Beste Beatrijs,
Mijn collega zet zich in voor een schone samenleving, zowel in zijn politiek als in zijn persoonlijk leven. Zo raapt hij tijdens de lunchwandeling regelmatig lege blikjes en zakjes op en deponeert ze in de dichtstbijzijnde afvalbak. Als hij mensen signaleert die afval op straat gooien, spreekt hij hen er op aan. Tot zover niets mis. Maar onlangs reden we ’s avonds laat langs een paar fietsers die hij er eerder vanuit de verte op betrapt had dat zij hun snoepverpakking achteloos hadden laten vallen. Mijn collega zette de auto aan de kant, ging voor de fietsers staan en vroeg hun het afval voortaan in de daarvoor bestemde bak te gooien. Hetgeen zij verbouwereerd beloofden. Ik zat in de auto met kromme tenen van schaamte en angst dat hij een oplawaai zou krijgen. Fietsers in het donker op die manier de stuipen op het lijf jagen, zoiets doe je toch niet? Mijn collega vindt echter nog steeds dat hij volkomen juist gehandeld heeft. Wat vindt u?
Pal tegen zwerfvuil
Beste Pal tegen zwerfvuil,
Uw collega is een zeloot. Dit is een vermoeiend slag mensen.
Uw collega is een zeloot. Iemand die zich het vuil van de wereld persoonlijk aantrekt en die het tot zijn missie heeft gemaakt om de mensheid op het rechte spoor te houden. Dit is een vermoeiend slag mensen. In het algemeen vinden voorbijgangers het niet fijn om door andere passanten de les te worden gelezen. Ook niet (juist niet) wanneer de zedenmeester gelijk heeft met zijn correcties en aanmaningen. Uw collega heeft het gelijk van de viskraam en de dienstklopper. De inspanningen die hij aan de dag legt staan niet in verhouding met wat het oplevert. Overtreders komen niet tot inkeer door een reprimande van een medeburger, maar krijgen de neiging om hun kont tegen de krib te gooien. Op een kwade dag treft hij een kortaangebonden tegenstander en krijgt hij inderdaad een klap voor zijn kop. Hij mag dan het morele gelijk aan zijn zijde hebben en waarschijnlijk plezier beleven aan de rol van amateur-politieagent, een handgemeen lijkt een hoge prijs voor het gedurig uitdelen van vermaningen.
Ook ik behoorde tot de zeloten van deze wereld, ervan uitgaand dat deze planeet van ons allemaal is. Maar ik zie nu in dat bovenstaande meneer zijn vermaningen persoonlijk tot mensen richt en die voelen zich dus ook persoonlijk aangevallen. Ik bepaal me maar tot bijvoorbeeld Marianne Thieme, zij zeloot in de tweede Kamer, en niet persoonlijk.