Beste Beatrijs,
Afgelopen zomer maakten mijn man en ik een drieweekse groepsreis per bus door de VS. Onze reisgenoten varieerden in de leeftijd van 13 tot 79 jaar, hetgeen goed beviel. Er heerste een prettige sfeer en natuurlijk leerden de deelnemers elkaar in de loop van de tijd wat beter kennen.
Tegen het einde van de reis vertelde een vader van twee tieners dat zijn gezin de avond daarvoor een spelletje had gedaan en hij vroeg of we wilden meewerken met het eind ervan. Ik zei: ‘Ja, hoor, ik hou wel van spelletjes.’ Vervolgens begon hij een voor een de reisgenoten op te noemen met daarbij hun geschatte leeftijd. Het was de bedoeling dat iedereen z’n echte leeftijd noemde. Ikzelf kwam er als zes jaar jonger uit tevoorschijn, maar een andere vrouw werd zes jaar ouder geschat, en zij riep meteen: ‘O, zie ik er zo oud uit?!’ Nu ja, ik zit er verder niet mee, maar het was toen wel een poosje stil in de bus. Kán dit spelletje eigenlijk wel?
De kast uitgesleept
Beste De kast uit,
Mensen die over hun fysieke top heen zijn en aan de afdaling naar het graf zijn begonnen (grofweg alle veertig-plussers) vinden de vraag naar hun leeftijd vaak te intiem, net zoals sommige homo’s hun seksuele oriëntatie als een privé-aangelegenheid beschouwen. Het is altijd af te raden om mensen met een schatting van hun leeftijd te confronteren. Zelfs iemand van 30 kijkt al op z’n neus als ie als 35 wordt geschat. Elk jaartje teveel werkt ondermijnend op de ijdelheid die niemand, ook niet de alleroudsten onder ons, vreemd is. In uw geval pakte die schatting toevallig gunstig uit (daarom zat u er verder ook niet mee), maar uw reisgenote kreeg een klap te verduren. Dit zijn gevaarlijke spelletjes, waar alleen rimpelloze, spatadervrije jongeren plezier in hebben of gefacelifte botox-abonnees die dan even kunnen gloriëren. De vader van deze tieners had dit spelletje nooit in de groep mogen gooien, want het was te verwachten dat er gewonden bij zouden vallen.
Toch blijft het spelletje leeftijden schatten onweerstaanbaar leuk. Een minder brute variant gaat als volgt: in een willekeurig tijdschrift staan altijd wel foto’s van onbekende mensen – meestal worden de leeftijden ergens in de tekst genoemd. Blader het blad door en noteer de geschatte leeftijd van de gefotografeerde personen. Vraag een huisgenoot hetzelfde te doen. Vergelijk de schattingen met de echte leeftijd. Degene die er het dichtste bij zit heeft gewonnen. Geeft zowel plezier als leedvermaak, maar zonder dat betrokkenen er last van hebben.
Bijna wekelijks lees ik met veel plezier uw rubriek. Maar nu moet me toch iets van het hart in verband met uw antwoord op ‘De kast uitgesleept’. Met uw reactie ben ik het volkomen eens. Maar waarom begint u met een, in mijn oren grof klinkende zin als ‘Mensen die over hyn fysieke top heen zijn en aan de afdaling naar het graf zijn begonnen, enz.’ En dan ook nog de toevoeging: grofweg alle veertig-plussers. Er zijn gelukkig genoeg mensen die de tachtig/negentig halen. Wat mij betreft had dit wel wat subtieler gemogen. Bovendien heeft die toevoeging niets met het onderwerp te maken.
Voor jongeren hoeft zo’n spelletje ook niet per sé leuk te zijn… In elk geval niet als je (zoals ik) geregeld aanzienlijk jonger wordt geschat. Ik lig er niet wakker van, maar zeker als je het idee hebt dat mensen je minder serieus nemen omdat je jonger lijkt dan je eruit ziet is op jonge leeftijd nog jonger geschat worden zeker geen pretje.
Ik vind de eerste zin juist komisch, heb er hartelijk om gelachen.
Bovendien: 2 keer 40 is nu eenmaal 80, dus je kunt stellen dat Beatrijs hier gewoon gelijk heeft.