Beste Beatrijs,
Wij maken altijd al graag wandelingen in de natuur. Sinds de coronapandemie storen wij ons aan het gedrag van andere recreanten: er wordt veel rotzooi achtergelaten, honden lopen los, waar het uitdrukkelijk niet mag, en mountainbikers fietsen op wandelpaden waar dat verboden is. Ook wordt er regelmatig geen afstand gehouden. We zeggen er wel eens wat van, maar de reacties variëren van (geveinsde) onnozelheid tot een grote bek. Daarnaast zien we dat er nauwelijks gehandhaafd wordt. Dit bederft ons buitenplezier. Zijn wij nou zulke azijnpissers en moeten we ons er niet aan zoveel van aantrekken?
Irritante mederecreanten
Beste Irritante mederecreanten,
Winkels, horeca en pretparken waren tot voor kort voor de meerderheid aangewezen locaties om vrije tijd door te brengen. Nu alles dicht is, blijft alleen de natuur over om je te vertreden. De mensen kunnen nergens anders heen. Hoe meer mensen zich in een beperkte ruimte bevinden (en ook de natuur is een beperkte ruimte), hoe meer sporen van hun aanwezigheid. Ik raad u aan om er zo min mogelijk op te letten. Negeer het. Hoe scherper u speurt naar rotzooi of loslopende honden, hoe meer uw plezier vergald wordt. Sluit uw ogen voor ongemak dat buiten uw macht ligt. Het heeft ook geen zin om te klagen over gebrek aan boa’s of politieagenten om overtreders op de bon te slingeren. Ze zijn er niet, waar u loopt, en de kans dat een handhaver van achter een bosje tevoorschijn springt is verwaarloosbaar.
Het enige wat u kunt doen is – zo vriendelijk mogelijk! – mensen erop attenderen dat ze fout zitten, als u rechtstreeks last van hen hebt. Als iemand op een mountainbike u de pas afsnijdt op het wandelpad, kunt u zeggen: ‘Sorry, dit pad is niet voor mountainbikes’. Als iemand te dichtbij komt, zegt u ‘Sorry, mag ik u herinneren aan de anderhalve meter?’ Maar goed, mensen vinden het altijd vervelend om gecorrigeerd te worden, dus doe het met mate, want een ruzietje is snel geboren en daar knapt uw humeur ook niet van op.
Iedereen gedraagt zich fout en wij zijn engeltjes lijkt de teneur van deze briefschrijvers. En achter elke boom ook graag een handhaver. Een tikje morele superioriteitswaan spreekt eruit. Voor andere mensen ben je toch niet verantwoordelijk en geef elkaar een beetje de ruimte en neem elkaar niet de maat. Om het positief kan men natuurlijk een plastic tas meenemen en daar rommel in doen die sommige mensen inderdaad helaas achterlaten in een natuurgebied. Het begint toch bij jezelf.
Er zal toch weer wel een tijd komen dat de mensen weer uit eten kunnen, naar het museum, theater enz.
Dan zullen ze dit ook doen en verpreidt de meute zich weer meer.
Tot die tijd even op de tanden bijten!
Als wij gaan wandelen, nemen we altijd een plastic zak mee (we bewaren lege broodzakken voor dit doel). Onderweg rapen we de rotzooi die we tegenkomen op en stoppen het in de plastic zak (bij gebruikte zakdoekjes trekken we de grens). Het geeft een voldaan gevoel in plaats van ergernis aan de rommel. Misschien een tip?
Jaren geleden ben ik met de dood bedreigd. Omdat ik een autobestuurder aansprak op zijn rijgedrag. Hij reed daar waar hij niet mocht rijden en waar ik mijn hond uitliet. Ik stond er wel even van te kijken. Tegenop te kijken eigenlijk want het waren grote mannen. Sindsdien laat ik het. Maar ik kan me de ergernis goed voorstellen en ik vind u geen zeur. Dat moet nog bijkomen, ook. Dat je aan jezelf gaat twijfelen. Flink mopperen buiten gehoorsafstand en thuis het chagrijn omzetten in een schone vaat, aanleggen van een moestuintje of iets dergelijks.
Die andere natuurbezoekers doen zo te zien wat ze altijd doen als ze gebruik maken van de natuur. Het is alleen nu geconcentreerder omdat er zoveel andere mogelijkheden van vrijetijdsbesteding uitgevallen zijn. Het is dus gewoon inschikken en vooral geen domme dingen doen als mountainbikers aanspreken op fout gedrag. Die zijn over het algemeen nog wat egocentrischer en ruwer dan deze wandelaar(s) zal(zullen) zijn.