Beste Beatrijs,
Mijn man en ik blijven dit jaar tijdens de zomervakantie thuis. Om toch zoveel mogelijk vakantiegevoel te hebben wil ik tijdens deze drie weken niet naar verjaardagen van familie of bij hen op bezoek. Ook voelen wij ons niet geroepen om allerlei mensen te ontvangen die aangekondigd hebben om langs te komen omdat wij volgens hen toch thuis zitten en niets te doen hebben. Hoe kan ik dit op een vriendelijke manier duidelijk maken? De eerste uitnodigingen zijn al binnen. Het kan toch niet zo zijn dat we op reis moeten om aan onze sociale verplichtingen te ontkomen?
Geen belet
Beste Geen belet,
U mag uw vakantie precies zo inrichten als waar u aardigheid in hebt. Of u zich in Honolulu bevindt of thuis zit maakt niet uit. U hoeft geen bezoek te ontvangen, u hoeft op geen enkele uitnodiging in te gaan, u hoeft zelfs de telefoon niet op te nemen. Als mensen aankondigen dat ze bij u langs willen komen, zegt u vriendelijk doch ferm dat dat helaas niet kan, omdat u niet beschikbaar bent. U hoeft zich niet in bochten te wringen om dat uit te leggen – u hebt een agendaloze periode, dat is alles. Pas vanaf (noem de datum) bent u weer bereikbaar.
Zo irritant, mensen die voor jou gaan beslissen dat je maar thuis zit en “dus” in de gelegenheid bent om visite te ontvangen.
Mijn schoonmoeder heeft daar ook zo’n handje van: Heb jij zondag iets in je agenda staan?
Als ik nee zeg (want ik ga zaterdag de hele dag op pad en dan wil ik zondag even rustig aan doen), vult zij voor mij in dat ze die dag langs komt.
Mijn verweer dat het dan niet uitkomt, weerlegt ze meteen met mijn eigen woorden; ik heb haar toch zojuist verteld dat mijn agenda die dag leeg is?
Grrr.
Ik krijg de indruk dat veel ingezonden brieven op deze site in de basis een angst om anderen teleur te stellen in zich dragen. Mensen lijken bang om voor zichzelf te kiezen en voor egoïstisch versleten te worden.
Ik vind het heerlijk om thuis te zijn, als ik een paar vrije dagen, of vrije weken heb opgenomen op het werk. Gewoon, lekker doen waar je zin in hebt, daar ben je toch vrij voor? Sinds een paar jaar vertel ik tegen niemand dat ik vrij ben van het werk. Dit bevalt mij heel goed. Geen onverwacht bezoek, geen uitnodigingen…. en vraagt iemand, of ik binnenkort vakantie heb?
Dan zeg ik dat ik nog niet over vakantie nemen heb nagedacht, ook al ben ik vanaf de dag daarna 3 weken vrij.
Is dit misschien een generatie dingetje? Voor de meeste 50-plussers die ik ken geldt dat als je geen andere afspraak hebt staan, je dus automatisch beschikbaar zou moeten zijn. Terwijl het onder de 20-ers en 30-ers die ik ken het heel normaal is om te zeggen dat je een dagje ‘me-time’ nodig hebt en geen zin hebt in sociale verplichtingen. Niemand doet daar moeilijk over, laat staan dat men elkaar probeert te manipuleren om afspraken toe te zeggen waar je geen zin in hebt.