Te oud om gesprekken te volgen

Beste Beatrijs,

Als ik naar een verjaarsfeestje van familieleden ga, ben ik (man van 79) meestal de oudste van het gezelschap. De anderen zijn van middelbare of nog jongere leeftijd. Broers en zussen heb ik niet meer. De gesprekken gaan over auto’s, computers en buitenlandse vakanties. Een auto heb ik nooit gehad, net zo min als een computer. De landsgrenzen heb ik nimmer overschreden, omdat ik daaraan geen behoefte heb. Ik heb dus nauwelijks inbreng in de gesprekken en bepaal me tot wat algemeenheden. Mijn hobby is het verzamelen van postzegels, maar daar zit een beetje de klad in en daar vind ik trouwens toch geen medestanders voor in het gezelschap. Al luisterend val ik dan weleens in slaap en word vervolgens door een homerisch gelach weer tot de werkelijkheid gebracht. Dat ervaar ik als onprettig. Is er een oplossing voor deze vorm van eenzaamheid?

Narcoleptisch op partijtjes

Beste Narcoleptisch,

U bent een generatie ouder dan de rest – begrijpelijkerwijs zijn er dan minder raakpunten. Dit geldt andersom ook. Iemand van 40 temidden van een groep zeventigers heeft ook minder aanspraak. Het is altijd beter als een gezelschap ofwel uit dezelfde mensen bestaat, ofwel echt gemengd is (oud/jong, alles door elkaar). Het blijft vervelend om de enige uitzondering te zijn.

Bij ontstentenis van generatiegenoten is er aan uw probleem op familiefeestjes niet veel te doen. Aan de andere kant is het wél erg aardig van uw familie om u te blijven uitnodigen. U hoort er toch nog steeds bij. Dat u aldaar wel eens in slaap sukkelt, lijkt me geen ramp. Het is een beetje flauw van uw familieleden om daar zo hard om te lachen, maar troost u met de gedachte: heden ik, morgen gij. Of reageer luchtig: wacht maar tot jullie zelf 80 zijn, dan kunnen jullie het misschien niet eens meer opbrengen om op verjaarsbezoek te gaan!

Intussen hebt u wel last van eenzaamheid. Hebt u wel genoeg contacten met leeftijdgenoten? Postzegels verzamelen is een smalle basis om mensen op aan te spreken. Hebt u geen andere interesses, waardoor u mensen kunt onmoeten? Ik denk aan biljarten in een café, iets met natuurbehoud, er zijn soos-clubjes, waar ouderen wekelijks bij elkaar komen om actualiteiten te bespreken, de kerk organiseert vaak dat soort activiteiten, misschien houdt u van klaverjassen, bridgen, schaken of puzzelen, misschien van lezen (er zijn leesclubjes). Of u kunt een paar keer per week gaan eten in de eetzaal van een woon-complex voor senioren.

Als u een paar van dat soort activiteiten per week op uw programma hebt staan, zal dat de eenzaamheid verlichten. Dan bent u voor uw sociale contacten ook minder afhankelijk van uw – veel jongere – familieleden. Dan gaat u nog steeds wel naar hun feestjes toe, maar als u genoeg slaapverwekkend computer-gekwaak hebt aangehoord, vertrekt u om thuis een dutje te doen. Zolang u nog initiatief kunt vertonen, moet u het vooral doen.