Beste Beatrijs,
Ik ben een jonge docente op een middelbare school. In de vier jaar dat ik lesgeef heb ik me regelmatig gestoord aan de kleding van de meisjes, liever gezegd: het gebrek aan kleding. Zowel inkijk van boven als van onder, bh’s die onderdeel uitmaken van een outfit en leggings die weinig aan de verbeelding overlaten. Hoe moet ik hiermee omgaan? Kan ik hier iets van zeggen of moet ik maar de andere kant op kijken?
Uitdagende kleding
Beste Uitdagende kleding,
De mode onder jongeren is nogal sexy, met korte broekjes, decolletés, zichtbaar ondergoed enzovoort. Dat is al jaren zo. U kunt niet als docent in uw eentje een willekeurige leerling tot de orde roepen, want dan wordt u vierkant in uw gezicht uitgelachen. Uw autoriteit als docent strekt zich uit over hun proefwerken en heeft geen vat op hun uiterlijk.
Als u er iets aan wil doen, moet u het hogerop zoeken en de schoolleiding zo ver krijgen dat er regels voor het uiterlijk komen. Alleen wanneer er sprake is van algemeen beleid dat zwart op wit staat, kunnen leerlingen in voorkomende gevallen naar huis worden gestuurd om iets anders aan te trekken. Dat gebeurt in de meeste buitenlanden (veel scholen stellen zelfs een schooluniform verplicht), maar Nederlandse scholen staan bekend om terughoudendheid in dit opzicht. Ze vinden uiterlijk onbelangrijk. Er valt best iets te zeggen voor het onderscheid tussen frivole kleding die geschikt is voor vrije tijd en neutralere kleding die past in een serieuze leeromgeving, maar eigenlijk doen alleen scholen met een uitgesproken religieuze signatuur aan kledingvoorschriften. In de rest van het onderwijs deinst de leiding ervoor terug om tussen de leerling en zijn/haar particuliere expressie te komen. Niemand durft z’n vingers te branden aan een discussie over de vrijheid van mening (expressie) met als gevolg een situatie van anything goes.
Ha allen, ik ben zelf docent en van mening dat dit advies verder kan strekken dan ‘weet je gedekt door de schoolregels’. Ik geloof in krachtige voorbeelden en ik geloof in de docent als professional en dat houdt oa hoeder van de moraal in. Ik geloof ook in humor en een goede relatie met je klas. Laatstgenoemden zorgen ervoor dat ik alles kan bespreken met leerlingen en ze ook attent kan maken op kleding. Ik zet ze hierbij aan het denken, hetzij als klas hetzij een op een na de les. Soms krijg je ten hemel geslagen ogen en verzuchtingen, meestal maak je ze op iets attent waar ze zich nog niet bewust van waren. Enne… wat dacht je van blote vrouwen in verleidelijke poses op jongensshirts? Daar ga ik zeker wat van zeggen in of na mijn les. U denkt toch zeker niet dat jongeren niet duidelijk moet worden gemaakt dat een docent ook een mens met grenzen is?? Als ik ze dat niet leer, wie dan nog wel? Dus aan de docente; breng het met een kwinkslag, praat er met je collega’s over in de pauze en wees je ervan bewust dat je een professional bent met power en grenzen.
Ik, 70, geen kinderen, voel mij opeens stok- en stok oud na lezing. Op mijn middelbare school (nonnen, alleen meisjes) werden mijn vriendin en ik naar huis gestuurd omdat we het waagden in een lange broek te komen. Het was ijskoud dus wij terug op de fiets in een rok. Mijn moeder was al ”om”, ik mocht in een lange broek lopen maar… niet met voorsluiting! Dat was aanstootgevend.
Ik ben een moderne vrouw van 47 en ook moeder van een dochter van 19 die er overigens niet zo hoerig bijloopt als veel andere meiden wel doen. Ik vind het niet kunnen, niet op school en niet in het openbaar. Je trekt die cameltoe kegging en dat naveltruitje maar aan bij het uitgaan (ook niet smaakvol) maar anders niet.