Beste Beatrijs,
Tijdens een etentje bij vrienden ging het gesprek over orgaandonatie. Plotseling stelde iemand aan tafel de vraag wie zich had laten registreren als orgaandonor en of die de hand wilde opsteken. Omdat de vraag nogal dwingend werd gesteld, werden er braaf handen opgestoken (of niet). Daarna volgde een soortgelijk rondje over bloeddonor. Zoals te verwachten kon de vraagsteller zelf beide keren haar hand opsteken. Ik voelde mij hier onprettig onder, maar heb naar waarheid geantwoord. Ongetwijfeld had deze persoon een missie en deed dit met de beste bedoelingen. Toch zit het me niet lekker: ik vond het een onbeleefde vraag omdat deze zaken privé zijn en een antwoord werd afgedwongen. Ik had natuurlijk kunnen antwoorden dat ik dat liever voor mezelf houd, maar dan was ik de enige die weigerde hieraan mee te doen. Is het gepast om deze vraag te stellen in gezelschap?
Is donorschap privé?
Beste Is donorschap privé?
Zowel donorregistratie als, in iets mindere mate, bloeddonorschap zijn onderwerpen die regelmatig terugkeren op de maatschappelijke agenda. Daarmee zijn het wat mij betreft geschikte onderwerpen voor de conversatie bij etentjes of feestjes. Het gaat wat verder dan altijd maar weer de laatste vakantie of de aanschaf van huizen, dus dat is winst. Een persoonlijke invalshoek (wat hebben mensen voor zichzelf besloten?) ligt hierbij voor de hand. Het zijn de persoonlijke overwegingen die een gesprek hierover interessant maken. Interessanter in ieder geval dan alleen maar een bepaald standpunt in z’n algemeenheid voor of tegen. Het is goed als mensen hierover nadenken en er met elkaar over praten. Dus nee, ik vind het niet privacy overschrijdend om de vraag ‘Wat heb je zelf gedaan?’ in de groep te gooien. Aan uw hand wel of niet opsteken valt op dat moment niet te ontkomen (zo werkt het groepsproces), maar als u geen toelichting wil geven waarom wel of waarom niet, kunt u altijd zeggen dat u er nooit zo over hebt nagedacht.
Ik mag geen bloed doneren, zelfs al zou ik dat willen. Ik heb namelijk seks met een man gehad.
Maar ik zit nog in de kast en ik kan dus geen eerlijk antwoord op die vraag geven zonder tegelijk uit de kast te komen.
Het antwoord gaat niet echt in op de vraag…
De vraag is nl: is het gepast, deze manier?
Dat het een conversatie-onderwerp is, en niet altijd prive: eens met Beatrijs. Natuurlijk
Echter, dwingend vingers opsteken vind ik naar het onfatsoenlijke neigen.
Vooral omdat de vragensteller zichzelf nogal kan verheffen. brrrrrrrrrr
Vragensteller: ja het is niet netjes.
En nee, er is weinig aan te doen. Sommige mensen zijn uit op zelfverheffing. Laat ze zich moreel goed voelen ten koste van u. Dat is dan weer uw bijdrage – zo hebben we allemaal nut…
De respons is wel persoonlijk, net als de vraag die gesteld werd in de groep.Ikzelf vind het ook ongepast maar ik zou dat ook wel zeggen in de groep. Niet iedereen is assertief genoeg en ik vind dat je als vragensteller, als je het fatsoen hebt, daar ook rekening mee mag houden. Dat is sociaal zijn.
Reactie op laatste zin:
‘..maar als u geen toelichting wil geven waarom wel of waarom niet, kunt u altijd zeggen dat u er nooit zo over hebt nagedacht.’
Je kunt natuurlijk verwachten dat hier op ingegaan wordt!
Vanzelfsprekend is donorschap prive.
Het valt onder lichamelijke integriteit en onder medische gegevens.
Op geen enkele manier hoeft u toe te geven aan de dwang van de (meestal) moraalridders in de wereld, die u eigenlijk de maat willen nemen.
In gezelschap geef ik geen antwoord op dergelijke aanmatigende en vanuit een zg. superieur wereldbeeld gestelde vragen. Ik geef gewoon aan dat men geen recht heeft op dat soort informatie en dat het een onbehoorlijke vraag is.