Beste Beatrijs,
Ik ben een vrouw van eind veertig en binnenkort is het eindelijk zover. Mijn proefschrift is afgerond en ik ga promoveren. Mijn hele leven heb ik er al moeite mee om in het middelpunt van de belangstelling te staan en ik zie er erg tegenop. De sociale druk om het groots aan te pakken is enorm. Ik heb weinig familie, een kleine vriendenkring en een hekel aan grote feesten. Ik zou dit het liefst in stilte doen. Ik vraag me dan ook af of ik mensen moet uitnodigen, en wie? De hele afdeling van mijn werk, mijn vorige werk, alle buren en mensen die ik nauwelijks ken, maar die wel roepen dat ze dit eindelijk wel eens mee willen maken? Ik vrees dat mensen op hun tenen getrapt zullen zijn, als ik ze passeer. Aan de andere kant is het mijn dag en moet ik me er wel prettig bij voelen.
Promoveren in stilte
Beste Promoveren in stilte,
U hoeft geen groot feest à titre personnel te houden, want elke promotieplechtigheid wordt standaard gevolgd door een receptie in het universiteitsgebouw, waar iedereen die in de zaal zit welkom is. Zo’n receptie duurt een uur à anderhalf, is sober van karakter en daar hoeft u verder niets bijzonders voor te regelen. Daar heeft de universiteit een draaiboek voor.
Dus ik zou zeggen: Ja! Stuur een uitnodiging naar al uw kennissen (ex)collega’s, familie, buren, van wie u weet dat ze het leuk vinden om de promotie zelf mee te maken. Daarna zullen genodigden u willen feliciteren, en dat gaat in een roes voorbij. Na afloop van de receptie gaat u met een minuscuul groepje intimi gezellig eten op uw kosten. Een apart promotiefeest komt er niet, want er is al een receptie geweest. Iedereen tevreden, en zelf hoeft u niets te doen behalve uw proefschrift te verdedigen, de toespraak van uw promotor aan te horen en de rekening van de consumpties te betalen.
Eten en feest zijn, in tegenstelling tot de receptie, inderdaad geen verplichting. Wel ben ik van mening dat je niet zomaar aan de leden van de promotiecommissie voorbij kunt gaan. Ze hebben vaak veel tijd gestoken in de promotie, niet alleen door hun aanwezigheid, maar ook door het lezen van het proefschrift, en veelal ook door het langdurig begeleiden van en samenwerken met de promovenda. Ze zijn lang niet allemaal aan de betreffende universiteit verbonden en komen dus vaak van ver. Soms zelfs uit het buitenland. Natuurlijk ben je niets verplicht. Maar het is wel een aardige blijk van waardering om ze na de receptie ook uit te nodigen voor een etentje.
Wat betreft de rekening van de consumptie: veelal is de receptie een verplicht onderdeel van de promotie. En de kosten van de receptie is daarom zelfs aftrekbaar van de inkomstenbelasting. Net zoals de kosten voor het drukken van het proefschrift en, indien van toepassing, de kosten voor huur van speciale kleding voor promovenda en paranimfen.
Ook gepromoveerd heeft gelijk dat het een bijna onontkombare traditie is om de promotiecommissie uit te nodigen voor het diner (of de lunch, afhankelijk van de promotietijd). Met goede reden, zoals hij/zij uitlegt.
Maar verder is de optie die Beatrijs beschrijft inderdaad prima.