Beste Beatrijs,
Volgende maand trouwt onze dochter. Ze woont al een aantal jaren samen met haar vriend en ze trouwen in de stad waar ze hebben gestudeerd. Ze willen geen receptie, omdat ze niet houden van opzitten en pootjes geven. Ze hebben er voor gekozen om na de plechtigheid in het stadhuis met familie en enkele vrienden thee/koffie en gebak te nuttigen. Daarna is er een dineetje met de naaste familie en de getuigen. ’s Avonds is er dan een feest, waar behalve hun eigen vrienden en kennissen ook ooms en tantes en (na enig aandringen onzerzijds) alle neven en nichten voor zijn uitgenodigd.
Nu vragen onze eigen beste vrienden, die onze kinderen van jongsaf kennen, naar een mogelijkheid om hen te feliciteren. Zij hebben geen kaart van het jonge stel gekregen. Mijn man en ik vinden dat deze (meelevende) vrienden toch op zijn minst een uitnodiging zouden moeten ontvangen voor het feest. Wij hebben de jongelui met 5000 euro gesponsord voor hun trouwdag. Is ons verzoek onredelijk?
Geen zeggenschap over gasten
Beste Geen zeggenschap,
U sponsort uw dochter en schoonzoon met 5000 euro voor hun trouwdag. Dat is een flink bedrag! Dat betekent dat u als ouders ook invloed hebt op het uitnodigingsbeleid. Vanzelfsprekend moeten uw beste vrienden welkom zijn op het feest. Evenals alle familie.
Het is niet erg slim van het bruidspaar om geen receptie te plannen. Een receptie heeft niets te maken met opzitten en pootjes geven. Bij een huwelijk worden via het verbond tussen bruid en bruidegom ook twee families aaneengesmeed. Een receptie is dé gelegenheid voor familieleden om elkaar sinds lange tijd weer eens te treffen en om kennis te maken met de familie van de aantrouwende partij. Dat gaat allemaal veel beter in de relatief rustige sfeer van een receptie dan ’s avonds laat op een feest met harde muziek. Als je familieleden zowel voor receptie als voor feest uitnodigt, blijkt vaak dat ze genoeg hebben aan de receptie (ze zijn niet geïnteresseerd in de vrienden van het jonge stel, en oude tantes willen geen dansje maken in het holst van de nacht). Anderzijds komen vrienden, die voor allebei uitgenodigd zijn, vaak alleen naar het feest (omdat ze niet geïnteresseerd zijn in allerlei familieleden die ze niet kennen). Enfin, de receptie is een gepasseerd station, dus dat kan niet meer. Maar laat het duidelijk zijn dat u als geldschieters absoluut een aantal van uw eigen goede vrienden mag uitnodigen, ook al voelt het bruidspaar daar niet voor. Dat laatste is onbelangrijk. U betaalt, dus u nodigt mede uit.
jullie vrienden vragen niet of ze een uitnodiging krijgen maar naar een mogelijkheid om te feliciteren. Maken jullie het zelf niet wat te beladen door druk hierop uit te oefenen.
Jullie vrienden kunnen ook een kaart sturen en ze een prettige dag wensen.
Ik zie het toch anders…
Het geld is kado gegeven daar moet je dan afstand van doen.
Wat het bruidspaar daarmee doet moeten ze zelf weten ook wie ze uitnodigen.
Het is hun bruiloft, laat ze zelf bepalen wie ze uitnodigen.
Neven nichten en vrienden van ouders zien ze naderhand vrijwel zeker nooit meer en op diens bruiloften worden ze ook niet uitgenodigd. ( eigen ervaring )
Neven en nichten. vrienden van ouders zijn relaties die je achter je laat wanneer je je eigen leven met daarbij horende nieuwe relaties aangaat
Veel plezier, geniet van hun dag!
Ik vind het advies erg vreemd. Wiens bruiloft is het eigenlijk? Dat er twee families aaneen gesmeed worden, komt op mij zeer ouderwets over. Laat feestelijkheden en uitnodigingen over aan het bruidspaar, het is immers HUN dag.
heel vreemd dit advies! Die 500 geef je aan je kinderen, dat wil niet zeggen dat je vervolgens hun bruiloft mag gaan beinvloeden! Het heet niet voor niks hun bruiloft! En het zijn niet voor niks jullie vrienden en niet die van je kinderen. Bemoei je met je eigen zaken. Als mijn moeder bij mijn bruiloft geld had gegeven en hiermee aankwam dat zij ook inspraak had dan was ik samen met haar naar de bank gegaan om haar het geld terug te geven!
Wat een belachelijk advies van Beatrijs! Waar bemoeien die ouders zich mee? Wiens bruiloft is het nou? En wat heeft het er mee te maken dat ze de bruiloft betalen of een groot geldbedrag geven. Wel eens gehoord van (emotionele) chantage? Het bruidspaar vraagt daar toch niet om?
Je kan niet iedereen uitnodigen, en als bruidspaar bepaal je wie er komen. En meestal is dat ook nog eens een financiele overweging.
Ik heb de oude vrienden van mijn ouders ook niet uitgenodigd. Desondanks heb ik wel felicitaties van ze gekregen en zij hebben dan ook een bedankkaart gekregen, samen met de gasten. Daar heeft niemand moeilijk over gedaan en we gaan allemaal nog goed met elkaar om. Het einde is toch zoek als je niet meer je eigen gastenlijst kan bepalen?!
Vreemd advies, het gaat toch om de huwelijksdag van het bruidspaar. Het bruidspaar bepaalt de loop van de dag. Wie betaalt, bepaalt, ja, dat gaat toch niet op, zeker niet als het om een gift gaat.
Het idee dat jan en alleman zich met de bruiloft mag bemoeien stamt waarschijnlijk uit de tijd dat huwelijken nog gearrangeerd werden? Terecht merkt Juicy op dat het bijdragen van geld een gift is en geen middel om je zin door te drijven. Dat is zo berekenend, bah, geef dan niets. Het bruidspaar wil hun grote dag delen met diegenen die hén dierbaar zijn. Logisch! En pruilen omdat je niet voor een feest bent uitgenodigd is iets voor kleuters.
Tja, ik ben het dus (als aanstaande bruid overigens) wél met Beatrijs eens. 5000 vind ik inderdaad een flink bedrag. Wie betaalt, bepaalt, en ik vind dat als sommige mensen voor de ouders belangrijk zijn, ze uitgenodigd kunnen worden. Bovendien gaat het om een slechts een paar personen, geen voetbalelftal.
Als je als bruidspaar het helemaal op jouw manier wilt doen is dat prima, maar dan vind ik ook dat je alles zelf moet betalen.
Ik vind het een uitstekend advies. Het is dom van het bruidspaar om geen receptie te geven, die is hier juist voor bedoeld. En natuurlijk mogen de meebetalende ouders niet de hele dag bepalen maar een paar vrienden uitnodigen en aandringen op het uitnodgien van familie lijkt me meer dan redelijk.
Het uitnodigingsbeleid bij een bruiloft is een ingewikkeld ding. Aan de ene kant: wie betaalt, bepaalt. Als de ouders meebetalen, is het dus niet onredelijk dat ze ook inspraak hebben in het uitnodigingenbeleid.
Aan de andere kant: wat doe je als bruidspaar in de volgende situatie. Je beschikt zelf over ruim voldoende middelen om je bruiloft te betalen. De ouders van de bruid maken echter – spontaan – een royaal gebaar en komen met een substantieel bedrag over de brug. Lief natuurlijk! Maar een week later vraagt de moeder van de bruid terloops aan haar dochter of ze nog even 50 trouwkaarten kan krijgen om in de buurt in de brievenbussen te stoppen, ook bij mensen die weliswaar bekenden van de moeder van de bruid zijn, maar die het bruidspaar helemaal niet kent. Moet je dat als bruidspaar voor lief nemen, zodat je op de receptie handen staat te schudden maar geen van beiden weet met wie je eigenlijk te doen hebt?
Dit zal niet gebeuren, want mensen die ingaan op een uitnodiging om een huwelijksreceptie bij te wonen worden geacht een (substantieel) cadeau te geven. Mensen die een bruidspaar niet kennen zullen weinig zin hebben om een cadeau aan te schaffen voor het twijfelachtige plezier om totaal onbekenden te gaan feliciteren op een receptie waar ze verder nauwelijks iemand kennen. Zo groot is de aantrekkingskracht van gratis prosecco en zoute stengels nou ook weer niet.
Niets lees ik hier over de gevoelens van de ouders van degenen die gaan trouwen. Vaak ben je als ouders uitgenodigd voor de bruiloft van de dochter/zoon van je beste vrienden. Als jouw kind trouwt en je beste vrienden (die ze hun hele jeugd hebben gezien, alsook de kinderen) worden niet uitgenodigd is dat op zijn zachtst gezegd lichtelijk gênant voor de ouders.Respect voor je eigen ouders doet ook nog mee, althans bij ons gelukkig wel. Niet alles wat ouderwets lijkt is verkeerd; zeker niet! Ook ben ik het eens met het feit dat – wanneer je een substantieel bedrag doneert voor de bruiloft – je enige zeggenschap krijgt. 50 uitnodigingen voor de buurt slaat natuurlijk nergens op. Alles in het redelijk en met een klein beetje overleg, dan kom je toch het verst!
Grappig om dit zo na te lezen, een aantal jaren na mijn eigen bruiloft. Ik ben ook gesponsord, maar vanaf het begin af aan zijn we duidelijk geweest: het moet dan echt een gift zijn, en wij bepalen.
Mijn ouders hebben ook geopperd om hun vrienden uit te nodigen “want die leven altijd zo met je mee en je kent ze ook al je hele leven”. Ja, ik ken deze mensen sinds mijn jeugd, maar ik had ze al zo’n 12 jaar niet meer gezien, er worden geen kaartjes uitgewisseld met kerst (ik heb het adres niet eens) en mijn man heeft ze nog nooit ontmoet. Wat voor mijn ouders erg logisch leek, was voor ons dus totaal niet logisch. Familieleden is één ding, maar “de vrienden van” is een ander verhaal.
Je kan met je kinderen afspreken dat je meebetaalt onder voorwaarde X en Y. Maar dat moet dan wel meteen duidelijk zijn zodat het bruidspaar kan weigeren. Een gift waar achteraf voorwaarden aan verbonden blijken te zitten is nooit acceptabel.
Het is een leuke discussie: ‘wie betaalt, bepaalt’ of juist: ‘eens gegeven, blijft gegeven’. Wordt er geld geschonken, dan is het naar algemene opvattingen zeer onbehoorlijk hier later eisen of verwachtingen aan te verbinden. Dat had dan maar van tevoren gemoeten, zodat het bruidspaar eerlijk had kunnen overwegen of zij het geld al dan niet onder de gestelde voorwaarden wilden aanvaarden. Achteraf verwachten inspraak te hebben leidt alleen maar tot misnoegen.
wat een gezeur, nodig die mensen gewoon uit, dan hangt er misschien ook nog een aardig cadeau aan vast
Het zou voor mij al een reden zijn om die 5000 euro te weigeren. Mijn advies is: neem nooit geld aan van familie als daar allerlei consequenties aan verbonden zijn, spaar dan zelf maar even door.
Je geeft een bedrag om te sponsoren en verwacht dan ook medezeggenschap. Volgens mij werkt dat zo niet.