Beste Beatrijs,
Mijn moeder heeft af en toe opruimwoede. Zij ruimt dan bijvoorbeeld de schuur op (waarin de werkplaats van mijn vader) en gooit spullen van hem weg. Of ze ruimt de zolder op en brengt verscheidene van mijn spullen naar de kringloop. Dit doet zij zonder overleg. Mijn vader en ik werken fulltime buitenshuis, ook in deze coronatijd, en deze week kreeg ze het weer op haar heupen met als gevolg ’s avonds ruzie in huis. De argumentatie van mijn moeder is dat het ook haar spullen zijn en dat zij er last van heeft en het dan maar weggooit. Ze voert aan dat zij degene is die altijd alles opruimt en schoonmaakt en dat dit niet wordt gewaardeerd. Dit weggooien gebeurt elk jaar wel een keer, waarna iedereen in een pesthumeur is. Hoe kunnen wij als gezin op één lijn komen te zitten?
Schoon schip
Beste Schoon schip,
Het is heel simpel: uw moeder mag niet zonder overleg andermans spullen weggooien. In elk huishouden bevinden zich dingen die onder privébezit vallen (oud speelgoed, kinderboeken van lang geleden, een weefgetouw of een cirkelzaag waar maar één persoon mee werkt). Al die individuele bezittingen kunnen een last worden, als de eigenaar er nooit meer naar omkijkt en er niks mee doet, dus het valt te begrijpen dat uw moeder regelmatig overbodige troep wil wegwerken. Maar de methode is niet om alles wat haar niet bevalt als afval te behandelen. Als ze orde wil scheppen, dan moet ze de spullen die ze weg wil doen verzamelen en ’s avonds als de andere gezinsleden thuiskomen vragen wat ze willen bewaren en wat weg kan. Uw vader en uzelf moeten zich dan bij elk ding afvragen of u er werkelijk aan hecht of dat het best weg kan.
Ik raad u en uw vader aan om niet vast te houden aan dingen, waar u eigenlijk geen behoefte aan hebt. Veel spullen van vroeger hebben hooguit sentimentele waarde en geen praktisch nut meer. Als het ding geen nut meer heeft, maar u hebt er wel een warm gevoel bij, kunt u er altijd een foto van maken, waarna het item alsnog weg kan. Vraag aan uw moeder om altijd overleg te plegen, als ze dingen wil weggooien, omdat dit de enige methode is om ruzie te voorkomen. Uw moeder wil toch ook niet elke keer dezelfde nodeloze ruzie doormaken?
Wat bij ons werkte, is dat ik spullen die volgens mij weg konden bv een maand ergens neerlegde. En als het er na een maand nog lag gooide ik het weg . Dat wist mijn man dan ook. soort tussenfase dus, van hebben en wegdoen.
Herkenbaar, in die zin dat ik ook moeder ben met echtgenoot en één thuiswonend kind, die beiden zeer slecht zijn in opruimen en weggooien. Hierdoor wordt het in alle ruimten binnen de kortste keren steeds weer een bende. Het is iets genetisch, want één uitwonend kind is net zo’n verzamelaar en de andere 2 zijn heel georganiseerd en kunnen goed weggooien. Het is bijzonder frustrerend om altijd eerst andermans rondslingerende spullen te moeten opruimen om daarna te kunnen schoonmaken en het kost zeeën van tijd.
Goed advies van Beatrijs, óók aan briefschrijver: volg dit advies op! Fulltime buitenshuis werken is geen excuus om je zaakjes thuis te laten verslonzen. Iedereen heeft in een huishouden zijn eigen verantwoordelijkheid en hierbij hoort het opruimen van je eigen spullen, zodat je moeder in een opgeruimd huis kan gaan schoonmaken. Hiermee toon je meteen ook respect en waardering voor wat zij voor jullie doet. Als ze zich door jullie gewaardeerd voelt zal ze het schoonmaakwerk met minder tegenzin uitvoeren en ook minder geneigd zijn tot buitensporige opruimwoede. Iedereen blij.