Beste Beatrijs,
Onze dochter van 25 jaar woont al drie jaar samen met haar vriend, een innemende, vrolijke en betrouwbare jongen. Beiden hebben een baan. Een deel van hun salaris storten ze op een gezamenlijke rekening, waarvan ze hun vaste lasten en huishouding betalen. Mijn dochter verdient een bescheiden loon, haar partner aanzienlijk meer. Haar bijdrage in de gezamenlijke pot is weliswaar kleiner dan die van hem, maar daarna houdt mijn dochter nog maar amper iets over voor kleding, make-up en vrije tijd. Sparen lukt niet en van verschillende hobby’s moet ze afzien omdat daar geen geld voor is. Haar vriend daarentegen tennist, voetbalt, golft en gaat met vrienden op skivakantie. Ook houdt hij genoeg geld over om te sparen op een eigen rekening. Voor een gemeenschappelijke vakantiereis heeft onze dochter geld van haar vriend geleend. Hij heeft haar er al aan herinnerd dat zij hem nog terug moet betalen.
Mijn man en ik zijn bezorgd over deze ontwikkeling. Een relatie van deze aard betekent toch dat je behalve de liefde en het bed ook geld en goederen deelt? Is het tegenwoordig gebruikelijk dat mijn en dijn zo strikt gescheiden blijven? Wij zijn bevreesd voor een situatie waarin de een zich onbekommerd ontwikkelt en ontplooit en de ander achterblijft. Hoewel het niet aan ouders is om zich te bemoeien met de relaties van hun kinderen, hindert deze financiële opzet ons meer en meer. Moeten we er toch iets van zeggen?
Bezorgde ouders
Beste Bezorgde ouders,
Het is niet de taak van haar geliefde om uw dochter te subsidiëren.
Uw dochter en haar vriend bevinden zich kennelijk in totaal verschillende inkomensregionen. Hij verdient behoorlijk goed en zij maar heel weinig, gezien het feit dat ze niet kan sparen en geen geld overhoudt voor hobbies. Uw dochter brengt minder geld in de gezamenlijke huishoudpot in dan hij (ze hebben dus wel een vorm van naar rato inbreng), maar nog steeds houdt zij niets over. Dan moet ze wel heel weinig verdienen! Zou uw dochter in een single-bestaan wél genoeg geld overhouden voor hobby’s, vakanties en sparen? Waarschijnlijk niet, vermoed ik. Ze zal er financieel gesproken toch niet op achteruit zijn gegaan door met haar veel rijkere vriend samen te wonen?
In gevestigde relaties is het nogal eigenaardig als de een de ander geld gaat lenen voor een vakantie die te duur is voor een van de twee. In zo’n geval gaat een stel ofwel naar een goedkopere bestemming, ofwel de rijkere houdt de minvermogende vrij. Een en ander hangt samen met hoe sterk het toekomstperspectief is van de relatie. Dit perspectief lijkt vooralsnog te ontbreken bij de relatie van uw dochter en haar vriend. Geliefden die niet met elkaar samenwonen houden hun financiën meestal gescheiden. Getrouwde stellen tenderen op den duur naar het sam-sam-model. Daarom is trouwen ook zo’n nuttige beslissing. Dan kies je er duidelijk voor om je emotionele en financiële lot voor de toekomst aan elkaar te verbinden. Maar als je niet zeker van een gemeenschappelijke toekomst bent, dan is de financiële terughoudendheid van uw schoonzoon (ik noem hem maar even zo) begrijpelijk. Misschien is de relatie wat hem betreft niet zo serieus. Dan voelt hij zich ook niet geroepen om zijn portemonnee aan zijn geliefde ter beschikking te stellen.
U bent bang ‘voor een situatie waarin de een zich onbekommerd ontwikkelt en ontplooit en de ander achterblijft’. Maar zo ligt het niet. Uw dochter beschikt nu over weinig geld en zonder haar vriend had ze ook over weinig geld beschikt. Het is niet de taak van haar geliefde om uw dochter te subsidiëren in haar ontplooiïng en ook niet om haar hobby’s te bekostigen. Als ze een vriend had gehad die even arm was als zij, had ze even weinig financiële armslag gehad als nu.
De situatie zal zichzelf opklaren, wanneer het stel in het huwelijk treedt of wanneer ze aan kinderen beginnen. Dan kan ze delen in zijn rijkdom via het trouwboekje of een geregistreerd partnerschap. De andere mogelijkheid is dat ze zich gaat toeleggen op het vergroten van haar inkomen door meer te gaan werken, een andere baan te zoeken of een opleiding met meer perspectief te volgen. Moedig uw dochter aan in de richting van meer economische onafhankelijkheid en zie af van kritiek op het gebrek aan vrijgevigheid van haar vriend.
degenen die het probleem voorleggen, zijn van een andere generatie dan degenen die het probleem betreft. namelijk van de generatie waarin het nog vrij standaard was dat de man de kost verdiende en de vrouw thuis zat met de kinderen. maar de tijden zijn veranderd. man en vrouw zijn meer gelijk, en vrouwen worden terecht geacht zelf in hun onderhoud te kunnen voorzien. dat de vriendin geen geld heeft voor vakanties en hobby’s is haar eigen probleem. dan moet zij OF meer zien te verdienen, OF andere hobby’s nemen. En bij haar vriend moet zij aangeven dat zij geen geld voor die dure vakanties heeft. nu wil ze dus dure hobby’s beoefenen en van luxe vakanties genieten, maar vriend moet betalen. ja, dat is toch niet helemaal reëel hè. daarbij draagt ze naar rato bij wat me al heel redelijk lijkt, en de kosten in het levensonderhoud van een stel zijn goedkoper dan van een alleenstaande. het lijkt er dus op dat ze zichzelf überhaupt niet kan bedruipen? eens met Beatrijs dus: zoek een manier om meer te verdienen, i.p.v. te verwachten dat een ander je onderhoudt. het is voor jezelf en je relatie ook veel beter om financieel onafhankelijk te zijn.
uhum, ik vindt het walgelijk hoe de man zich gedraagt hoor,
als je een relatie laat je de ander toch niet zoveel minder hebben, en zeker niet een vakantie laten terugbetalen amelhoela ,is dat liefde ik vind van niet en ik ben zelf 33 jaar dus van generaltie kloof tussen schrijvers lijkt me hier geen sprake, je vrouw een beetje zonder geld voor makeup of andere dingen laten zitten en zelf fijn gaan tennisen en weet ik veel wat, ba ik heb er geen goed woord voor over en ik denk dat ik mijn boeltje allang gepakt zou hebben.
je zou kunnen zeggen dat juist in deze situatie die vriendin wordt uitgedaagd zich te ontplooien: wil ze luxer leven, dan zal ze meer werk van haar carriere moeten maken, of iets anders moeten verzinnen om aan geld te komen. of ze moet goedkopere vakanties verzinnen, goedkoop zien te winkelen etc. de boodschap die de vriend afgeeft is eigenlijk: “wees zelfstandig.”
‘Het is niet de taak van de geliefde om uw dochter te subsidiëren’. Tja. Ik kan me niet voorstellen dat hij veel om haar geeft. Mensen die om elkaar geven, delen.
Tja, aangezien ik niet bereid ben geld te lenen voor een vakantie zou mijn vriend dan maar alleen op vakantie moeten… of genoegen moeten nemen met een goedkopere vakantie die ik wél kan betalen.
Of het een ‘generatieding’ is weet ik niet, maar als ik met iemand samenwoon gaat ons inkomen gewoon in één gezamenlijke pot. Ik heb geen zin om uit te rekenen wie er meer moet betalen omdat ‘ie meer boterhammetjes eet (of er misschien wel meer pindakaas opsmeert) of meer toiletpapier gebruikt. Samen uit, samen thuis.
Ben benieuwd of de kinderen later meemogen op vakantie. De eerste 10, 12 jaar zullen ze dat zeker niet kunnen betalen. Daarna kunnen ze folders gooien en dat opsparen om met hun vader mee op vakantie te mogen. Of misschien verstrekt hij zijn kinderen ook wel een leninkje…
Eens met Jos. Misschien kan ze ook niet goed met geld omgaan en vindt haar vriend dat vervelend? Ik woon zelf samen met een partner die iets minder verdient dan ik. Hij heeft een zoon die 5 dagen per 2 weken bij ons ‘woont’. Ik vind dat ik niet voor deze (extra) kosten op hoef te draaien, te meer daar ik ook geen invloed heb op de opvoeding. Mijn partner heeft zijn studie afgebroken en is daarna ongeschoold werk gaan doen. Hij heeft een laag inkomen, maar dat is zijn eigen keuze. Dan zijn de gevolgen toch ook voor hem? Ik verdien dus iets meer maar kan ook heel goed sparen. Ik voel me dus niet schuldig als ik mezelf af en toe een extraatje gun.
We leven in een vrij land, maar ik zou zo geen relatie willen hebben. Vanaf het eerste moment dat we samenwoonden hebben we altijd al ons inkomen als gezamenlijk beschouwd. Ik ben meestal de meestverdienende geweest, maar ik heb dat nog nooit als subsidieren gezien.
Ik zie het al voor me: je woont al drie jaar samen en je moet gescheiden op vakantie omdat de een geen geld heeft voor een luxe vakantie en dus goedkoop op vakantie moet en de ander geen zin in een goedkope vakantie heeft en op luxe vakantie gaat. Lekker stel!
Als hij het zo nodig vindt dat ze de hele vakantie zelf betaalt, moet hij solidair met haar zijn en samen goedkoop op vakantie gaan. Als hij op luxe vakantie wil en zijn geliefde (?) daar bij wil hebben zal hij het toch moeten opbrengen een deel van haar vakantie te bekostigen. Dit moet haar er echter niet van weerhouden om een baan te zoeken met meer inkomen en onafhankelijker te worden.
Meerdere reacties gaan er vanuit dat zij afhankelijk is van haar vriend. Ik lees dat nergens. Alleen dat zij zijn dure levensstijl niet kan betalen van haar inkomen.
waarom geven die ouders eigenlijk geen geld aan hun dochter, zodat ze niet zo karig afsteekt bij haar vriend? ze vinden geld geven toch normaal? en zij vinden het toch ook erg dat ze geen geld heeft voor kleren, make up en hobby’s?
In mijn relatie gaat het ongeveer hetzelfde. Echter is dit niet mijn keuze. IK heb meer te besteden dan mijn partner. Maar hij wil geen geld aannemen van mij. Hij wil het altijd terugbetalen. Van mij hoeft dat niet alleen hij vindt dat erg belangrijk. Hij wil graag ontafhankelijk van mij zijn op financieel gebied. En hij wilde ook niet dat ik bepaalde zaken liet omdat hij het zich niet zo kunnen veroorloven.
Misschien gaat het bij deze dochter precies zo.
Laat de mensen het even zelf uit zoeken. Vreemd dat deze dingen met de moeder besproken worden. Je moet deze dingen in je relatie oplossen. Gaat het niet, dan kappen, maar niet omdat ander mensen hun mening hebben. Het komt mij wat onzelfstandig over, eerlijk gezegd.
hoe arm moet je overigens wel niet zijn als je al geen geld hebt voor kleren en make up? dat kan bijna niet waar zijn. met al die goedkope winkels ben je tegenwoordig voor een habbekrats gekleed, en ingekleurd!
Waar is de dochter in dit verhaal? Zij gaat kennelijk akkoord met een relatie waarin je geld van elkaar leent en financiën strikt gescheiden houdt. Dat zij zo gestimuleert wordt zich te ontplooien weet alleen zij, misschien ontwikkelt zij zich in zaken die geen geld opbrengen en is zij tevreden met deze situatie.
Dochterlief zal vast aan haar ouders kunnen vertellen waarom zij zaken op deze manier samen met háár vriend heeft besloten te regelen.
Ik vind het schandelijk dat iemand die het financieel goed heeft dat niet deelt met zijn partner. Het hoeft niet in alles maar deze man is wel heel krenterig. Ik heb zelf ook ooit zo’n relatie gehad en heb het toendertijd niet gezien. Ik was trots op dat ik van alles de helft betaalde ook al verdiende hij 8 x zoveel. Toen ik jaren later er zelf financieel op vooruit ging zag ik pas hoe krenterig mijn ex toen was geweest. Ik vind het niet meer dan normaal om nu wat meer te betalen dan minder vermogende vrienden, tenslotte merk ik het nauwelijks in de portomonnee en ik weet nog heel goed hoe moeilijk ik het had toen ik nog weinig verdiende en net rond kon komen. Ik ben elke dag nog dankbaar dat het uit is geraakt tussen mij en mijn ex!! Dumpen die sukkel, zou ik zeggen. ik denk niet dat een huwelijk iets aan de situatie zoal veranderen, waarschijnlijk krijgt ze dan afgepast huishoudgeld.
Ik vraag me af hoe er gereageerd zou worden als in dit verhaal de rollen omgedraaid waren: wanneer de vrouw veel meer verdiende als haar vriend en alles voor zichzelf wilde houden. Zou er dan anders geoordeeld worden?
Het verschil is hier zó groot dat het raar is dat de golfende, tennissende, wintersportende vriend erop staat zijn geld terug te krijgen. Hoe je het financieel ook regelt samen, als de één lachend een luxevakantie voor twee kan betalen naast al die andere hobby’s dan klopt het gevoelsmatig niet dat hij zijn vriendin daarna maanden uitwringt om zijn geld terug te krijgen. Dat lijkt me geen echte liefde, eerder een man die het wel lekker vindt om zich de meerdere te voelen in een relatie en daarom nog eens fijntjes op de schuld wijst. Uw dochter lijkt me beter af zonder zo’n figuur, maar dat is natuurlijk uiteindelijk aan haarzelf om te beslissen.
wat Jessica schrijft klinkt aannemelijk, maar toch… het is niet goed als je je eigen kleren zelf niet kunt betalen. dan ben je eigenlijk niet in staat voor jezelf te zorgen. dat is geen gezonde situatie voor een jonge vrouw. wat mij stoort aan de reacties hier is dat de vriendin als “zielig”wordt beschouwd. dat is ze niet. ze kan meer gaan werken, andere afspraken maken met haar vriend en zich niet langer op kosten laten jagen, of ermee kappen als het zo niet langer gaat, waarna ze overigens nog steeds geen kleren zal kunnen betalen.
Volgens mij kan de dochter heel goed voor zichzelf zorgen, maar alleen niet op het niveau van haar vriend. Voorbeeld. Hij koopt een Tommy Hilfiger trui ( om maar wat te noemen) en zij vindt dan dat ze niet met een goedkoop ha en emmetje of hemaatje kan verschijnen. Alles is op die manier duurder voor haar geworden. En heel lastige situatie. De vriend is erg egocentrisch door niet te willen delen. Het is toch fijn om je vriendin te kunnen verwennen als ze daar zelf het geld niet voor heeft. Dit gedrag verandert niet door een huwelijk, maar is structureel. Ik zou zeggen, kap met die vriend!! Belachelijk dat je een lening bij je vriend, waarmee je notabene het bed deelt, moet terugbetalen, terwijl je het geld er niet voor hebt!!Op vakantie gaan doe je samen!! Dit wordt nooit wat, hij heeft niets voor haar over en wil niet delen.
Catharina