Beste Beatrijs,
Mijn broer viert elk jaar zijn verjaardag op zaterdagmiddag. Voor ons is dat lastig, vanwege activiteiten van de kinderen (scouting en paardrijden) en de lange reistijd van tweeenhalf uur.
Toch probeer ik altijd te komen. Deze keer kwamen mijn zoon en ik na de lange treinreis om 16.00 uur aan. Het was erg gezellig en ook zoonlief had plezier met de neven. Om kwart voor zes begonnen de andere gasten op hun stoel te schuiven: om 18.00 uur was het feest immers afgelopen (ik wist dat niet). De andere gasten vertrokken terwijl ik nog met een glaasje wijn zat. Gelukkig mocht ik nog even blijven zitten, maar mijn broer en schoonzus begonnen stipt om 18.00 uur met borrelnootjes opruimen en afwassen en ik werd geacht te vertrekken.
Niet erg aardig, vond ik. Ik overweeg om volgend jaar niet meer te komen. Vijf uur reizen voor een feestje van nauwelijks twee uur. Maar als ik niet kom, hebben we weinig contact meer.
Zonder eten weg
Beste Zonder eten,
Vraag volgend jaar aan uw broer of u wat langer mag blijven. Iemand tweeënhalf uur laten reizen en zonder eten weer wegsturen voor tweeënhalf uur terugreizen is inderdaad bijzonder schrieperig. Zeg tegen uw broer dat het u niet lukt om er eerder te zijn, dat de reis voor zo’n kort verblijf de moeite niet is en dat het prettig zou zijn als u kon blijven eten. Het is raar dat u dat moet vragen, maar het is nog veel raarder dat hij die normale gastvrijheid niet vertoont. Maar goed, broers en zussen onder elkaar moeten hier toch vrijuit over kunnen spreken. Nodig uw broer met zijn gezin in de loop van het jaar, ruim voor zijn volgende verjaardag, trouwens eerst zelf eens uit bij u thuis. Niet voor een verjaardag, maar gewoon voor de gezelligheid. En serveer hen een warme maaltijd, voor ze de terugreis weer aanvaarden. Misschien brengt uw gastvrijheid hem op een idee.
Dit verhaal is al lang geleden geplaatst, maar daardoor kwam bij mij een zeer pijnlijke ervaring weer naar voren toen ik na een 2 uur durende treinreis bij mijn zoon/schoondochter kwam om weer eens bij te praten en mij rond 12 uur in de middag werd verteld: tja, wij hebben vroeg gegeten, dus ….
Bedoeld werd dat ik niets te eten zou krijgen. Ik ben verder gereisd en heb daar een lunchhapje genomen, maar hoe bestaat zo iets.
U schrijft over uw zoon jeanneke, maar dat heeft hij dan toch echt ergens geleerd. Was het niet bij u, dan mag u gerust tegen hem zeggen dat u hem niet zo ongastvriendelijk heeft opgevoed!