Beste Beatrijs,
Vanwege bepaalde medicijnen die ik sinds een half jaar slik mag ik geen alcohol meer gebruiken. Ik heb altijd van een goed glas wijn gehouden, maar was een zeer matige drinker, dus het kost me niet veel moeite de drank te laten staan. Waar ik van opkijk is hoe er op zoiets wordt gereageerd. Als ik vriendelijk doch beslist zeg dat ik niet drink, wordt er vaak gereageerd met: ‘Wat ongezellig!’ alsof ik zonder drank een saai en niet erg sociaal wezen zou zijn. Ook hoor ik vaak: ‘Ach, één glaasje kan vast geen kwaad!’ of, nadat ze me hebben uitgehoord over de reden: ‘Mijn moeder/ vader/ oma/ tante slikt die medicijnen ook en drinkt gewoon, dat kan best hoor!’ Misschien kunt u me een paar gevatte antwoorden aanreiken, zodat ik met rust gelaten word.
Alcohol opdringen
Beste Alcohol opdringen,
Het is buitengewoon vervelend en ongepast om commentaar te geven op het feit dat iemand niet drinkt. Die mensen moeten een spreekwoordelijke tik op hun neus krijgen. Tegen het ongezelligheidsargument kunt u inbrengen: ‘O, dus jij vindt mij alleen gezellig, als ik alcohol drink? Goed om te weten, dan zal ik je mijn gezelschap besparen!’ Tegen anderen die menen u te moeten verleiden zegt u opgewekt: ‘Neem jij lekker de wijn, ik drink lekker water’ (of thee of cola of wat dan ook). In reactie op de stug doordrinkende oma’s en tantes zegt u: ‘Fijn voor je oma, maar ik hoef het niet en ik mis het ook niet.’ Maar een simpel ‘Nee, dank je, ik wíl het niet!’ moet ook afdoende zijn. En vervolgens begint u over een ander onderwerp. U hoeft trouwens geen tekst en uitleg te geven over de reden waarom u niet drinkt. Andere mensen hebben daar niets mee te maken. Die hele conversatie kunt u in de kiem smoren door ‘Nee, dank je’ te zeggen en vermoeid te glimlachen.
Wat herkenbaar!!! Ik ben ook geen grote drinker -nooit geweest- en als mensen je het dan vragen en je slaat het beleefd af ben je niet gezellig/sociaal.
Ook gebeurd het dat vrienden/kennissen mij uitlachen omdat ik van een bekend merk bier met citroen (2%) al aangeschoten raak.
Ach het zegt meer over een ander zijn drank inname dan over mijn gezelligheid!
Momenteel slik ik medicijnen waar drank bij ontraden wordt zodoende tijdelijk geheel onthouder.
Hier ook zeer herkenbaar. Ik drink eigenlijk bijna nooit, vind het simpelweg niet lekker. Waar je ook heen gaat met vrienden, of dat nou een kroeg, een restaurant of thuis is, werkelijk óveral kijkt men extreem verbaasd wanneer je aangeeft niet te drinken. Het argument ‘ik heb een alcoholprobleem gehad’ is het enige dat enigszins geaccepteerd wordt. Het is zelfs wel eens zo ver gegaan dat iemand alcohol door de door mij bestelde cola had laten doen, want ‘dat zou ik toch niet proeven’. Maakt voor mij dat ik heel snel klaar ben met mensen die daar moeilijk over doen, ik ben totaal niet gecharmeerd van mensen voor wie alcohol zo’n belangrijk onderdeel van het leven is.
Ik ben wel verbaasd over deze reacties. Ik drink ook nooit alcohol. De meeste vrienden weten dat inmiddels. Maar ook als het wel nodig is alcohol af te slaan wordt er nooit aangedrongen of negatief (“wat ongezellig”) gereageerd.
Wellicht heeft het er mee te maken dat ik zelden expliciet zeg dat ik geen alcohol drink. Als men mij een glaasje wijn aanbiedt zeg ik gewoon “Nee dank je, heb je ook een sapje?” Ik denk dat mensen de mededeling “ik drink geen alcohol” interpreteren als een oordeel over hun alcoholgebruik, een mechanisme waar vegetariers vaak last van hebben.
Of dat je in de krant leest dat een jeugdelftal kampioen is geworden en er staat bij: ‘gelukkig zijn ze nu allemaal 16’… Want als ze 15 zijn en niet mogen zuipen is het geen feest?