Beste Beatrijs,
Bij een telefoongesprek met mijn schoonzus zaten we te praten over van alles en nog wat, het gesprek werd vertrouwelijk. Op zeker moment merkte ik dat mijn zwager mee zat te luisteren. Hij begon zich ermee te bemoeien en ging meepraten. Ik had daar geen zin in en hing op. Ik vind dat je van tevoren even moet zeggen dat er iemand meeluistert. Dan krijg je een heel ander soort gesprek, natuurlijk veel oppervlakkiger. Doordat ik het gesprek kribbig beëindigde, is mijn schoonzus dan weer gepikeerd. Ben ik overgevoelig?
Niet met z’n drieën
Beste Niet met z’n drieën,
Het is absoluut niet lichtgeraakt of overgevoelig om het vervelend te vinden, als u merkt dat er iemand meeluistert, terwijl u meent onder twee oren te spreken. Ook al gaat het om subtiele verschillen, een dialoog voer je net iets anders dan een groepsgesprek. Als er in een tweegesprek ineens een derde begint mee te praten, is het toch net alsof er iemand van achter een gordijn tevoorschijn springt. Vraag aan uw schoonzus of ze bij een telefoongesprek wil zeggen of de telefoon op speaker staat, omdat u graag wil weten met hoe veel mensen u aan het praten bent.
Ook in zakelijke gesprekken, ik ben medewerker van een verzekeringsmaatschappij, vind ik het prettig als ik te horen krijg als de telefoon op de speaker wordt gezet.
U heeft groot gelijk. Als iemand anders meeluistert moet dat wel bij u bekend zijn. Vergelijk het maar met de situatie dat u op straat staat te praten met iemand en er komt een vriend bij staan. Het gesprek wordt dan ook gelijk anders.