Uitnodigingen voor kinderfeestje

Beste Beatrijs,

Over twee maanden wordt mijn dochter zeven jaar. Ze heeft het nu al over haar partijtje en wie ze allemaal gaat uitnodigen. Ze wil alle meisjes van de klas. Dat zijn er twaalf, dus dat zou net gaan. Het probleem is dat ik niet al die meisjes ken – met sommigen speelt ze volgens mij nooit. Tegelijk denk ik dat zij (of ik, het ligt er maar aan hoe je er tegenaan kijkt) een aantal andere kinderen wel degelijk zou moeten uitnodigen. Deze tweede categorie bestaat uit jongens uit haar klas, bij wie ze het afgelopen jaar op verjaarspartijtjes is geweest, en uit kinderen uit onze straat (jongens en meisjes) die de afgelopen jaren op haar partijtje kwamen. Als ik alles optel, kom ik aan zeker twintig kinderen en bij die gedachte breekt het koude zweet me uit. In huis zie ik zo’n gezelschap niet zitten en als ik mijn heil zoek in het daartoe bevoegde professionele circuit van voorstellingen, circussen of ingewikkelde themafeestjes, dan wordt het wel heel erg duur met zoveel gasten. Wat te doen?

Schipperende moeder

Beste Schipperend,

De vuistregel ‘nodig zoveel kinderen uit voor een partijtje als het aantal jaren dat uw kind bereikt plus een’ gaat in deze tijd niet meer op. Ooit bedoeld om de festiviteiten organisatorisch in de hand te houden, is dit adagium verlaten ten gunste van in glamour en kicks tegen elkaar opbiedende ouders. Hoe meer zielen hoe meer vreugd lijkt hierbij het uitgangspunt, hetgeen een belemmering vormt voor een ordelijke afhandeling van het draaiboek (eerst koekhappen, dan aardappel-lopen, dan blaasvoetbal, dan taart eten), dat zal duidelijk zijn. De chaos wordt vervolgens afgewenteld op mensen die zich gespecialiseerd hebben in kinderjolijt en die tegen een flinke zak geld de kinderen wel een tijdje willen bezighouden. Alles draait hierbij om de hoeveelheid tijd dat ze onder de pannen zijn. Met een kindervoorstelling van een uur ben je als ouder niet uit de brand. Dat betekent immers dat je de hele meute toch weer mee naar huis moet nemen om de resterende anderhalf uur vol te maken.

Ouders zijn bang om inhoudelijk te falen (het partijtje wordt een onoverzichtelijke bende) en ze zijn bang om relationeel te falen (scheve gezichten van andere ouders, omdat hun kind niet is uitgenodigd). De kinderen zelf kan het meestal minder schelen om niet te worden uitgenodigd, althans op die leeftijd. Een beperkt aantal genodigden maximaliseert de kans op inhoudelijk succes; een ruim uitnodigingsbeleid leidt tot een pan. Als u twijfelt tussen een glanspartijtje en een pan, zou ik zeggen: kies de pan. Nodig gewoon iedereen uit, wat dondert het. De kinderen amuseren zich toch wel, ook al zijn er geen gelikte activiteiten. Neem ze mee naar buiten naar de dichtstbij gelegen grasvlakte en organiseer wat (bal)spelletjes waar veel rennen aan te pas komt. Als het regent, neemt de vreugde alleen maar toe. Modder!

Als u het toch binnenshuis wilt houden, wil het wel eens helpen de uitnodigingen zo laat mogelijk de deur uit te doen, alsof u zelf overvallen werd door uw dochters verjaardag. U nodigt twintig kinderen uit op korte termijn en gegarandeerd kunnen er een stuk of vijf niet komen. Die hadden al toegezegd voor een ander partijtje.