Beste Beatrijs,
Ik ben al anderhalf jaar verliefd op mijn sportdocent. Tegelijk ben ik redelijk gelukkig met mijn partner en vormen we een gelukkig gezin met ons kind. Ik probeer de docent uit mijn hoofd te zetten door afleiding te zoeken en met mijn verstand te praten, maar de chemische fabriek in mijn lichaam overheerst. Ik had gehoopt dat de verliefdheid nu wel een keer zou overgaan. Mijn partner weet hier niets van, maar hij heeft eerder wel eens gezegd open te staan voor een open relatie. Nu twijfel ik om mijn verliefdheid op te biechten aan beiden. Enerzijds hoop ik een afwijzing te krijgen, zodat ik het kan afsluiten. Mijn hormonen hopen anderzijds op een beantwoording. Ik heb het gevoel dat de aantrekkingskracht wederzijds is, doordat hij mij veel aandacht geeft in de les en zijn ogen niet van me kan afhouden. Ik kan niet meer helder denken en mijn werk lijdt eronder.
Innerlijk verscheurd
Beste Innerlijk verscheurd,
Het scenario voor deze situatie is voorspelbaar: u biecht uw verliefdheid op, zowel aan uw man als aan de sportleraar. Uw man wil niet kleingeestig zijn en geeft u de vrije hand. De sportleraar reageert gevleid en een mooie affaire bloeit op. Uw man grijpt uw uithuizigheid aan om zelf ook eens om zich heen te kijken met een verwijzing naar het principe ‘voor wat hoort wat’. Na een tijdje raakt de sportleraar op u uitgekeken (er dienen zich andere willige leerlingen aan), terwijl uw man zich zodanig verslingerd heeft aan een nieuwe vlam dat hij besluit om nu maar exclusief met haar verder te gaan. Een half jaar later staat u in het peperdure, armzalige huurflatje dat u hebt moeten betrekken de knuffels van uw kind in zijn rugzakje te proppen voor de half-wekelijkse verhuizing naar uw ex, met wie een 50-50 co-ouderschapsregeling is afgesproken. Diezelfde avond zult u een blik witte bonen in tomatensaus opwarmen voor uw avondmaaltijd.
De kans op een afloop waarbij niemand gewond raakt is betrekkelijk gering.
Toegegeven: er zijn ook andere en zonniger scenario’s denkbaar, maar spijtig genoeg is de kans op een afloop waarbij niemand gewond raakt betrekkelijk gering. De beste manier om uw probleem de nek om te draaien is om vanaf nu een andere sportschool te frequenteren.
U zegt dat u ”verliefd” bent, maar verliefdheid behelst veel meer dan dat wat u beschrijft. Dit is een veelvoorkomende automatische lichamelijke reactie – je zou het bijna een soort pavlov-reflex kunnen noemen – op intensief fysiek bezig zijn met een man (zoals op sportles gebeurt). Dit gevoel heeft niets met deze man zelf te maken, het kan met iedere sportleraar worden opgeroepen, ook met onaantrekkelijke. Niets om serieus te nemen, wel interessant om bij uzelf waar te nemen hoe instinctmatig uw lichaam reageert. Hopelijk kunt u daar om lachen, laat u er vooral niet innerlijk door verscheuren en geef er geen enkel gevolg aan.
Geweldige reactie Beatrijs. Helemaal mee eens. Een andere sportschool is de oplossing.
Hahaha, beste stukje van je/u (hier ben ik jaloers op de Engelse taal) ooit gelezen. Bis.
Beatrijs houdt een spiegel voor: bij het toegeven hieraan is er geen scenario denkbaar waarbij niemand gekwetst wordt. Ik denk ook dat mevrouw wellicht ten onrechte denkt dat de sportleraar haar ook ziet zitten, de situatie duurt immers al anderhalf jaar. Het is absoluut geen gegeven dat de sportleraar haar ook ziet zitten. Mevrouw kan inderdaad beter een andere sportschool zoeken en had dat beter al een jaar eerder gedaan. Ik denk ook dat hierover praten met een goede vriendin of desnoods een psycholoog een goed idee kan zijn. Na anderhalf jaar is het ook confronterend voor de partner om op te biechten dat ze al anderhalf jaar verliefd is op een ander. Het was misschien beter geweest om dat al vrij snel aan haar partner te vertellen en dan te kijken of ze misschien iets mist aan haar relatie en hoe het opgelost kan worden.
Je zal altijd iemand kunnen tegenkomen die aantrekkingskracht op je heeft. Afstand nemen is het beste en niet denken dat deze persoon je gelukkiger zou maken. Geluk is gedeeltelijk een beslissing die je zelf kunt nemen.
Wat weet je van deze persoon?
Als je hem beter zou leren kennen is het heel goed mogelijk dat je helemaal niet bij hem zou passen.
Neem de juiste keuze en zoek je geluk bij je gezin. Maak jezelf los van deze dromen en maak ze waar met je gezinnetje. Dit zal je het gelukkigst maken!
Ik deel het advies van Beatrijs met een kleine aanvulling. In sommige situaties kan ik me voorstellen dat men toch voor een verliefdheid gaat. Als men ongelukkig is in de bestaande relatie en de verliefdheid wederzijds is èn men het object van liefde ook al wat heeft leren kennen (het kan ook iemand zijn met een patroon van kortdurende verliefdheden).
Ik lees dat de vrouw in kwestie redelijk gelukkig is met haar partner en dat het gezin gelukkig is. Als dat zo is maak je wel heel veel stuk. Daar komt nog bij dat ze denkt dat de aantrekkingskracht wederzijds is. Dat is maar zeer de vraag. Als die man haar echt zag zitten mag je toch verwachten dat hij in 1,5 jaar tijd een move had gemaakt. Wie dat niet binnen 1,5 tijd doet heeft blijkbaar geen interesse. Misschien is het gewoon een man die graag een beetje flirt met dames op de sportschool of is zijn gedrag niet meer als commerciële vriendelijkheid naar klanten die verkeerd begrepen wordt.
Een ander element is dat ze de man totaal niet kent, behalve in de sportschoolcontext. Het contact met deze man zal niet meer dan oppervlakkig zijn. Het is dus ook een verliefdheid met weinig basis in de realiteit (je kunt aantrekkingskracht voelen maar er moet uiteindelijk méér zijn).
Ik snap het doel van het opbiechten van de verliefdheid ook niet. Wil ze de zegen van haar man om achter de sportschoolleraar aan te gaan? En wat als die vervolgens nee op haar advances zegt. Het is een verlies-verlies scenario. Ik denk dat een andere sportschool het beste is.
Ach zo’n verliefdheid. Maakt iedereen dat niet eens een keer mee? Geniet van de kriebels in de buik en neem het verder niet zo serieus.
Heb ooit als kleine jongen deze vraag aan mijn vader gesteld. Maar papa als je in een relatie zit en verliefd wordt op een ander, wat dan. Waarop mijn vader antwoorde. Je kan 2 dingen doen met jouw gevoelens. Afremmen of stimuleren. Andere sportschool dus.