Seksueel maanlandschap

Beatrijs Ritsema

Een paar weken geleden verscheen er een rapport met de resultaten van een grootscheeps landelijk onderzoek naar seksuele intimidatie op de Amerikaanse high schools. Zoals gewoonlijk bij onderzoeken naar seksuele misstanden was alles veel erger dan iedereen in de verste verte gedacht had en het rapport mocht zich dan ook verheugen in ruime aandacht van pers en talkshows. Meer dan drie kwart van de ondervraagde meisjes en 56 procent van de jongens zeiden het doelwit geweest te zijn van ongewenst seksueel commentaar, grapjes of obscene gebaren, terwijl twee derde van de meisjes en 42 procent van de jongens handtastelijkheden te verduren hadden. Ik had al bijna het hele onderzoek terzijde geschoven als het zoveelste voorbeeld van expansie van het slachtofferschap, waarbij deze keer irritant adolescentengedrag werd getoetst aan politiek correcte standaarden, toen ik ineens getroffen werd door een minstens zo opmerkelijke uitslag: twee derde van de ondervraagde jongens en de helft van de meisjes gaven toe dat ze hun medeleerlingen hadden bestookt met seksuele pesterijen.

Dit wierp een heel ander licht op de materie. Als niet alleen de slachtoffers klagen maar ook de beulen de feiten erkennen, dan moet er wel iets aan de hand zijn. De percentages van beide categorieën zijn bovendien zo hoog dat veel tieners zich blijkbaar in beide kampen tegelijk ophouden, nu eens als doelwit, dan weer als bruut.

Het tienerreservaat is nooit een paradijs geweest, maar nu lijkt het wel de contouren van een seksueel maanlandschap aan te nemen. Een snel uitgevoerd vervolgonderzoek op een klein aantal high schools bevestigde dat idee. Representatief voor alle tieners in heel Amerika waren deze interviews niet – daarvoor was de middenklasse ondervertegenwoordigd -, maar de eenstemmigheid onder de ondervraagden was groot genoeg om van een interessante trend te spreken: het dating systeem staat op de helling! Sinds mensenheugenis staat in Amerika de tienertijd in het teken van de date. Ze zijn nog niet goed en wel seksueel ontwaakt, of het leven wordt voor jaren aan een stuk beheerst door de brandende vraag: hoe krijg ik een aantrekkelijke date voor zaterdagavond?

Aan dit op zichzelf onverkwikkelijke dwangsysteem van vrijetijdsbesteding lijkt nu een eind gekomen te zijn, omdat de jongens het laten afweten. Ze willen voor geen goud door hun vrienden gesnapt worden bij een date met een meisje, want dat betekent een afgang. Volgens de standaardopvatting in die kringen zijn meisjes nu eenmaal uit op vaste verkering en jongens op seks en je zou wel gek zijn (en ook een beetje een doetje) om je gerief te bereiken via zo'n arbeidsintensieve omweg. Niet dat deze houding eenzijdig van de jongens afkomt trouwens. Zoals een van de ondervraagde jongens het formuleerde: 'Stap ik op een meisje af in de disco en ik vraag haar op welke school ze zit, roept ze: did you ever hit skins before?' (tienerslang voor 'met iemand naar bed gaan').

Het is wel duidelijk dat omwegen, finesses, versluieringen, kortom alles wat de tienertijd althans retrospectief tot een spannende periode maakt, inmiddels voor passé doorgaan. Alleen Joris Goedbloed ligt nog met een bosje verlepte rozen voor de deur. Alleen Tut Hola houdt vergeefs de wacht bij de telefoon. De anderen komen direct ter zake zonder veel bekommernis of hun daden of woorden wel zullen aanslaan bij de tegenpartij. Vandaar het geklaag over seksuele intimidatie.

Er is één uitzondering op het verdwijnen van de omzichtigheid: de terugkeer van de clandestiene verhouding. Ondanks de verharding van de seksuele omgangsvormen wordt er natuurlijk toch nog wel eens iemand ouderwets en beantwoord verliefd. De oplossing voor dit dilemma ligt dan in het geheim houden van de verhouding. In het openbaar doet zo'n jongen alsof hij niets heeft met het meisje om gezichtsverlies tegenover zijn vrienden te vermijden. Dit doet me sterk denken aan de clandestiene tienerverhoudingen in de jaren vijftig, alleen waren het destijds de ouders die erbovenop zaten. Toen lag het taboe op seks, nu op liefde. Romantiek is uit, cynisme is in.

Vanochtend las ik in de krant dat voor de vijfde keer sinds de recente hittegolf in New York een ontredderd meisje uit het overvolle zwembad is opgevist dat door een groepje baldadige jongens van haar bikini werd ontdaan en onprettig betast. Een geintje, volgens de daders.