Speeches en sketches

Beste Beatrijs,

Mijn ouders zijn binnenkort 50 jaar getrouwd. Ze willen een receptie geven voor familie en vrienden. Wij krijgen hints waaruit blijkt dat zij verwachten dat de kinderen en kleinkinderen de nodige stukjes gaan opvoeren of speeches houden tijdens de receptie. Wij hebben daar weinig behoefte aan. Is het onfatsoenlijk om alleen aanwezig te zijn zonder verder iets op te voeren?

Speeches en sketches

Beste Speeches en sketches,

Het zou niet aardig zijn als de familie niets bijzonders zou doen bij het vijftigjarig huwelijksfeest van uw ouders. Onfatsoenlijk zou ik het niet willen noemen, maar wel onverschillig en lamlendig. Kortom slappe hap. Een 50-jarig huwelijksjubileum is het soort van mijlpaal dat publieke erkenning verdient. Gebruikelijk is dat iemand van de naaste familie hier even stil bij staat en wat dingen memoreert. Als de familie dit nalaat, krijg je dezelfde situatie als bij een begrafenis waar niemand iets zegt om de overledene uit te luiden. Of een afscheids/ pensioneringsfeest, waarbij niemand de afscheidnemer toespreekt. Dat geeft een kaal en katterig gevoel niet alleen voor de hoofdpersonen, maar ook voor de gasten.

Een toespraakje houden is wel het minste.

Het feest wordt specialer, als de familie iets voorbereidt. Dat hoeft geen uitgebreid programma te zijn (tien minuten is al mooi genoeg), maar er moet tijdens het feestelijk samenzijn wel iets gebeuren om het jubilerend echtpaar even in het zonnetje te zetten. Dat kan een humoristische sketch zijn, bijvoorbeeld door de kleinkinderen. Of het zingen van een lied op een bekende melodie met een tekst die van toepassing is op het jubilerend stel. Of een toespraak van een van de volwassen kinderen met grapjes en anecdotes. Een combinatie van deze drie elementen is ook mogelijk. Als iedereen in de familie opziet tegen de inspanning om iets te verzinnen en in te oefenen, wordt de weg van de minste weerstand gevolgd. Spijtig, want zo’n gelegenheid heeft iets extra’s nodig en er valt altijd wel iets te bedenken. Een toespraakje houden is wel het minste. Laat iemand van het nageslacht het woord voeren. Het hoeft niet lang te zijn (kort is zelfs beter), maar het moet wel gebeuren. Aan de slag, zou ik zeggen. Steek de koppen bij elkaar, verdeel de taken en maak er iets leuks van!