Beste Beatrijs,
Wij hebben een gezin met drie kinderen van twee, vijf en zeven jaar oud. Mijn schoonouders komen eens in de drie of vier weken langs. Bij elk bezoek nemen ze cadeautjes (over het algemeen prullaria) mee voor de kleinkinderen. Ik heb al eens gezegd dat het te veel is en dat het niet nodig is om altijd cadeautjes te geven. Maar ze gaan er gewoon mee door. Mijn man vindt het ook hoogst irritant, maar hij houdt zich erbuiten. Ook stoppen ze de kinderen geld toe bij het weggaan. Dit ergert me nog meer. De kinderen krijgen van ons een bepaald bedrag aan zakgeld, zodat ze leren om met geld om te gaan, en onze opvoeding wordt op die manier doorkruist. Ik heb hen gevraagd om op te houden met geld geven en sindsdien doen ze het stiekem. Hoe kan ik hier een rem op zetten?
Al te gulle grootouders
Beste Al te gulle grootouders,
Verwennen hoort er een beetje bij voor oma’s en opa’s, maar uw schoonouders gooien het wel erg nadrukkelijk over de materiële boeg. Niet elke onmoeting tussen grootouders en kleinkinderen hoeft ritueel te beginnen met het uitpakken van cadeautjes en al helemaal niet te eindigen met het trekken van de portemonnee. U hebt uw bezwaren tegen hen ge-uit, maar de boodschap is niet aangekomen, dus is er meer duidelijkheid nodig. Uw man en u denken hier hetzelfde over. Waarom doet uw man niets? Het is voor hem als zoon veel makkelijker om zijn ouders terug te fluiten dan voor u als schoondochter. Uw man zal wel zijn redenen hebben voor zijn slappe opstelling, maar daar hoeft u hem niet mee te laten wegkomen. Vraag hem uitdrukkelijk om zijn morele steun om de grootouders op dit punt bij te sturen, want zonder zijn hulp zal het u niet lukken.
Voer een serieus gesprek met uw schoonouders, waar de kinderen niet bij zijn maar uw man wel. Uw man hoeft het woord niet te doen, hij hoeft er alleen maar bij te zitten en instemmend met u mee te mompelen. Vraag hun dringend of ze de cadeautjes willen beperken tot bijzondere gelegenheden. Zeg dat de kinderen al blij genoeg zijn met de aandacht die ze krijgen van opa en oma. Houd uw toon rustig en vriendelijk. Leg een klinkklaar verbod op geld geven. Stel hen voor om spaarrekeningen te openen voor hun kleinkinderen, waarop ze zo veel geld kunnen storten als ze willen, maar waar de kinderen pas op hun achttiende over kunnen beschikken. Als ze dit toezeggen, is er al heel wat gewonnen. De kans is groot dat de grootouders stug doorgaan met hun prulcadeautjes. Haal er dan uw schouders over op, bedenk dat het uit een goed hart komt en schroom niet om overbodige rotzooi weg te gooien.
(Schoon)ouders die de regels/opvoeding van hun kinderen negeren geven blijk van iets anders. De vraag is: Doen de schoonouders dit ook bij vrienden en kennissen?
Zo nee, dan doen ze dat dus specifiek bij hun zoon.
Wellicht is het een optie om het eens niet over het al dan niet navolgen van regels te hebben maar over het achterliggende probleem: Een houding van ‘je bent ons kind, dus ben je een kind’.
Dat horen ouders niet te doen; ze moeten de stap maken om hun zoon als volwassene te zien; weliswaar hun kind, maar daarom niet ‘een kind’.
Bij andere volwassenen negeren ze de huisregels toch ook niet?
Er is één uitzondering: Als uw man het goed vindt dat zijn ouders hem als kind behandelen, hebben zijn ouders daarmee dus ook gelijk.
Als hij voor zijn rechten als volwassene durft op te komen, geeft dat hem het recht om ook als zodanig behandeld te worden.