Beste Beatrijs,
Onlangs was ik bij een reünie van oud-klasgenotes. Het was heel gezellig, met een stadswandeling en een etentje in een restaurant. Natuurlijk had ook iemand haar digitale camera bij zich en werden er foto’s geknipt, waarbij we het erover eens waren dat we er met onze bijna 50 jaren allemaal nog heel presentabel uitzagen. Kort daarna kreeg ik een mailtje van de fotografe, gestuurd naar de hele groep, met een enthousiaste evaluatie van de dag en een stuk of 15 foto’s in de bijlage. Geen verkeerd initiatief, ware het niet dat er een erg lelijke foto van mijzelf bij zat. Ik was daar ongelukkig mee en heb heel assertief alle klasgenoten gemaild met het verzoek die foto te verwijderen. Waarop ik tot nu toe één begripvolle reactie terugkreeg. Nu vraag ik me af: wat is een goede manier om digitale foto’s te verspreiden? Alles maar op de mail zetten? Of toch even een selectie maken? En twijfelachtige resultaten hooguit naar de persoon in kwestie zelf te sturen? Op de bewuste foto stond ik als enige, en dan ook nog heel ongunstig.
Spook in de computer
Beste Spook,
Het is inderdaad beter om een selectie te maken van aardige foto’s dan alles lukraak op de mail te kwakken. Een mislukte foto van iemand kan maar beter meteen worden verwijderd, en moet zeker niet naar de persoon zelf worden gestuurd, want niemand zit te wachten op een onflatteuze foto van hemzelf. Voor het versturen van digitale foto’s geldt: hoe minder hoe beter. Ze verstoppen de mailbox, als je toevallig een wat oudere computer hebt. Het ontbreekt ontvangers vaak aan animo om zo’n hele serie door te klikken. Iedereen heeft tientallen hem toegemailde foto’s in z’n computer-archief zitten, waar nooit iets mee gebeurt. U hoeft zich dus geen zorgen te maken over uw onaantrekkelijke beeltenis in de computers van uw oud-klasgenotes. Ze hebben er een seconde naar gekeken, gedacht: ‘slechte foto!’ en ze zullen hem nooit meer tevoorschijn halen. Wat niet wegneemt dat de zender zo attent had moeten zijn om hem niet te versturen. Noch aan u, noch aan iemand anders.
Wat mij betreft gaan we ruim een eeuw terug, toen men slechts sporadisch voor de camera kwam te staan. En dan ook nog eens geportretteerd door een professionele fotograaf.
De wildgroei aan ongewenste foto’s is ongehoord. Talloze digitale hobbyfotografen menen elk samenzijn van seconde tot seconde te moeten vastleggen. Hierbij wordt geen enkele aandacht besteed aan compositie of onderwerp. Niet zelden is mijn herinnering aan een prachtig feest of een genoeglijk treffen wrang verstoord als de foto’s ter tafel kwamen (of tegenwoordig op het scherm verschenen). Een warm gesprek met een goed glas wijn en de uitstraling van dierbaren verworden tot platte kiekjes vol glimmende hoofden met onaangename gelaatsuitdrukkingen.
Ik voel dan ook mee met Spook. Zeer ongepast om een dergelijke foto rond te sturen. Iedereen met een beetje empathie begrijpt dat je een dame niet confronteert met een ongunstige foto. Die verwijder je, koud kunstje. Even op het prullenbakje klikken.