Beste Beatrijs,
Steeds vaker ontvangen wij uitnodigingen voor bruiloften en partijen, waarbij een dwingend kledingadvies wordt gegeven. Zoals: ‘De bruid stelt prijs op lichtroze kleding met een turquoise accent.’ Of: ‘Strict Dress Code: Men: Black Tie, Women: Black and/or White.’ Of: ‘Wij stellen er prijs op dat alle dames een hoed dragen.’ Met het laatste heb ik toevallig geen moeite, want ik draag graag een hoed en ik heb er een heleboel. Maar ik ken vrouwen die gruwen van een hoed. Galakleding is ook prima, wanneer de gelegenheid daarom vraagt.
Wat ik vervelend vind, is wanneer er van mij als vrouw gevraagd wordt iets aan te trekken, wat mij hetzij niet staat, hetzij wat ik niet bezit en wat ik speciaal voor de gelegenheid moet kopen, terwijl ik zelf iets heel anders en leukers in de kast heb hangen. En dan spreek ik nog niet van de ‘partijen met een thema’ waar je geacht wordt als Chinees of jaren-zestig-type te verschijnen. Vreselijk. Wat vindt u van deze trend?
Verplicht verkleed
Beste Verplicht,
Ultraspecifieke kledingvoorschriften zijn buitengewoon irritant, omdat ze, zoals u schrijft, genodigden op kosten jagen, danwel veroordelen tot onflatteuze outfits, die ze nooit van hun leven meer zullen dragen. De etiquette hanteert brede categorieën (gala, avondkleding, sober, zakelijk, feestelijk, informeel), waarbinnen genodigden armslag genoeg hebben om hun eigen smaak te volgen. Men mag gasten niet dwingen in een dierenvel te komen, ook al krijgt de gastvrouw daar nog zo’n kick van. Iets dergelijks gaat op voor themaparties, al is het vaak makkelijker om aan die eisen te voldoen, omdat dat meer verkleedpartijtjes zijn. Je komt vaak een heel eind als je in de klerenkast graaft, de schminckkwast hanteert en ergens wat speelgoedattributen vandaan haalt. De multifunctionele peignoir kan voor veel thema-feestjes worden ingezet en in de feestartikelenwinkel kunt u voor weinig geld plastic rekwisieten kopen.
Hoe dan ook, ik ontsla u van de verplichting om door het hoepeltje van de gastvrouw te springen, als de eisen te ver gaan. Als u geen zin hebt om als clown of roze prinsesje te gaan, trekt u gewoon aan wat u zelf goeddunkt. Als men u vraagt waarom u de voorschriften niet hebt gevolgd, zegt u: ‘Sorry, maar ik ben de uitnodiging kwijtgeraakt, en ik was vergeten wat de bedoeling was. Gelukkig wist ik de datum nog!
Dit soort uitnodigingen behandel ik altijd heel diplomatiek: ik trek aan wat ik wil, wat mij staat en waarin ik mij dus prettig voel, maar ik pas de accessoires aan. Bijvoorbeeld oorbellen in de kleur van de dresscode of een leuk vreemd/fel gekleurd riempje etc. Op die manier voel ik me prettig en geef ik de gastvrouw het gevoel, dat ik de kledingcode toch niet helemaal genegeerd heb.