Beste Beatrijs,
Mijn moeder (begin zeventig) begint steeds vaker haar verhalen te herhalen. Ik doe alsof ik het voor het eerst hoor, maar ik heb moeite om net zo geïnteresseerd te reageren als de eerste keer. Ik weet niet of het aan haar leeftijd ligt, maar ik vind het vermoeiend en irritant. Hoe kan ik op een tactische manier duidelijk maken dat ik het verhaal al ken?
Herhaling van zetten
Beste Herhaling van zetten,
Met het klimmen der jaren krijgen veel mensen last van dat euvel. Het hoort bij het ouder worden en bij langdurige relaties. U kunt haar onderbreken en zeggen dat u het verhaal al kent. Tegen uw eigen moeder hoeft u geen blad voor de mond te nemen. Of u kunt het verhaal in een paar zinnen afmaken (‘Ja mam, dat weet ik, en toen eindigde het zo’). Maar aan het verschijnsel zelf is weinig te doen. Als mensen eenmaal beginnen met zichzelf te herhalen, houden ze daar niet meer mee op om de simpele reden dat ze zich niet meer herinneren dat ze dingen al eerder hebben verteld. Ze herhalen zich niet om gespreksgenoten te ontrieven – niemand wil saai en voorspelbaar zijn – maar omdat ze denken een leuke anekdote bij de hand te hebben. Afhankelijk van uw stemming kunt u het verhaal lijdzaam uitzitten of het de nek omdraaien. Op den duur zult u merken dat er voor elke draak die u onschadelijk maakt onmiddellijk twee nieuwe de kop opsteken.
‘Ja mam, dat weet ik, en toen eindigde het zo’
Dat kan ook aardiger, en net zo effectief:
‘Oh ja, dat was leuk… dat weet ik nog, en toen kwam hij met dat hondje thuis, hè? Geweldig verhaal is dat toch altijd.’
Er is maar één oplossing: zorg dat ze meer verhalen te vertellen heeft! Het beperkte repertoire aan verhalen is meestal het gevolg van het beperkter worden van de leefomgeving.
Dus als u kunt zorgen voor meer en afwisselende dagelijkse activiteiten worden de verhalen ook weer gevarieerder.
Wat een nare reactie Beatrijs…Heb je zelf geen (oude) moeder of vader wiens geheugen niet meer zozo is?
Is elk verhaal van een ouder ‘een draak’?
Misschien kan het ook wijzen op een ziekte (denk aan Parkinson, dementie, alzheimer) en is het tijd om actie te ondernemen.
In de tussentijd; geniet van de verhalen, de aanwezigheid van moeder of vader, hoelang zullen zij nog daar zijn…
13 mrt 2015 Zolang je ouders nog leven mag je nog blij zijn dat je hen nog hebt want er komt eens een tijd dat ze er niet meer zijn en wat dan? Dan ga je die verhalen ook missen in de trant van en toen ze nog leefden vertelden ze dat en dat en zus en zo. Een tip: probeer eens iets te ondernemen waar men beiden interesse aan heeft zodat de oudere mensen ook eens een dag in een andere omgeving komen!