Beste Beatrijs,
Sinds tweeënhalf jaar heb ik nieuwe benedenburen, een stel, wij delen samen een trappenhuis (een- en tweehoog). Ik schat hen tussen de 25 en 30. Ikzelf ben 50.
Op een gegeven moment heb ik hen verteld, dat het een goede Amsterdamse gewoonte is, dat een-hoog de eerste trap schoonhoudt, twee-hoog de tweede, enzovoort. Ik zag meteen dat ze daar niets voor voelden. Ik stelde voor dat ik elke drie maanden óók die eerste trap zou doen (ik gebruik die tenslotte ook), en vroeg of zij dan de andere twee maanden de trap wilden bijhouden. Hoewel zij hiermee akkoord gingen, hebben zij er nooit wat aan gedaan. Ik heb hen er een paar keer op aangesproken, daarna niet meer. Lange tijd gebeurde er niets. Op een gegeven moment kon ik het niet meer aanzien en heb alles schoongemaakt. Terwijl ik bezig was, passeerden de buren mij. Buurvrouw zei niets, buurman zei: “Het was wel nodig, hè? Maar ja, wij zijn niet zo!”
In hun woning is het wel netjes en zelf zien zij er ook altijd heel verzorgd uit. Nu is het weer een half jaar verder en ik ben teneinde raad. Moet ik eens heel kwaad worden? Moet ik zelf schoonmaken en een rekening voor hun deur leggen? Als zij dan echt nog betalen ook, zal ik het pertinent weigeren. Het trappenhuis is altijd (ik woon hier nu 17 jaar) schoon geweest, nu is alleen mijn eigen trap dat nog.
Sloof voor de buren
Beste Sloof voor,
Uw benedenburen zijn jong en interesseren zich niet voor ‘de buitenboel’. Dit is een leeftijdsprobleem. Het is een beetje een studentenmentaliteit, die ik me van mezelf van vroeger ook kan herinneren. Uw buren spreiden het egoïsme van de jeugd ten toon. De buurvrouw, de trap en de entree spelen gewoon geen enkele rol in hun belevingswereld. Ze zijn bezig met hun werk, hun pleziertjes en hun eigen vrienden. Naarmate mensen ouder worden, kinderen krijgen, gaan ze het belang van een goede verhouding met de buren meer inzien, en krijgen ze meer gevoel voor verantwoordelijkheid. Maar dat kan bij hen nog wel even duren, vrees ik. En al die tijd zit u met die rotzooi in het trappenhuis.
Ik raad u aan er toch nog eens een gesprek en een kopje koffie tegenaan te gooien. Bedenk daarbij dat het uw probleem is, niet het hunne. Ze waren niet gemotiveerd tot schoonmaak de afgelopen tweeënhalf jaar, dus het zit er niet in dat dat de komende tijd wel zal gebeuren. Misschien hebben zij een huishoudelijke hulp van wie het takenpakket kan worden uitgebreid. Zo niet, stel dan een regeling voor, waarbij u hun gedeelte van de trap voor uw rekening neemt tegen de reguliere schoonmaakprijs. Stel een contractje op, laat hen het ondertekenen. Leg uit dat u de zaak niet wilt laten verloederen, dat het voor iedereen (ook voor hun bezoekers) prettig is als de entree er schoon uitziet, dat het een gezamenlijke verantwoordelijkheid is, dat u zich kunt voorstellen dat ze een druk leven leiden, maar dat u toch een schone trap wilt, en dat het niet eerlijk is als u al het werk doet. Laat ze niet beloven dat ze vanaf nu hun schoonmaaktaken wél zullen volbrengen, want ik voorspel u: het zal niet gebeuren. Ik verwacht dat ze het betalingsscenario wel zullen accepteren, want dat is voor hun een makkelijke manier om van het gezeur (zoals zij dat zien) af te zijn.
U had het presenteren van een rekening al overwogen, maar verworpen, waarschijnlijk omdat u niet als werkster wilt optreden. Ik zie niet in wat daar bezwaarlijk aan is. Als u overeenkomt de taken zo te verdelen, dan is dat toch in orde?
Met groot ongenoegen heb ik het antwoord in Trouw van 1 maart gelezen op de vraag van sloof voor de buren. Het wekt bij mij grote irritatie op dat u degenen die er een rotzooitje van maken de hand boven het hoofd gaat zitten houden, omdat zij “slechts” een studentenmentaliteit ten toonspreiden, maar dus wel een waar anderen hinder van ondervinden.
Ik maak uit het antwoord ook op dat u zelf in uw studentenjaren deze mentaliteit ook bezat.
Zelf vind ik zo’n houding eerder asociaal, en vind ik het wel een heel gemakkelijk antwoord voor een “expert” in moderne manieren. In een tijd waar iedereen z’n mond vol heeft over normen en waarden, en als je kinderen ook maar enigszins een verkeerde kant op te gaan een ouder- en/of opvoedingscursus aan je broek hebt, blijken studenten of net afgestudeerden een heel eigen gedragsstaatje binnen de samenleving te hebben. Die kunnen dus ongestoord hun eigen gang gaan en de boel frustreren.
Ik vind er een zekere minachting voor de “sloof ” uit spreken, misschien niet aan gedacht, maar anderen zitten niet te wachten om de rotzooi van een ander op te ruimen, betaald of niet.