Vriendschap als molensteen

Beste Beatrijs,

Twintig jaar geleden hadden mijn man en ik een ouder echtpaar als buren. Na onze verhuizing ben ik contact met haar blijven houden – dom achteraf gezien, want de vrouw heeft mij altijd geclaimd met dwingend, zielig gedrag. Ik was daar niet tegen opgewassen, maar voelde me verplicht, omdat ik het niet over mijn hart kon verkrijgen om haar af te wijzen.

Ze hadden ook een dochter. Moeder en dochter lagen geregeld in de clinch en luchtten beiden hun hart bij mij. In de loop der jaren was ik ongewild hun klankbord geworden. Bij de begrafenis van haar moeder smeekte de dochter mij of ik haar vriendin wilde worden, omdat we elkaar al zo lang kenden. Aanvankelijk was ik opgelucht dat ik van de moeder af was, maar de geschiedenis herhaalt zich, omdat nu de dochter mij berichtjes stuurt dat ik een zeer speciale lieve vriendin ben voor haar en vraagt of ze langs mag komen. Ik heb haar onlangs duidelijk gemaakt, dat wij echt een heel druk leven hebben en dat er geen sprake zijn kan van regelmatig contact. Het leek of ze het begreep, maar ze blijft vragen om aandacht voor haar persoonlijke problemen. Negeren helpt niet. Hoe kom ik hier op een nette manier vanaf?

Onvrijwillig klankbord

Beste Onvrijwillig klankbord,

U hebt zich twintig jaar lang een vriendschap laten aanleunen waar u geen behoefte aan had en nu dreigt na de dood van uw voormalige buurvrouw hetzelfde te gebeuren met haar dochter. Zij is niet gevoelig voor uw blijken van desinteresse. Dan ontkomt u niet aan het hanteren van de botte bijl. U zult een slecht-nieuws-gesprek moeten voeren.

Telefonisch is de beste manier – dan staat u haar wel persoonlijk te woord, maar het hoeft niet zo lang te duren als bij een ontmoeting. Zeg haar dat het u spijt, maar dat u geen ruimte voor haar meer wil maken in uw leven. Zeg dat u jarenlang hebt aan getobd met haar moeder, dat u dat behoorlijk zwaar is gevallen en dat u in deze fase van uw leven geen tijd, geen energie, geen zin hebt om contact met haar te onderhouden. Vertel haar dat u het ellendig voor haar vindt dat zij met persoonlijke problemen kampt, maar dat u het niet kunt opbrengen om u erin te verdiepen en dat u er niet langer betrokken bij wil blijven. Raad haar aan om er met andere vriendinnen over te praten of naar een therapeut te gaan. De last is te groot, u kiest voor uzelf, met andere woorden u zegt de vriendschap op. Vraag haar vriendelijk om geen contact meer met u te zoeken en wens haar het beste toe.

Laat u niet verleiden tot argumenteren hierover en beantwoord geen waaromvragen. Ga niet door de knieën voor tranen en andere emotionele uitbarstingen. Uw boodschap is simpel genoeg. Beperk u daartoe en houd het exit-gesprek kort.