Beste Beatrijs,
Sinds een aantal maanden heb ik een relatie met een man die al zijn vrije tijd aan zijn hobby, fotograferen, besteedt. Hij doet geen stap zonder zijn camera. Weekendjes weg bestaan voornamelijk uit het zoeken naar interessante fotolocaties (industrieterreinen, gebouwen, natuurgebieden, van alles en nog wat). Per dag maakt hij makkelijk twee- tot driehonderd foto’s. Ik stel wel eens iets anders voor om te doen, maar daar heeft hij nooit zin in, want, zoals hij zegt: hij is nu eenmaal sinds zijn jeugd getrouwd met zijn camera. Zelfs toen we laatst onderweg gingen naar een restaurant, probeerde hij me ervan te overtuigen dat we beter de fotospullen konden halen en naar een interessant foto-object bij nacht konden rijden. Ik ontplofte bijna. Hij kon niet begrijpen dat ik boos werd. Ik weet dat boos worden geen goede reactie is en ik wil dit soort gehannes in redelijkheid op kunnen lossen. Hoe kan ik dat aanpakken?
Camera zit in de weg
Beste Camera zit in de weg,
Uw vriend vindt zijn fotohobby het belangrijkste in zijn leven. Hij staat niet open voor andere interesses en is ook niet van plan om af en toe uw zin te doen. Hij geeft met zoveel woorden toe dat hij, als hij kan kiezen, altijd voor de camera zal kiezen en nooit voor u. Zelfs toen er een afspraak was gemaakt om samen ergens wat te eten, stelt hij op weg naar het restaurant nog voor om in plaats daarvan iets te gaan fotograferen. Het is goed dat u dit hoog hebt opgenomen, want uit zijn niet-begrijpende, van de prins geen kwaad reactie, die ongetwijfeld recht uit het hart kwam, kunt u met vrij grote zekerheid afleiden dat u nooit op hem zult kunnen rekenen en er verder überhaupt niet aan te pas zult komen. Deze man zit zo breeduit in zijn eigen leven dat hij helemaal geen plaats heeft voor u. Meer dan statiefdrager lijkt er voor u niet in te zitten. Als hij het moeizame hiervan niet uit zichzelf inziet, is er geen beginnen aan om het hem uit te leggen. Te vrezen valt dat de liefde voor u zal neerkomen op sjorren en trekken aan een inert object. Ik vermoed dat u beter kunt maken dat u wegkomt.
Het is bijna griezelig hoeveel dit verhaal op mijn ex lijkt. Ik hoop maar voor mevrouw dat het hem niet is.
Ik kan in ieder geval uit ervaring zeggen dat de fotografiegekte niet stopt en waarschijnlijk alleen nog maar erger wordt. Als hij niet begrijpt dat er momenten voor de camera en momenten voor jou zijn, dan verandert dat ook niet.
Mijn ex pakte soms halverwege een emotioneel gesprek (of tijdens het uitmaken) zijn camera en begon alles vast te leggen. Dat is frustrerend en komt erg bot over. Hij begreep niet dat ik tijdens het huilen geen foto’s wilde. Ik hoop dat deze mevrouw een besluit kan maken voor zichzelf. Maak duidelijke afspraken over foto’s en als dit niet lukt, kies dan voor jezelf hierin. Het is veel te makkelijk om je weg te laten cijferen.