Stiefgrootouders aanspreken

Beste Beatrijs,

Sinds een jaar ben ik gelukkig getrouwd met een weduwnaar die vier kinderen heeft. Mijn eerste huwelijk is kinderloos gebleven. Zijn kinderen spreken mij aan met mijn voornaam, wat ik prima vind. Ze spreken mijn ouders ook aan met hun voornaam, maar wij vinden dat niet zo beleefd. Zelf zeg ik ‘u’ en ‘vader’ en ‘moeder’ tegen mijn ouders. Zij zijn even oud als de biologische grootouders van de kinderen. Mijn voorstel is dat ze ‘opa en oma’ zeggen. De oudste kinderen (van 20 en 18) willen dat niet, en willen eventueel ‘meneer’ of ‘mevrouw’ tegen hen zeggen. In de praktijk blijkt dat ze nu ‘umpf’ zeggen of mijn ouders negeren als ze bij ons zijn. De jongste twee (van 15 en 14) vinden ‘opa en oma’ zeggen niet gek. Verlang ik wat overdrevens van mijn stiefkinderen?

Opa of meneer?

Beste Opa of,

Kinderen van 18 en 20 zijn te oud om ‘opa en oma’ te zeggen tegen relatief onbekende mensen die hun opa en oma niet zijn. Misschien kunnen ze ‘opa en oma Achternaam’ zeggen. Deze variant klinkt beleefd en toch wat persoonlijker dan ‘meneer of mevrouw’, waar overigens niets mis mee is. Met korte achternamen gaat dat natuurlijk makkelijker dan met lange. ‘Opa Bos’ klinkt beter dan ‘opa Van den Loverendaale’ om maar een voorbeeld te geven.

De variant ‘opa Voornaam en oma Voornaam’ wordt ook nog weleens gebruikt. Kinderen zeggen dan ‘oma Rita’ of ‘opa Kees’ tegen hun stiefgrootouders. Maar dat zullen uw ouders wel niet willen horen, vermoed ik, als u zelf hen niet eens tutoyeert. Vraag aan uw ouders hoe zij zich willen laten aanspreken door uw stiefkinderen en leg hun een aantal keuzes voor, waaronder ‘meneer en mevrouw’ (eventueel: ‘meneer Kees’ en ‘mevrouw Rita’), en zeg erbij dat ‘opa’ en ‘oma’ sec niet in aanmerking komen omdat de kinderen daar problemen mee hebben. Deel vervolgens hun keuze mee aan uw stiefkinderen, en verplicht hen in ieder geval tot ‘u’ zeggen, want dat doet u zelf ook.