Beste Beatrijs,
Mijn schoonmoeder heeft een eigen bedachte traditie met twee oudere kleinkinderen opgebouwd, waar wij inmiddels ook al zeven jaar aan moeten geloven: het jaarlijkse fotoboek. Voor de samenstelling hiervan gebruikt zij profielfoto’s van Whatsapp, Facebook, foto’s die wij haar hebben toegestuurd of die zij zelf gemaakt heeft, zelfs video-stills. Per jaar bundelt zij die in een fors boek. Ik vind het geen fijne traditie omdat zij ongevraagd mijn foto’s gebruikt en alleen die foto’s opneemt die zij geschikt vindt. Wat belachelijk is want zij ziet maar een fractie van wat onze kinderen in een jaar meemaken.
Mijn vriend is van het harmoniemodel en weigert zijn moeder hierop aan te spreken. Ik heb wel eens bezwaar gemaakt tegen haar gebruik van onze foto’s. Toen heeft ze een jaar geen fotoboeken gemaakt, maar daarna begon ze weer vrolijk opnieuw. Nu er een derde bij ons op komst is, zie ik de eindcollectie weer met twintig extra boeken groeien. Dat is een hele boekenplank met haar fotoboeken! Ik wil dat ze stopt of dat ze alleen haar eigen foto’s gebruikt en dat de boeken alleen bij haar in de kast staan. Hoe pak ik dit aan?
Te veel foto’s
Beste Te veel foto’s,
Windt u zich hier niet over op. Uw schoonmoeder houdt van de kleinkinderen een jaarlijks fotoboek bij. Er zijn kwalijker hobby’s denkbaar. Zij maakt gebruik van foto’s die ze zelf heeft gemaakt, die door u zijn toegestuurd, die op sociale media zijn gezet en ze maakt stills uit filmpjes. Tja, ik zie niet meteen hoe ze daarmee over de schreef gaat. Het zijn voor haar toegankelijke bronnen en haar jaarlijkse verzameling blijft binnen de familie. Zij ligt niet in hinderlaag achter een struik of een gordijn om de kinderen op onverwachte momenten met een camera te overvallen.
U klaagt over de te verwachten meters boekenplank die deze jaaralbums zullen innemen. Als kinderen wat ouder zijn, vinden ze het vaak heel leuk om zichzelf van jaren geleden te bekijken, juist in een album, waar ze in kunnen bladeren en niet al scrollend op een telefoon. Vraag uw schoonmoeder om de jaarboeken bij haar thuis te bewaren en niet aan u te geven, omdat u de ruimte er niet voor hebt. Wat u al op voorraad hebt aan fotoalbums kunt u op zolder leggen of ergens achter in een kast. Als uw kinderen volwassen zijn, zullen ze er vast blij mee zijn.
Wat een leuk idee! Ik zou er als kleinkind inderdaad verguld mee zijn dat iemand de moeite heeft genomen om een fotoboek te maken. Als het echt dikke boeken zijn, zou je kunnen vragen of het iets minder kan.
Foto’s van je kinderen op Facebook zetten vind ik eigenlijk kwalijker. Heeft het kind hiermee ingestemd? Het hangt er natuurlijk ook vanaf hoe openbaar het profiel is, maar dan nog.
Zo eens met Beatrijs! Wat een lieve oma die al die moeite doet!
Gaat dit wel over fotoboeken? Als mijn schoonmoeder deze hobby zou hebben, zou ik heel graag mijn jaarlijkse boek in ontvangst nemen. Ruimte vind ik heus wel. Ik hoef er toch niet dagelijks in te kijken?
Of is het fotoboek bij u de belichaming geworden van andere irritaties over uw schoonmoeder?
U bent tamelijk ondankbaar. Wees blij dat u een schoonmoeder heeft die zoveel om u, uw partner en uw kinderen geeft. Gun haar deze hobby. En inderdaad: ik als oudere ben nog steeds heel blij met de foto’s van mijn ouders, grootouders, overgrootouders en de rest van mijn -overleden- familie. Ik koester ze, samen met mijn jonge nichtje.
Het vervelende aan deze situatie is dat de oma zich iets toe-eigent wat niet van haar is. Het samenstellen van fotoboeken doen de ouders of de kinderen (of samen); het gaat bij dergelijke boeken om het herbeleven van veel herinneringen waar de oma niet eens bij was; zo’n ‘jaaroverzicht’ door de oma is veel te groots en ongepast. Oma zou beter een klein boekje maken, na jaren, met eigen foto’s van de kinderen. Bij de 12e verjaardag bijvoorbeeld.
Die boeken heeft mijn moeder ook gemaakt voor alle kleinkinderen. Nu ze bijna allemaal volwassen zijn kijken ze graag in die boeken om mooie herinneringen op te halen. Ze zijn dankbaar dat ze zo’n lieve betrokken oma hebben. Iets minder zeuren en iets meer dankbaarheid zouden u ook sieren.
Dit vind ik geen goed advies van Beatrijs. Het zit dieper. De schoondochter draait op voor de handelswijze van schoonmoeder omdat de zoon het allemaal wel best vindt en geen onenigheid wil. Schoonmoeder eigent zich een te grote plaats toe in dit gezin. Als ze het leuk vindt om fotoboeken aan te leggen kan ze a) vragen of het gezin ze in de kast wil hebben of b) te beseffen dat ze de boeken ook zelf op een plank kan zetten, toegankelijk voor een ieder die daar nu of in de toekomst in wil kijken. Kortom, ze dringt zich op en de zoon dient haar dat op zachte manier onder ogen te brengen.
Wat bent u onaardig over uw schoonmoeder! Wees blij dat uw schoonmoeder het leuk vindt om foto’s te bundelen en tastbaar te maken! Hoeveel blijft er niet in telefoons hangen, het is gewoon heel lief en leuk voor de kinderen later. Ik vind dit overkomen alsof u graag negatief bent over schoonmoeder. Wees gewoon blij dat ze er is en val uw man niet lastig met negatief doen over zijn moeder, dat is toch niet fijn voor hem. Wat moet hij daar mee aan? Bovendien als u zelf foto’s openbaar op Social Media plaatst, hoe kunt dan een punt maken van gebruik door uw eigen familie voor in een boek wat ook voor familie bedoeld is!
Mevrouw heeft moeite met haar schoonmoeder. De fotoboeken zijn alleen een stok om mee te slaan. Moet tegenwoordig echt alles op een goudschaaltje gewogen worden als het om privé aangelegenheden gaat? Een onschuldige en goed bedoelde attentie van oma, maar zaken worden zo onnodig “beladen”.