Beste Beatrijs,
Na 25 jaar huwelijk met up and downs is mijn echtgenote verliefd geworden op een andere man. Zij heeft hem tijdens een cursus ontmoet, en ze vertelt me dat hij aantrekkelijk is en zo goed naar haar luistert. Inderdaad is dat niet mijn sterkste kant, alhoewel ik enorm mijn best doe op dit gebied. Mijn echtgenote heeft me gezegd dat de ander haar de kans geeft op een gelukkig leven, en wederom, ja, de laatste paar jaar waren niet altijd even fijn, met te veel ruzies, en te veel frictie. Maar tegelijkertijd houd ik heel veel van mijn echtgenote, wil ik oud worden met haar, en vind ik haar de liefste en mooiste op de wereld. De situatie is heel moeilijk. Zij zegt dat ze wel van me houdt maar dat ik geen garanties kan krijgen. Ze vraagt de vrijheid om met de verliefdheid om te gaan zoals zij dat zelf beslist. Ze zegt dat ze mij geen pijn wil doen, maar intussen. Ik zie inmiddels niet meer hoe we hieruit kunnen komen. Over een maand ziet ze hem weer, in een groep van vrienden van haar. Hoe leef ik naar hun ‘hereniging’ toe? En o ja, hij weet helemaal nergens van, anders dan dat hij mijn echtgenote ook heel leuk vindt, maar meer (blijkbaar) ook niet.
Mijn vrouw is verliefd
Beste Mijn vrouw is,
Uw vrouw heeft een grove fout gemaakt door u over deze verliefdheid te vertellen. Dit is zeer ongepast. En al helemaal in zo’n prematuur stadium van de affaire. Die andere man heeft zich niet tot haar bekend, en misschien gebeurt dat wel nooit. Een minderheid aan verliefdheden is wederzijds. Voorlopig is er niet meer aan de hand dan dat uw vrouw met een andere man in haar hoofd zit. Die dingen gebeuren. Ook in huwelijken die 25 of 40 jaar oud zijn. Wat zij had moeten doen is er voor zichzelf uitkomen. Dat wil zeggen: ze kan er achteraan gaan en proberen iets van de grond te krijgen, of in stilte lijden tot het overgaat. Hoe dan ook: het belasten van je echtgenoot met niet-uitgekristalliseerde emotionele chaos van een mogelijk huwelijksbedreigend karakter is ronduit wreed. Alsof u hier iets aan zou kunnen doen! Door er met u over te praten maakt ze die verliefdheid ook belangrijker dan die in werkelijkheid misschien is.
Vertel haar dat u geen prijs stelt op ontboezemingen waar u alleen maar ellendig van wordt, en dat u haar hierin ook niet kan helpen. Het is niet de taak van een echtgenoot om zijn wederhelft te ondersteunen, wanneer zij gekweld wordt door overspelige gedachten. Verzoek haar dringend om u verder niet in te lichten over ‘ontmoetingen waar ze naartoe leeft’ of over andere spannende en pijnlijke aspecten van haar verliefdheid.
Stel u laconiek op en zeg dat u er verder niets mee te maken wilt hebben. Dat ze het zelf maar moet uitzoeken, en tegen de tijd dat ze eruit is en haar keuze heeft bepaald, dat u het graag hoort.
Uw reactie op de meneer met de verliefde echtgenote van afgelopen zaterdag vond ik nogal kortzichtig. Om met elkaar te kunnen communiceren, lijkt me openheid van groot belang. Uit het berichtje van deze meneer krijg ik de indruk dat hij en zijn vrouw op een open manier met elkaar omgaan. En in zo’n relatie ineens iets geheim moeten houden wat zo’n indruk op je maakt? Het lijkt me de achterdeur uit. Juist door erover te praten, zouden ze nader tot elkaar kunnen komen. Een verdieping van de relatie lijkt me daarvan het gevolg, en die bereik je nooit door je gevoelens krampachtig voor je te houden. Als ze hem zou hebben `ontzien’ door niets te zeggen, had ze haar eigen man onderschat! — en dat zou dan een oplossing moeten zijn?. Deze keer vind ik dat u de briefschrijver met een kluitje in het riet hebt gestuurd. Graag iets meer nuance in uw oordeel.
Dit kan na zoveel jaren gebeuren. Ik zit momenteel ook met vlinders voor een ander en als ik niet getrouwd ben, is het wederzijds. We hebben wel niks met elkaar. we hebben elkaar twee keer gezien.De man op wie ik verliefd ben weet dat ik getrouwd ben. Ik vertel het mijn man niet en ik bid ervoor dat de vlinders weggaan. Nu ben ik dan verliefd. Stel dat ik mijn man zou verlaten om verder te gaan met die ander. Dan komt er ook sleuren dan gaat alles ook niet over rozen. Ik heb vertrouwen in God. Nu geniet ik zelfs van deze vlinders, maar ik hou het mooi voor me zelf. Het zal wel overgaan. Ik hoop deze man nooit weer te zien en dat is het allerbeste. Gewoon nuchter denken.
Verliefd.
herkenbaar….ook mij -zo nuchter en trouw als ik me dacht- is dit overkomen. Al 25 jaar samen, 4 kinderen en dan dat gevoel dat er elektriciteit tussen ons hangt als ik die ander zie; hij lijkt ook nerveus als ik bij hem ben. Wat moet je hier mee ?
Maar ik heb vanaf het begin tegen mijn man verteld dat ik hem leuk vond en dat hij zo keek etc etc. Niet om hem te belasten, maar om het spannende, het geheime eraf te halen, zodat het “eerder over kon gaan”.
Maar ondertussen, na dik 2 jaar , is het nog niet over; zelfs na een jaar hem niet gezien te hebben is het begin decembre door een vluchtige ontmoeting weer opgelaaid.
We zien elkaar maar zelden , nooit als we alleen zijn en soms zitten er maanden tussen , maar elke keer weer voel ik die ongelooflijke aantrekkingskracht.
Mijn man heeft wel de juiste houding geloof ik ; hij is uiteraard een beetje gekwetst, maar zegt ook dat mocht er iets gebeuren , dat niet het einde van de wereld is, het misschien juist wel erg goed is voor mijn eigenwaarde en ik er maar van moet genieten !
Dat haalt wel de druk ervan af !
Nou wil ik uiteraard niemand pijn doen, maar ik denk wel dat we hieroverheen zouden kunnen komen doordat mijn man er zo ruim over denkt.
Nou zie ik wel wat er van komen gaat…ik kan niet liegen en zeggen dat die andere man me niets meer doet ; integendeel, ik vind hem héél aanttrekkelijk, maar ik zie het wel. Waarschijnlijk durf ik zelf niets te doen , en doet hij wel een poging in mijn richting, dan zie ik het op dat moment dan wel.
Ik geniet ook van de vlinders voorlopig…………..
T’is toch enorm moeilijk, ik heb 4 jaar geleden mijn vrouw bedrogen in een sexrelatie, zij heeft mij nu recent bedrogen in een gevoelensrelatie.
Tot mijn grote verbazing heeft dit me zo’n pijn gedaan, dat ik mijn gevoelens niet meer controleer, constant fout reageer tegen haar, en zelfs zo ver ben gegaan haar fysisch pijn te doen wat voordien nog nooit was gebeurt. Ik ben kapot, zij is kapot, en ondertussen wacht die geile aap gewoon zachtjes om haar te sussen; hij bedriegd daar dan ook nog zijn eigen vrouw mee maar ze vinden wel dat die alle aandacht verdient om haar verdriet te verzachten. Mij hebben ze uitgesloten en mijn gevoelens mogen niet tellen. Nu draaien ze de zaak om en zegt ze dat ik alleen aan mezelf denk.
Gezien hetgeen hierboven vermeld is voorgevallen ben ik professionele hulp gaan zoeken, slik nu Beta Blokkers, en anti-psychotica.
Toch vraag ik me af of ik ze niet beter zou laten stikken, en als ik geen kinderen had had ik dit al gedaan.
Ik weet wat verliefd zijn is, want ik heb het ook een keer doorgebeten zonder iets met die andere vrouw te doen.
Ik weet wat een vechtscheiding is, en hoe verwoestend dit is, want mijn ouders hebben dit 30 jaar aan een stuk gedaan.
Maar ik weet ook wat een man is die op een ander een wipje wil gaan doen, en dat dit ontkent wordt, doet het meeste pijn van alles, tesamen met het feit dat ze met twee dan nog massa’s aandacht geven aan zijn partner en ik tel niet.
Dus eigenlijk : WEET IK HET NU NIET MEER en gezien mijn gevoelens dagelijks op en neer zwengelen krijg ik ook nog schrik van mezelf.
Er is enkel nog verdriet, woede, ongeluk en een zwart vooruitzicht.
Toch niet simpel, na 15 jaar huwelijk en 20 jaar relatie in totaal.
Soms kun je het beter wel bespreken met je partner. Sommige dingen kunnen je echt te veel worden. Sommige dingen verzin je niet, de werkelijkheid is meer bizar dan wat je kunt bedenken. Ik had bijna een obsessie. Mijn hele grote jeugdliefde was ernstig ziek, het gaat nu gelukkig weer goed. Mensen met wie ik omga hadden contact met hem en ik kon er met niemand over praten. Ik ben wel zo wijs om ‘hem’ als het kan uit de weg te gaan. Dat lukt. Moest uiteraard geheim blijven voor mijn kennissenkring, ik heb dit altijd geheim gehouden voor iedereen. Nu ook dus. Maar dit breekt op. Met wie kun je het beter bespreken dan met je man. Vervolgens vertelde ik mijn man dat ik al maanden 2 nachten per week niet kan slapen omdat we geen tijd voor elkaar hebben. Allebei net-niet opgebrand van het werken en ouderen. Daar werd ik ook knettergek van, want ik ben na al die jaren ook nog verliefd op mijn man. Hij regelde oppas, vrije dagen en we gingen een paar dagen weg met elkaar. Zo ging alles weer goed, en het bespaarde mij een verwijzing naar een psycholoog. Ik vloog voordat ik het thuis allemaal besprak tegen de muren op van alle emoties…..