Beste Beatrijs,
Ik ben dol op mijn vriend, maar hij eet heel snel. Soms lijkt het alsof hij mijn smakelijke en met liefde bereide maaltijden niet eens proeft. Doordat het eten in minder dan geen tijd het spijsverteringskanaal in verdwijnt, zit ik het grootste deel van de maaltijd alleen te eten. Hij zegt dat hij wil voorkomen dat zijn eten koud wordt, maar dat gaat er bij mij niet in. Hij werkt een lauwe salade namelijk net zo snel weg als een lasagne. Ik dacht: misschien is het een idee om zijn bestek te vervangen door een gebaksvorkje, maar dat ziet hij niet zitten. Dat is natuurlijk ook niet bepaald etiquette-proof. Wat kunnen we wel doen? En is het überhaupt not done om snel te eten?
Mijn vriend, de slokop
Beste Mijn vriend, de slokop,
De impliciete etiquette is dat tafelgenoten hun tempo enigszins aan elkaar aanpassen. Dat betekent dat snelle eters zich ietsje inhouden en trage eters wat meer vaart maken. Daar zitten natuurlijk grenzen aan. Precies gelijk eindigen met een bord warm eten lukt bijna nooit. Ook als mensen zich voornemen om het rustiger aan te doen, vergeten ze het vaak halverwege, omdat het eettempo een ingesleten patroon is. Wat nog wel eens kan helpen is als de snelle eter om te beginnen zijn bord maar voor de helft opschept. Als de halve maaltijd achter de kiezen is, kan hij de tweede helft opscheppen. Het verdelen in twee etappes werkt vertragend. Maar zonder motivatie om bij te remmen blijft een snelle eter een snelle eter. Wat ook weer niet zo’n ramp is. Voor het volgende programmaonderdeel moet hij dan even wachten tot u ook zo ver bent.
Als de ander zich niet wil aanpassen dan zal het niet gebeuren. Het probleem is herkenbaar, ik heb ook zo’n huisgenoot. Daarbij gaat het schrokken (kan het niet anders noemen) met dusdanige geluiden gepaard dat ik alleen maar blij ben dat dit vervolgens ook snel weer afgelopen is. Het gebaar van resoluut het bord wegschuiven maakt het ook nog eens dat de gezelligheid eraf is. Het overige voedsel wordt daarmee afgedaan. Wij eten tegenwoordig meestentijds voor de tv, dan heb je er al met al het minste last van. De ene hoeft niet te wachten en de ander ondervind minder hinder.
U kunt hierin sturen door eens meerdere gangen en kleinere hapjes achter elkaar te serveren. Beetje zoals in een restaurant. Ertussendoor zal manlief dus wel moeten wachten…
Kom uit een groot gezin en daarom denk ik ook een snellere eter. Maar om nou alles op te schrokken is onbeleefd. Eten koken kost tijd en moeite, beetje respect voor de koker is aardig…
Net het boek van Marcel van Roosmalen: ‘het zijn de kleine dingen die het doen’ gelezen. Daarin gaat het ook regelmatig over schrokoppen. Veel gegrinnikt tijdens het lezen. Weet je zeker dat het alleen om het eten gaat? Mijn ervaring is dat het niet de ander is die veranderbaar is. Heel lastig. Ik zou graag bij je komen eten, als ik niet in een ander land zou wonen. Heerlijk zulke maaltijden! Maar nee, jij wilt dat van je vriend. Waarom geef je geen dineetjes? Nu dan met maar 1 extra persoon vanwege de covid. Straks misschien met meer vrienden. Heel gezellig, veel waardering en je vriend hoeft geen krampachtige pogingen te doen om iets dat diep ingesleten is te veranderen. Voor de rest: gemakkelijke maaltijden op tafel zetten. Ook fijn voor jou. Tenzij er natuurlijk toch iets anders aan de hand is…
Zelf ben ik ook een hele snelle eter. Ik vind het vreselijk als mijn warme eten halflauw is! En inderdaad dat snelle eten is zo’n gewoonte dat ook salades er in rap tempo in gaan.
Vraag je vriend om zijn waardering voor je maaltijd te laten blijken met een algemeen compliment of een expliciete opmerking over een gerecht.
Inderdaad moet ik (soms lang) wachten op een tafelgenoot , maar dan probeer ik dat wel zo gezellig mogelijk te maken.
Gebaksvorkjes zou ik ook niet zien zitten. Maar b.v. een kleiner bord dat verplicht tot twee keer opscheppen wel als het eten warm gehouden wordt!