© Sjoerd van der Zee
Beste Beatrijs,
Mijn schoonouders hebben al diverse keren van mijn niet heel ingewikkelde, maar wel smakelijke maaltijden mogen genieten. Mijn schoonmoeder laat steeds op zeer luide, licht verongelijkte toon weten dat ze dingen niet kent (‘Avocado? Nooit van gehoord’) en niet gewend is (‘Yoghurt met knoflook? Daar hoort toch suiker in?’) Laatst bestond ze het zelfs om te zeggen: ‘O, een Mona-toetje, heeeee, hoe moet je die nou open krijgen?’ Zelf heb ik van mijn ouders geleerd dat het niet netjes is om breeduit te etaleren dat je niet bekend bent met bepaalde gebruiken of gerechten. Ik heb geleerd om mij zonder commentaar aan te passen aan wat een gastvrouw mij voorzet. Ik weet steeds niet hoe ik moet reageren op de ‘spontane kreten’ van schoonma.
In de maling genomen?
Beste In de maling,
Uw schoonmoeder gedraagt zich een beetje als een onnozele die nooit verder heeft gekeken dan de grenzen van haar eigen buurt of dorp. Ze gaat prat op haar onwetendheid, vindt alles wat ze niet kent gek en stelt domme vragen. Of dit een pose is, waarmee ze indirect kritiek geeft op uw manier van koken (of op uzelf), of dat ze eerlijk uiting geeft aan haar gemoedstoestand doet niet ter zake. De verhouding (in dit geval schoonmoeder-schoondochter) eist respect van uw kant, dus respect moet u haar geven, en geen correcties op haar gedrag en geen irritatie. U negeert toon en intentie en reageert alleen op de inhoud van haar uitingen. Dus als ze niet weet hoe ze het vlees moet snijden of vraagt ‘Wat is dat voor rare groente?’ of niet weet hoe ze het toetje moet openmaken, dan geeft u op een vriendelijke manier uitleg, precies zoals u zou doen met een onnozel kind. Na uitleg danwel aanschouwelijke demonstratie (‘Geef maar even hier, Schoonmama, dan help ik u wel’) pakt u de draad van de lopende conversatie, voorzover aanwezig, weer op.
Leuke cartoon!