Beste Beatrijs,
Mijn dochter van tien heeft als gevolg van de MKZ-crisis besloten om vegetariër te worden. Ze is vast van plan om de rest van haar leven geen vlees meer te eten uit medelijden met de dieren. Haar broertje van zes doet enthousiast met haar mee. Persoonlijk zie ik niets in vegetarisme en mijn man trouwens ook niet. Ik ben altijd blij en dankbaar geweest dat mijn kinderen geen allergieën of ziektes hadden, waar speciale diëten voor nodig waren. Nu zit ik daar ineens toch aan vast. Ik voel er weinig voor mijn kookroutines te veranderen en allerlei aparte gerechten klaar te moeten maken. Kan ik tegen mijn kinderen zeggen dat ik geen hotel ben en dat ze maar moeten eten wat de pot schaft?
Omnivore moeder
Beste Omnivoor,
Het moderne tot het vegetarisme bekeerde kind is de tiener van vroeger die tot ontzetting van zijn ouders ineens niet meer mee naar de kerk wilde. De zondagse kerkgang konden ouders soms nog wel afdwingen, maar met eten ligt (en lag) het moeilijker. Als een kind iets echt niet wil eten, dan krijgt u het niet naar binnen. Denk maar aan Bartje die ‘niet wilde bidden voor bruine bonen’ en ze ook niet op wilde eten. Ondanks de woede van zijn vader (er kwam, meen ik, een pak slaag aan te pas) bleef hij bij zijn weigering. Ruzies over eten worden al snel vernederend voor beide partijen. Ga hier geen confrontatie over aan, want u verliest deze strijd gegarandeerd en in tegenstelling tot alcohol-, drugs- of sigarettengebruik is vegetarisme niet iets om een kind hard over te vallen.
Zie het als een praktisch probleem: u heeft geen zin om extra tijd in de keuken te spenderen. Goed nieuws: dat hoeft ook niet. U maakt hetzelfde soort eten als altijd en serveert het vlees apart, zodat de kinderen het over kunnen slaan. Af en toe een hardgekookt ei of een vegetarische groenteburger in een apart pannetje zal nog wel op te brengen zijn voor u als kok (hoeft echt niet elke dag). U hoeft u geen zorgen te maken over hun gezondheid, want er is zo veel en gevarieerd voedsel op een dag beschikbaar dat ze hun eiwitten heus wel binnen krijgen. Zolang ze tenminste geen veganist worden. Maar dat kunt u ze verbieden op autoriteit van de huisarts. Zeg erbij dat dat pas na het eindexamen mag. Vroeger kreeg je dan autorijlessen, nu mag je veganist worden. Zo kent elke generatie z’n eigen streefdoelen.
De truc is om niet te veel aandacht aan het vegetarisme van uw kinderen te besteden. Geen kritiek, geen lof en geen flauwe grappen, alleen acceptatie van het feit dat ze geen vlees eten. Ga ruimhartig om met inconsequenties. Als uw zoontje toch een paar spekkies door z’n stamppot wil of een kippepoot neemt, geef het hem dan zonder commentaar en sta niet toe dat uw dochter haar broertje op z’n kop zit. We zitten niet aan tafel om elkaar te bekeren, maar om een interessante conversatie te voeren.
wat een onaardige moeder, die geen zin heeft rekening te houden met de idealistische wensen van haar kinderen. het is toch juist mooi dat uw kinderen karakter tonen? als u rekening met uw kinderen zou moeten houden voelt u zich gelijk een hotel!
‘Het is hier geen hotel’. Het is een heel nare opmerking om te zeggen tegen je eigen kind. Alsof het ongewenst is zoals het is (in het eigen huis, gezin, bij degene die het zegt). En het slaat echt nergens op.
Wat jammer dat vraagstelster net zo reageert als mijn moeder vroeger, maar wel vijftig jaar geleden. Naar aanleiding van een boek met foto’s over de bio-industrie, dat ik toen als kind las.En diep geschokt was door het leed en de minachting voor deze dieren!
En daar zo ziek, zwak en misselijk van was geworden, dat ik stante pede vegetariër werd.
Mijn moeder reageerde ook of de wereld verging, maar ik hield dapper stand.
De moeder in deze kwestie zou juist trots op haar kinderen dienen te zijn, dat is niet haar verdienste, maar de húnne en zich in alternatieven van vlees kunnen verdiepen, waar de winkels vól mee liggen. Wellicht wordt u in de toekomst wat ruimdenkender!