Beste Beatrijs,
Ik (man, 54) houd regelmatig contact met familie en vrienden via beeldbellen. Als mijn vrouw tijdens zo’n gesprek binnenkomt, zou ik graag mijn mobieltje naar haar toe willen draaien, zodat ze even kan zwaaien of groeten. Of mooier nog, dat ze zelf in beeld komt om te groeten. En misschien soms even een praatje te maken. Zij wil dat niet. Ook niet als ze toonbaar is en als het geen vage onbekenden zijn. Zij voelt er zich ongemakkelijk bij en in haar privacy aangetast. Ze wil niet door een plotseling gesprek overvallen worden.
Ik voel me daar ongelukkig bij. Het vergroot voor mijn gevoel de afstand tussen mijn familie/ vrienden en mijn vrouw. En het zou hun het gevoel kunnen geven dat mijn vrouw zo min mogelijk contact met hen wenst te hebben. Wat vindt u hiervan?
Er kan zelfs geen groet af
Beste Er kan zelfs geen groet af,
Als uw vrouw er niet voor voelt om zich in een videogesprek van u met een vriend of familielid te mengen, dan hoeft dat niet. Wanneer u zonder beeld aan het telefoneren bent met iemand uit uw sociale kring, ligt het ook niet voor de hand om het gesprek te onderbreken en de telefoon aan uw vrouw te geven, zodat zij een paar woorden kan wisselen met uw gespreksgenoot. Uw vrouw heeft geen behoefte aan een plichtmatig hallo-alles-goed-gesprekje – dat is helemaal niet erg. Respecteer dat gewoon. U kunt altijd degene met wie u belt op het eind van het beeldgesprek haar hartelijke groeten overbrengen. Zolang uw vrouw bij een fysieke ontmoeting met iemand van uw bekenden wel meedoet met de conversatie, is er niets aan de hand.
Als U graag wilt dat Uw vrouw even komt groeten bij een beeldgesprek, kun U haar dit ruim van tevoren vragen, stel het is nu 16.00: “ik ga om 18.00 beeldbellen met mijn ouders, wil je dan even hoi kommen zeggen? Hoeft maar een minuutje te duren.” Ze mag nee zeggen. Maar op deze manier wordt ze er niet door overvallen. En als ze haar eigen ding wil doen / zich niet zo lekker voelt / geen tijd heeft, kan je het verzoek afwijzen.
Maak het niet groter dan het is. Je partner vindt de vrienden en familie waarschijnlijk heel leuk en aardig, alleen heeft ze geen behoefte aan contact via een camera. We zitten gelukkig (nog) in een situatie waarin we vrienden en familie persoonlijk kunnen opzoeken, dus ik zou zeggen: doe dat. Waarschijnlijk vindt je partner dat gezelliger dan voor een schermpje gaan zitten.
Ik ben erg blij met het antwoord van Beatrijs.
Mijn moeder had een eigen bedrijf en deed haar werk vanuit huis. Klantenwerving ging vooral via advertenties en de telefoon, maar het kwam ook voor dat geïnteresseerden in het weekend langskwamen. Ze ontving hen in de huiskamer en als het erg gezellig was, bleven ze rustig de hele middag.
Ik werd verplicht om me voor te stellen aan het bezoek en hun één voor één een hand te geven. Daar voelde ik me dusdanig ongemakkelijk onder dat, eenmaal oud genoeg, ik ervoor zorgde dat ik in mijn kamer zat nog voor het bezoek binnen was en me niet liet zien.
Ik herinner me dat ik als puber urenlang, ook met honger en dorst, wachtte tot haar potentiële klanten weer vertrokken waren. Een enkele keer werd vooral de dorst me te veel en sloop ik naar beneden, deed heel zachtjes de deur van de huiskamer open en sloop langs de muur naar de deur van de keuken, maar vlak voordat ik de keuken bereikt had, hoorde ik de stem van mijn vader die mijn naam riep en op afdwingende toon zei: “Geef iedereen een hand en stel je netjes voor.” Dat probeerde ik nou net te voorkomen en ik voelde me er vreselijk onder.
Wel was ik bereid om tijdens het langslopen vriendelijk te knikken en “goedemiddag” te zeggen. Dat heb ik ook weleens gedaan, maar dan nog vond mijn vader het nodig om van mij af te dwingen dat ik me voorstelde en alle aanwezigen een hand gaf.
De briefschrijver voelt zich er ongelukkig bij als zijn vrouw zijn beeldbelgesprekspartners niet groet en niet even een praatje met hen maakt. Het lijkt een kleine moeite, maar uit ervaring weet ik dat dat niet zo is.