Beste Beatrijs,
Ik ben weduwe en mijn huidige partner is gescheiden. Mijn probleem is: hoe moeten de kleinkinderen van mijn man mij noemen? Al voor de geboorte van zijn eerste kleinkind verbood mijn man mij mee te leven in zijn aanstaande opaschap. Hij was heel emotioneel toen: ik had er niets mee te maken. Toen het geboortekaartje kwam, moest ik mee om het kind te zien. Ik heb geweigerd; er waren ook de twee andere oma’s. Wat moest ik daar?
Hij ging daarna zijn kleinkind alleen bezoeken, eens in de drie weken, kocht alleen cadeautjes en ik werd er pas weer mee geconfronteerd, toen hij een beroerte kreeg. Omdat hij niet meer kon rijden, bracht ik hem erheen met de auto, zat erbij en keek ernaar. Sindsdien is er een tweede kind geboren. Een naam heb ik niet voor de kleinkinderen. Ik mag geen oma en geen tante zijn. Dit vind ik heel erg, ook omdat ik met kleintjes heel goed om kan gaan. Zelf heb ik voorgesteld: ‘Mevrouw Anneke’, maar daar reageert de familie niet op. Weet u nog iets anders? Of zal ik het hele gezin verder loslaten, mijn man voor de deur afzetten en hem een uur later weer ophalen?
Stiefoma
Beste Stiefoma,
Er zijn hier verschillende dingen aan de hand, waarvan de vraag ‘Hoe moeten de kinderen mij noemen?’ de minst belangrijke is. Zelf dacht u aan: ‘Mevrouw Anneke’ (vind ik wel leuk). Andere mogelijkheden zijn: Oma Anneke, Tantanneke, Bonma (een Belgische benaming voor schoonmoeder, vaak ook voor oma gebruikt), nu ja, er valt van alles te verzinnen.
Veel serieuzer is het probleem dat u hier kennelijk niet met uw man over kunt spreken. Om duistere redenen vindt hij dat u niets met die kleinkinderen te maken hebt. Het is nogal logisch dat u als niet-bloedverwant een andere relatie met zijn kleinkinderen zult hebben dan de ‘echte’ oma’s. U staat nu eenmaal verder van hen af. Maar dat hoeft toch niet te betekenen dat u als een schaamtevol persoon wordt weggemoffeld? Als huidige partner van hun opa maakt u zijdelings deel uit van de grotere familie. Kinderen kunnen prima leven met het feit dat familieleden gescheiden zijn en nieuwe partners hebben.
U moet een serieus gesprek met uw man hierover voeren. Vraag hem waarom hij zo moeilijk doet en wat precies het probleem is. Ingewikkelde familieverhoudingen of niet, hoe meer mensen zich op een gezellige en liefdevolle manier met kleine kinderen bezighouden, hoe beter die kinderen daar bij varen.
In één van uw antwoorden (communicatie- stiefoma) schreef u dat “bonma” de Belgische benaming is voor schoonmoeder en vaak ook voor oma gebruikt wordt. Schoonmoeder in het Frans is “belle-mère” en in het Vlaams hebben de woorden “schoonmoeder en schoonvader” dezelfde betekenis als in Nederland, “bomma en bompa (fonetisch)” zijn, in het Vlaams, de grootouders van een kind. De laatste jaren gebruiken echter steeds meer Vlamingen (spijtig genoeg) oma en opa omdat dat minder oud klinkt in hun oren.
In aanvang heb ik mezelf, rechtstreeks in relatie tot mijn stiefdochter toen ze zwanger was, tot ” stoma” benoemd: goed dat het bestaat maar je had het LIEVER niet….maar ja..ik BEN er toch en ik heb laten weten dat ik er ook WIL zijn.. Inmiddels ben ik gepromoveerd tot Omarijke en merk ik dat er voor de kleinkinderen van mijn man nauwelijks verschil is. Liefdevolle aandacht is altijd welkom…maakt niet uit van wie. Een van de echte Oma’s maakt er een “ding” van t.o. Haar oudste kleinkind (8) uit te leggen dat de een van de echte Opa’s (mijn man) getrouwd is met een onechte Oma , maar daar zit gelukkig het kind niet mee. Wat ik maar wil zeggen is dat volwassenen problemen ( proberen te) maken en dat kinderen “wijzer” zijn. Praat met je man, met je stiefdochter en blijf of kom in kontakt met je kleinkinderen…op jouw manier!