Beste Beatrijs,
Als weduwe (80) zonder kinderen weet ik dat je zelf initiatieven dient te nemen om niet te vereenzamen. Ik doe dan ook mijn best als vrijwilliger op verschillende terreinen en ik doe moeite om mijn sociale contacten te onderhouden. Soms doen zich daarin teleurstellingen voor. Voorbeeld: ik ben bevriend met een vrouw die ik jarenlang heb bijgestaan tijdens het ziekbed van haar man. Na zijn overlijden zagen we elkaar minder frequent, maar nog wel met enige regelmaat. Nu komt er zelfs geen kaartje of telefoontje meer bij mijn verjaardag, terwijl wederzijds bezoek altijd de traditie was. Perplex stond ik toen ze bij een toevallige ontmoeting zei: ‘Ja, ik weet wel dat je jarig bent geweest, maar ik heb het te druk met mijn kinderen en kleinkinderen.’ Ik had natuurlijk moeten zeggen: ‘Fijn voor je al die contacten!’ Mijn reactie was: ‘Je hebt mij dus van je lijstje geschrapt?’ En daarmee zou voor mij de kous af moeten zijn. Ik twijfel: beseft ze wel hoe veel pijn dit doet? Moet ik dit bespreken? Of moet ik het maar laten zitten, knop om?
Een koude schouder
Beste Een koude schouder,
Uw reactie op de onattente vriendin was perfect! Ik zou niet weten hoe u het beter had kunnen formuleren dan: ‘Je hebt me dus van je lijstje geschrapt?’ Hiermee legt u de vinger precies op wat er mis is. Uw vriendin had het druk met haar kinderen en kleinkinderen. Dat geldt voor wel meer ouderen, maar dat betekent niet dat ze hun eigen vrienden en vriendinnen mogen verwaarlozen. Uw gewonde reactie had uw vriendin ertoe aan moeten zetten om zich te verontschuldigen: ‘Nee, sorry, natuurlijk heb ik je niet geschrapt, het spijt me, laat me het goedmaken, kom je volgende week bij me langs? Laten we iets afspreken!’ Of woorden van gelijke strekking.
Het is vreemd dat uw vriendin niet inhoudelijk op uw weeklacht inging. Dat bevestigt haar ongeïnteresseerdheid in u alleen maar extra. Zij zou het zich toch moeten aantrekken dat u zich door haar tekortgedaan voelt? Maar kennelijk vindt ze dat geen punt. Kortom zij is vooral in zichzelf geïnteresseerd en nauwelijks in u. Ik vrees dat u van haar weinig meer te verwachten hebt en dat praten geen zin heeft, want dat hebt u al gedaan.
Koude Schouder is geen vriendin kwijtgeraakt maar een egoist . Niemand heeft zo’n ” vriend of vriendin ” nodig . .
Het zou kunnen dat u haarvwellicht ook aan de ziektetijd van haar man herinnert en dat zij die tijd wil afsluiten en daarmee u buitensluit. Dat is misschien een verklaring maar het blijft nogal asociaal van haar om dit dan niet met u te delen als u zo aangeeft dat zij u blijkbaar van een lijst geschrapt heeft (uitstekende reactie overigens). Zij wil los van alles uit die tijd en dan zou ik zker geen energie meer aan haar besteden. Ik zou het wèl even melden in een briefje of kaart dat u verdergaat. Geef uw energie aan mensen die u ook energie geven.
Ik zou tegen uw vriendin zeggen dat het u verdriet doet dat ze weinig contact met u zoekt. Dat lucht ten eerste lekker op omdat u het hardop uitspreekt in plaats in stilte beklemd bij u te dragen! Wellicht krijgt uw vriendin spijt dat ze u in alle drukte vergat en komt u beiden tot een oplossing. Zoals u zegt, vriendschappen zijn belangrijk. Het lijkt erop dat u samen veel belangrijke gebeurtenissen deelt uit het verleden. Als uw vriendin toch zo bot is dat ze uw verdriet niet begrijpt, kunt u altijd nog de vriendschap eindigen en u focussen op fijnere mensen.