Beste Beatrijs,
Iedereen heeft een aantal favoriete anekdotes. Ook ik. Wat is nu eigenlijk het aardigst om te doen, als een vriend weer hetzelfde verhaal vertelt? Onderbreken (op een vriendelijke manier) met ‘oh ja, dat weet ik nog’ of net doen alsof je het voor het eerst hoort? Ik vind het allebei een beetje pijnlijk. Ik heb het nu niet over vage kennissen en oude familie. Als ik daar een anekdote meerdere keren hoor ga ik er volstrekt acterend in mee. In een groter gezelschap is er bovendien altijd wel iemand bij voor wie het verhaal nieuw is. Maar tussen vrienden?
Vat vol verhalen
Beste Vat vol,
Het kan nog erger: ik maak wel eens mee dat ik als derde persoon bij een gesprek tussen vrienden of bekenden sta, die elkaar met de grootste animo dingen vertellen, waarvan ik zeker weet dat ze precies zo al eens eerder zijn doorgenomen. Een letterlijke herhaling van zetten en ze zijn het zich niet ineens bewust! Veel conversatie draagt een ritueel karaker, dat blijkt maar weer.
Maar onder vrienden in een tweegesprek lijkt het beter de ander te onderbreken met een opmerking dat je het verhaal al kent dan om geïnteresseerdheid te veinzen. Dat heeft inderdaad iets neerbuigends, alsof je opa zijn stokpaardje maar weer laat berijden. De bedoeling van een gesprek met vrienden is meestal dat de anekdotiek een tikje ontstegen wordt. Verhalen worden gebruikt als springplank naar of voorbeeld bij het thema dat ter tafel ligt. Een ouwe moppentapper laat je begaan – vrienden hebben die omzichtigheid niet nodig.
0 reacties
Blijf op de hoogte, abonneer je op de RSS feed voor reacties op dit artikel.