Beste Beatrijs,
Mijn vrouw en ik zijn allebei hoogopgeleid en hebben twee kinderen op de basisschool. Ondanks mijn universitaire opleiding is spelling niet mijn sterkste kant. Ook ik maak nog wel eens een fout door een werkwoord te laten eindigen op een t in plaats van een d. Of andersom. Nu komen onze kinderen trots thuis met een mooi rapport. Maar de toelichting geschreven door de juf barst van de taalfouten. Los van de d/t-fouten worden ook woorden zoals ‘enthousiast’ fout geschreven. Als ouders vragen wij ons af hoe onze kinderen goed kunnen leren schrijven en spellen, als de juf dit zelf niet beheerst. Moeten wij dit probleem nu bespreken met de juf of is het verstandiger te zwijgen?
Als de juf niet kan spellen
Beste Als de juf niet kan spellen,
Dit is een heel lastige kwestie, omdat mensen (dus ook leerkrachten) kritiek op hun spelling zelden goed opvatten. Wie fouten exposeert stelt de deskundigheid van de leraar ter discussie en dat kan de verhouding ouder-leerkracht benadelen. Aan de andere kant is het ook heel moeilijk om dit zomaar te laten passeren, omdat het nu eenmaal de taak van de leraar is om kinderen correct te leren spellen. U kunt niet doen alsof het niet belangrijk is, want het is wel belangrijk.
Omdat u zelf de regels ook niet beheerst, raad ik u af om zelf hierover met de leerkracht van gedachten te wisselen. Het maakt geen sterke indruk, als u taalfouten in haar teksten opmerkt, maar zelf ook taalfouten maakt. Als uw vrouw er beter in is, kan zij beter het woord voeren. Maar waarschijnlijk is het hoe dan ook beter om niet de juf zelf aan te spreken, maar haar leidinggevende of het hoofd van de school. Tenslotte gaat het om gebreken in haar opleiding (ergens is iets mis gegaan) en het is niet uw taak van de ouders om dit bij te spijkeren, maar van de school. De juf zal op cursus moeten en het schoolmanagement zal hiervoor zorg moeten dragen.
De deskundigheid van deze leerkracht moet ook ter discussie staan, dit kan niet en dan moet je zo omslachtig te werk gaan? achter de rug om met klachten over iemand komen zorgt voor een nog slechtere verstandhouding omdat het als een dolk in de rug voelt. Kom op zeg! gewoon recht door zee te werk gaan, niet iemand via een sluiproute aanvallen. Voorstellen gezamenlijk een oplossing te zoeken. Achter iemands rug om handelen is zeer kwetsend en onvolwassen.
Het is niet “waarschijnlijk” beter maar 100% zeker beter om de leidinggevenden te informeren over de gebrekkige taalvaardigheid van de lerares. Wellicht speelt dit probleem niet slechts bij één leerkracht en is zo’n signaal vanuit de ouders reden om het hele korps eens te testen op de beheersing van de Nederlandse taal in woord en schrift. Ik heb als ICT-er op meerdere basisscholen gewerkt en op één school had de directeur een hele collectie Word documenten op de server staan die leerkrachten moesten gebruiken in contacten met ouders. De reden hiervoor valt niet moeilijk te raden: “Ik had er zo genoeg van dat ouders mij aanspraken op de taalfouten van leerkrachten….”
Mijn ervaring na twee kinderen op de basisschool, is dat je niet teveel moet verwachten van de leerkrachten aldaar. Natuurlijk kun je zoals Beatrijs voorstelt, naar het hoofd van de school stappen en je verbazing uitspreken over de spelfouten op het rapport. Beter is : zelf altijd je kinderen blijven verbeteren, zowel in hun mondelinge als schriftelijke taalgebruik, dan leer je ze ook dat het belangrijk is.
Eens met het advies het met de schoolleiding te bespreken. Overigens vind ik dat je best taalfouten mag maken én de juf bekritiseren. Tenslotte is het haar vak, en niet dat van de briefschrijver. Juist kinderen van minder taalbegaafde ouders hebben baat bij een goed spellende lerares.
Volgens mij hoeft de inzender niet goed te kunnen spellen om toch de leerkracht aan te spreken. Het beheersen van de Nederlandse taal behoort uitdrukkelijk tot de competenties van een leerkracht. Ik vind dat ze hier zeker op geattendeerd moet worden, en met haar ook het hoofd van de school. Het is te gek dat een juf spelfouten maakt in een rapport. Ze moet tenslotte de kinderen ook kunnen beoordelen, en hen de juiste spelling aanleren. Dat gaat niet lukken als ze zelf de spelling niet beheerst.
Dit is niet iets van de laatste jaren hoor. Ca. 25 jaar geleden was het op de school van mijn kinderen gebruikelijk dat kinderen van een vol schrift de kaft (met poezen of zo erop) mee naar huis mochten nemen.
Ik vond het raar dat ze niet het hele schrift mee mochten nemen maar een vriendin (parttimer) wist wel waarom: als kinderen het hele schrift mee naar huis kregen, kwamen er vaak klachten van ouders omdat ze daarin onopgemerkte fouten vonden! Daar zat de school niet op te wachten …
Als je verder een goede verstandhouding met de juf hebt, zou ik het spellingsprobleem eerder met haar bespreken dan met de schoolleiding. Iedereen heeft zwakke en sterke punten.
Zoek de taalfout in het antwoord.
Allereerst: waarom is het belangrijk te vermelden dat briefschrijver en partner beiden hoogopgeleid zijn? Daarna haalt schrijver zijn “status” weer onderuit door te vermelden dat hij het Nederlands ook niet foutloos beheerst…
In plaats van overal bovenop zitten, zoals de meeste ouders tegenwoordig doen, zou ik het op z’n beloop laten. In volgende klassen zullen de kinderen het misschien wel goed aangeleerd krijgen en anders is er altijd nog de middelbare school waar ze Nederlands als vak gaan krijgen. Kinderhersens zijn flexibel hoor. Het is niet zo dat als ze iets op een bepaalde manier aangeleerd hebben gekregen, dit niet meer kan veranderen.
Maak er niet zo’n probleem van. Het werk is voor de leerkrachten al zwaar genoeg zonder ook nog eens al die bemoeizuchtige ouders die vallen over iedere puntkomma.
Vooral de kinderen veel laten lezen, maar zeker ook feedback geven dat doe je toch ook als de loodgieter of wie dan ook slecht werk levert?
Annabel, je zegt het zelf al: MISSCHIEN krijgen ze het dan wel goed aangeleerd….en misschien ook niet. Ik vraag me af hoe jij zou reageren als inderdaad een loodgieter er een potje van maakt bij jou thuis. Ook op zijn beloop laten? Het is toch raar om kinderen bepaalde dingen fout aan te leren en dan maar te hopen dat dat ooit gecorrigeerd wordt?
Aan M (de taalfout in het antwoord):
…het is niet uw taak van de ouders…
uw = de
Ikzelf heb mij talloze malen als het ware voor het hoofd geslagen, als ik achteraf toch nog foutjes in mijn teksten ontdekte. Hoe kon ik dat niet hebben gezien? Antwoord: daar lees je overheen. Komt door de automatische piloot in ons brein, die van het begrijpen van woordclusters uitgaat en zich om de rest niet bekommert.