park elkaar niet. Dat gebeurt eigenlijk alleen op heel rustige wandelpaden in de stille natuur. In parken of op het strand lopen doorgaans te veel mensen rond om te gaan groeten. Wat niet wegneemt dat groeten niet verboden is. U was in een goed humeur, dus ging u mensen groeten. Daar is niets op tegen, behalve dan dat het enigszins ongebruikelijk is. U verdedigt uzelf met het argument dat u geen bijbedoelingen had. Het lastige van bijbedoelingen is dat alleen degene die ze heeft er weet van heeft. Een willekeurige voorbijganger kan uw geest niet doorgronden, dus veel vrouwen nemen het zekere voor het onzekere en schrijven elke onbekende man die contact probeert te leggen bijbedoelingen toe. In het algemeen is het verstandig als vrouwen op hun hoede zijn voor onbekende mannen. Het aspect ‘elite’ hoort geen deel uit te maken van de overwegingen: als de situatie geschikt is voor het groeten van de medemens, dan gebeurt dat ongeacht de (vermeende) sociale klasse van betrokkenen.
Hoe dan ook, een simpele groet van een wildvreemde is onschuldig genoeg om te beantwoorden, zonder dat dit meteen tot verdergaande intimiteiten of gebedel om geld hoeft te leiden. Het was klaarlichte dag – de dames hadden best even terug kunnen groeten, maar ze toonden zich ontoeschietelijk. Nou ja, u moet het maar niet te zwaar opnemen. Zo erg is het ook weer niet. U hebt er uw goede humeur toch niet door laten bederven, mag ik hopen?
Het zal wel een Randstedelijke eigenaardigheid zijn om de tegemoetkomende medemens straal te negeren. Ik heb dertig jaar in de linkerkant van Nederland gewoond, waar men elkaar inderdaad nooit groette, en woon sinds tien jaar in de rurale helft van het land waar groeten juist heel normaal en zelfs wenselijk is. Ik moet zeggen dat ik groeten prettiger vind dan elkaar voorbij te lopen alsof je een lantaarnpaal passeert, en heb nog nooit te maken gehad met bijbedoelingen of boze blikken. Groeten is hier ook iets van alle leeftijden. Niet-terug-groeters zijn in onze streek vrij zeldzaam en worden voornamelijk in het hoogseizoen gespot.
Ik geef een knikje en een korte groet bij het passeren. Van iemand die nadrukkelijk drie keer gedag zegt tegen hem vreemde mensen zou ik een naar gevoel krijgen.
Ik woon wel in het gebied wat men als ‘rurale’ helft van Nederland zou bestempelen. Maar in een vrij grote plaats. Op zondagochtend aan de kant van een drukke weg was ik kastanjes aan het rapen. Er kwam een fietser voorbij die precies zo deed als degene die deze post schreef. Nou moet iedereen zelf weten of je groet of niet in de openbare ruimte tegen een onbekende, maar als diegene niet terug groet hou je gewoon op. En ga je niet je moraal opleggen aan een andere, onbekende persoon. Elkaar groeten puur omdat je hetzelfde stukje asfalt deelt (in een grote plaats) vind ik nogal bijzonder en onnodig. Anders vind ik het in een klein dorp. Daar zou ik wel teruggroeten. Vooral om de mensen daar te laten weten dat ik, als vreemde, geen kwaad in de zin heb.