Beste Beatrijs,
Wat is eigenlijk de etiquette als je verkouden bent? Specifiek ben ik benieuwd naar een situatie op het werk, waarbij mijn collega’s en ik aan een blok van zes bureaus zitten. Kun je gewoon keer op keer je neus snuiten of dien je iedere keer richting toilet te gaan?
Snot, openbaar of discreet?
Beste Snot, openbaar,
De etiquette rond verkoudheid luidt als volgt: verkouden personen en de mensen in hun omgeving doen allemaal alsof er niets aan de hand is. Niemand klaagt over zijn verkoudheid en niemand levert commentaar op de onvermijdelijke neussnuit- of ophaal-geluiden. Door het te negeren heb je de minste overlast. Op het werk gaat iedereen rustig door waar hij of zij mee bezig is, zonder ‘gezondheid!’ of ‘tjonge jonge’ te zeggen. Degene die verkouden is hoeft zich zeker niet op het toilet terug te trekken om z’n neus te snuiten. Dan had-ie net zo goed thuis kunnen blijven. En we hadden net afgesproken dat verkoudheid niet belangrijk genoeg is om op te merken, dus zeker niet om voor thuis te blijven. Bij zwaar stromende verkoudheden die met nies- en hoestbuien gepaard gaan dienen alleen klassieke concerten te worden vermeden.
Terwijl ik uit Het Blauwe Boekje heb geleerd dat ziek zijn en openbaar niet samen gaan. Het is toch juist heel onbeleefd om iemand anders een virus te geven? Lemma Ziekte: “Wanneer u een besmettelijke ziekte heeft, maar toch doorwerkt omdat u zich niet wilt laten kennen, dan is dat buitengewoon onbeleefd en dom. Uw herstel duurt langer, u besmet anderen en vormt dus een gevaar op de werkvloer.”
Uw advies om het lijden van collega’s te negeren is ook lastig. Het is toch juist goed om meelevend en invoelend te zijn? In veel begroetingen wordt geïnformeerd naar de gezondheid van de ander immers.
Een verkoudheid is iets anders dan cholera of kinkhoest. Een verkoudheid is nauwelijks een ziekte te noemen. Kleine kinderen hebben er wel vijf keer per jaar last van en de gemiddelde volwassene is ook een à twee keer per jaar verkouden, een conditie waaronder in het algemeen prima door te werken valt. Angst voor besmetting door verkouden mensen is onzin. De hele omgeving wemelt permanent van de verkoudheidsvirussen. Aan elke deurknop, kraan, vasthoudstang in de tram kleven miljarden verkoudheidsvirussen. Die vormen een veel belangrijker bron van besmetting dan een verkouden collega drie computers verderop.
Het is goed om meelevend te zijn, maar een verkoudheid is niet ernstig genoeg voor mede-lijden. Er is namelijk geen sprake van lijden, hooguit van enig ongemak. Dat mensen informeren naar elkaars gezondheid betekent niet dat zij werkelijk gedetailleerd op de hoogte willen worden gesteld van andermans lichamelijk ongerief. Het correcte antwoord op de gezondheidsvraag is ‘Prima, en met jou?’ Aan een verkoudheid valt niets te doen (het gaat vanzelf weer over). Net zo min als je aan een gehandicapte meevoelend vraagt ‘hoe het is om geen been te hebben᾽, voel je mee met iemand die verkouden is. In het ene geval omdat de conditie te erg is om meevoelend te zijn, in het andere geval omdat de conditie niet erg genoeg is. In beide gevallen schrijft de etiquette voor dat voor-de-hand-liggendheden onbesproken blijven. Men kan beter zwijgen over de dingen waarover niets te zeggen valt.
Aziatisch gebruik, maar nationale allergie in Nederland: een mondkapje dragen. De verkouden collega toont respect voor de medewerkers, die meteen doorhebben wat er aan de hand is, en ook net iets meer afstand houden.