Beste Beatrijs,
Binnenkort trouwt een goede vriendin van mij. Tot mijn verbazing hebben mijn vriend en ik, we zijn zeven jaar samen, een aparte uitnodiging gekregen. Ik ben de hele dag welkom bij de ceremonie, het diner en het feest. Mijn vriend heeft alleen voor het avondfeest een uitnodiging gekregen. Hoewel mijn vriend de aanstaande bruid maar één keer gezien heeft en de bruidegom niet kent, voel ik me gepasseerd door deze ongelijke uitnodiging. Is dit een normale gang van zaken? En zo niet: hoe kunnen we hier het beste mee om gaan?
Een ongelijke uitnodiging
Beste Een ongelijke uitnodiging,
Stellen horen inderdaad gelijk behandeld te worden bij uitnodigingen. Als de een de hele dag welkom is, moet dat voor de ander ook gelden. Toch kan ik me in het geval dat u beschrijft wel voorstellen dat uw vriend alleen voor het avondfeest is gevraagd. Bij deze huwelijksviering wordt een tweedeling gehanteerd tussen intimi en bredere kennissenkring. Het bruidspaar kan niet voor iedereen een diner betalen, maar wil het diner ook niet beperken tot het meer gebruikelijke ‘alleen familie’, een opzet die zelden problemen geeft. Kennelijk is er ruimte voor meer personen (zij het niet voor iedereen), wat betekent dat er een stevige selectie moet plaatsvinden om te bepalen wie er wel en niet bij de dis mag aanschuiven. Dit is een nadeel van een uitnodigingsbeleid op basis van informele, weinig inzichtelijke selectiecriteria. Het levert altijd scheve ogen op van de tweederangs gasten. Reken maar dat er allerlei mensen zijn die op hun neus kijken omdat ze niet bij de inner circle horen.
Uw vriend heeft de bruid maar één keer gezien en de bruidegom zelfs nog nooit. Ik denk niet dat hij zich beledigd voelt dat hij niet uitgenodigd is voor overdag. Het zal hem waarschijnlijk weinig kunnen schelen. U bent degene die zich gepasseerd voelt. Omdat uw vriend niet erkend wordt als betekenisvolle relatie? Dat lijkt me niet aan de orde. Het bruidspaar kent hem niet of nauwelijks, er moest geselecteerd worden en er is geen geld om iedereen op dezelfde manier te entertainen. Ik zou zeggen: maak er geen punt van. Uw vriend zal er weinig aan missen. ’s Avonds is hij wel welkom en het feest is sowieso het leukste onderdeel van zo’n huwelijk.
Ik heb het gevoel dat deze reactie tegenstrijdig is met andere reacties op ditzelfde onderwerp van jaren geleden. Is er een reden dat het nu anders is? Bijvoorbeeld doordat u nu een ‘moderner’ antwoord geeft? Een tijdje geleden was er nog een oom die met zijn nieuwe vrouw wilde komen die niemand mocht en uw advies was haar uit te nodigen en zelfs van tevoren nog een keer samen met haar te gaan eten. Dat kan hier toch ook geantwoord worden?
Ik vind het onbeschoft. Prima dat je de ceremonie/het diner alleen met intimi doet, en de kersverse partners die net twee maanden rondlopen niet uitnodigt. Maar zeven jaar samen is iets anders, dat hoor je niet te scheiden, ook al ken je de partner niet zo goed.
En áls je dan één van de twee uitnodigt en de ander niet, moet je de partner niet een eigen uitnodiging sturen voor alleen het feestje. Of samen, of niet.
Als het omgekeerd was, dus wel het trouwkwartiertje en het diner, maar niet het feest, was er in deze situatie reden om zich gepasseerd te voelen. Nu is de partner bij het trouwfeest aanwezig en het niet-interessante deel gaat aan hem voorbij. Hij kent ze immers niet, heeft waarschijnlijk weinig met ze en hoeft geen verlofdag op te nemen. We lezen niet dat /hij/ zich gepasseerd voelt.
Misschien is het ook handig zich te bedenken dat stellen voor anderen niet per se een Siamese tweeling zijn en dus niet altijd als een onlosmakelijke eenheid uitgenodigd worden. Dat wist dit stel overigens al, gezien de contactenlijnen.
Hoezo zou een stel als ‘eenheid’ moeten worden behandeld? Kunnen ze niet zonder elkaar? In mijn vriendinnengroep is het heel gebruikelijk om de partners alleen bij het feest uit te nodigen. De vriendschapsband hebben we als vriendinnen onder elkaar, de partners zien we slechts sporadisch. Deze opzet is ook handig voor stellen met kinderen, aangezien er zo alleen voor de avond oppas geregeld hoeft te worden.
Even van de andere kant bekeken: als ‘partner van’ (en zeker van een vrouw met een grote (studenten)-vriendinnengroep die allemaal een dag princesje willen spelen) lijkt dit mij nou juist een ideale oplossing. Ik hoef niet naar al dat romantische geneuzel waar ik eigenlijk alleen maar pukkels van krijg (geleuter van de ambtenaar, ja-woord, speeches van familie etc.) over mensen die ik toch maar zijdelings ken en kan wel naar het feest mijn partner vergezellen. Voor het bruidspaar fijn dat er bij de ceremonie alleen intimi zijn. Dat houdt (ook de kosten) overzichtelijk. Ouderwets correct is het natuurlijk niet, stellen loskoppelen, maar eigenijk zie ik alleen maar voordelen.