Beste Beatrijs,
Ik ben een vrouw (veertiger) en mijn vrouw is regelmatig gefrustreerd en boos. Dat is natuurlijk iedereen weleens en dat kan en mag ook. Maar bij haar uit deze woede zich in keihard geschreeuw, waarbij de decibellen hoog oplopen. Ik heb al vaker gevraagd of ze hier mee op kan houden, waarop ze zegt dat ik haar ‘dan maar niet boos moet maken’. Hoe kan ik hiermee omgaan?
Razen en tieren
Beste Razen en tieren,
Mensen kunnen in een impuls hun stem verheffen in woede en frustratie, oké, maar het is toch heel vervelend voor een partner, als de ander zich niet een beetje probeert in te houden. U hebt haar geschreeuw meermaals ter sprake gebracht met uw vrouw en gevraagd of ze ermee kan ophouden. Wat ik heel kwalijk vind is dat haar antwoord vervolgens luidt dat u haar dan maar niet boos moet maken. Hiermee legt uw vrouw de verantwoordelijkheid van haar gedrag bij u. Blijkbaar vindt zij het uw schuld dat zij schreeuwt. Als mensen op die manier redeneren, wijst dat op een ongelijke machtsverhouding in de relatie. Stel dat u een kind was dat regelmatig een pak slaag van zijn of haar moeder kreeg die haar gedrag rechtvaardigde met de verklaring ‘dan moet het kind maar niet zo vervelend zijn’. Ook stinkvervelende kinderen mogen geen pak slaag krijgen.
U bent geen kind, maar ook in relaties tussen volwassenen mag de een zich niet te buiten gaan aan kwaadaardig gedrag ten opzichte van de ander. En mensen zouden niet bang moeten zijn dat ze hun partner onverhoeds boos maken en dan de volle laag krijgen. De hele situatie duidt op een onprettige relatie, waarin de een te veel macht heeft over de ander en de zwakke partij omzichtig moet manoeuvreren om de ander niet boos te maken. Uw vrouw zal haar gedrag moeten aanpassen, anders heeft uw relatie geen toekomst.
Oei, herkenbaar. Dit lijkt een persoon met narcistische trekjes te zijn. Dit soort agressieve uitvallen waren voor mij aanleiding om bij mijn partner weg te gaan. Ook hij beschuldigde mij ervan dat ik hem kwaad maakte. Dat accepteerde ik, zeker omdat er kinderen in het spel waren, totdat het muntje viel dat dit geen normaal gedrag was en zorgde voor een onveilige leefomgeving voor mij en de kinderen. Nooit spijt gehad van mijn keuze.
” Ik heb al vaker gevraagd of ze hier mee op kan houden, waarop ze zegt dat ik haar ‘dan maar niet boos moet maken’. ”
Heeft u dit gevraagd als uw vrouw al boos aan het schreeuwen is? Dan kunt u beter op een rustig moment het gesprek met haar aangaan, en haar vertellen dat u het moeilijk heeft met haar woedeaanvallen. Misschien staat ze dan wel open om haar gedrag te proberen te veranderen. En als vervolgens blijkt dat ze haar woede niet kan controleren, zou ze er met behulp van een therapeut aan kunnen werken.
Maar als uw vrouw, ook als ze kalm is, antwoordt dat u haar niet boos moet maken of als het haar niet interesseert dat u het er moeilijk mee heeft, gaan de alarmbellen rinkelen. Dan is er, zoals Beatrijs schrijft, sprake van een machtsverschil in uw realtie. Wanneer u angstig bent voor de woedeaanvallen van uw partner en op uw tenen loopt om haar niet kwaad te maken, is er mogelijk sprake van een vorm van geestelijke mishandeling.
Als u anoniem over uw ervaringen wilt praten, zijn er organisaties die u kunt bellen:
https://slachtofferwijzer.nl/hulppagina/emotionele-hulp-na-mishandeling/