Beste Beatrijs,
Negen jaar geleden trouwde ik met een gescheiden man. Zijn dochter woont bij ons en is inmiddels 18 jaar. Zij gaat om het weekend en de helft van de vakantietijd naar haar moeder. Mijn man is de hoofdopvoeder. Het contact tussen hem en zijn ex is minimaal. Moeder heeft altijd beweerd dat ze niet voor haar kind kon zorgen en de dochter weet dit (officieel) niet. Hoewel ik aanvankelijk goede hoop had dat het leuk zou worden tussen het kind en mij, is de vonk nooit overgeslagen. De sfeer is echter redelijk. Ik doe mijn best, zorg zo goed mogelijk voor iedereen, probeer het gezellig te maken en ik bemoei me zo min mogelijk met de opvoeding. Mijn man handelt daar anders in dan ik zou doen. Al met al vind ik het langzamerhand mooi genoeg geweest. Mijn stiefdochter doet dit jaar eindexamen en gaat daarna naar de universiteit. Ze heeft altijd gezegd dat ze dan het huis uitgaat, maar ik vrees dat dit er niet van gaat komen. Ze heeft het hier genoeg naar haar zin om geen haast te maken met uitvliegen en dat vind ik jammer.
Het is veel leuker tussen mijn man en mij als dochter er niet is. Ik voel me dan vrijer. Ik heb dit vorig jaar aan mijn man verteld en daar zit hij mee in zijn maag. Hij wil de weg van de geleidelijkheid. Ik snap dat mijn man tussen twee vuren zit. Ik heb vluchtneigingen. Wat kan ik doen? Zal ik het gesprek met mijn stiefdochter aangaan?
Mooi geweest
Beste Mooi geweest,
Ga uw stiefdochter niet opjagen om het huis uit te gaan! Ik begrijp dat u van haar verlost wil zijn, maar zij is de dochter van uw man en u kunt haar niet zomaar het huis uit bonjouren. Daarmee zou u zich harteloos opstellen tegenover haar en bovendien indirect vijandig tegenover uw man. Haar eigen moeder kon niet voor haar zorgen. Natuurlijk is uw stiefdochter daarvan op de hoogte. Een 18-jarige vwo-scholiere is niet onnozel. Veel steun en richting zal zij in haar kindertijd niet gekregen hebben van haar moeder. Dat is niet fijn voor een jong meisje. Maak het niet erger door haar het vaderlijk nest uit te duwen.
Voer eens een belangstellend en vrijblijvend gesprek met haar over hoe zij haar toekomst ziet, wat ze interessant vindt en waar ze zou willen wonen. Misschien wil ze wel eerst een jaartje reizen of een cursus in het buitenland (dan bent u ook van haar af). Bedenk dat zelfs als een eerstejaars student graag zelfstandig wil wonen, het vaak heel moeilijk is om snel een kamer te vinden. Dat kan zo een half tot een heel jaar duren.
Uw man heeft gelijk. Het uit huis gaan van uw stiefdochter moet gaan via de weg van de geleidelijkheid. Zij mag niet in een situatie komen, waarin zij het gevoel heeft dat zij weggekeken wordt uit het huis van haar vader. De kans lijkt me overigens niet denkbeeldig dat zij dat gevoel allang heeft. U schrijft over de verhouding met uw stiefdochter: ‘de vonk is nooit overgeslagen’. Daar zit op z’n minst iets wederkerigs in. Ik vermoed dat uw stiefdochter wel degelijk haast zal maken om te vertrekken. Maar laat het haar eigen beslissing zijn en niet uw initiatief, want daarmee verstoort u ook uw toekomstige verhouding met haar. Koester uw ziel in lijdzaamheid. Het komt vanzelf in orde.
Het spijt me maar ik vind dit echt niet kunnen. Mijn man heeft zelf ook kinderen, maar ik zou het niet in mijn hoofd halen om die ons huis uit te kijken. Ik denk dat mijn man zou zeggen dat ik dan zelf maar moet opstappen, en dan zou ik hem groot gelijk geven. Andersom is mijn dochter bij hem ook helemaal welkom. Ik vind dat echt “boze stiefmoeder gedrag”, je man zo tussen twee vuren zetten en je stiefdochter het gevoel geven dat ze niet welkom is in het huis waar ook haar vader woont. Ik neem aan dat een 18 jarige niet de hele dag of elke avond thuis zit. Gebruik die momenten om het leuk te hebben samen, en maak het bestel van de momenten dat je met zijn allen bent. Het is ook een compliment als je dochter nog graag een tijdje thuis woont.
“Al met al vind ik het langzamerhand mooi genoeg geweest”… Helaas voor u.. Een kind is niet iets dat je even buiten de deur zet als je er genoeg van hebt. Onbegrijpelijk ook dat u uw man opzadelt met uw negatieve gevoelens jegens de aanwezigheid van zijn dochter. Wat verwacht u nu van hem? Dat hij zijn eigen vlees en bloed de deur gaat wijzen? Of gaat u hem voor de keuze stellen “Zij eruit of ik eruit”..? Kennelijk bent u de enige die er een probleem mee heeft dat (stief)dochter mogelijk het huis nog niet uit gaat. Houdt dat probleem dan ook voor u en zadel niet uw man op met een probleem dat hij niet kan en wil oplossen. Troost u met de gedachte dat elk jong mens graag wil uitvliegen maar dat zij ook liefst zelf bepalen wanneer ze zover zijn. Het komt inderdaad vanzelf in orde!